ลมเหมันต์ผ่านพลิ้วใจหวิวหวาด
จึงมิอาจข่มกลั้นความหวั่นไหว
ยังคิดเพ้อ...เวียนวนเรื่องคนไกล
ทำอย่างไร...พิศวาสจึงขาดลง...
แม้นถอดถอนรอยพิษอธิษฐาน
ไยดวงมาน...มิละสิ่งประสงค์
คอยวาดหวังเคียงคู่อยู่ดำรง
จิตมั่นคง...ตราตรึงเพียงหนึ่งเดียว...
ยากเจอะเจอใครแล้วมั่นแน่วแน่
มอบรักแท้...ร่วมปองได้ข้องเกี่ยว
แต่เพียงพี่...ผูกรักสลักเกลียว
แม้เพียงเสี้ยว...มิเท่าเราผูกพัน...
นั่งเหม่อมองสายชลจิตหม่นหมอง
นิ่งตริตรอง...โชคชะตายิ่งพาหวั่น
ต้องพบ-พรากยากไปต่อพ้อสวรรค์
เรื่องเรานั้น..."พบพานแค่ผ่านภพ"
ทุกความดีเคยมอบยังขอบคุณ
กลิ่นไออุ่น...เคยรับนับทดทบ
ในรอยคำตักเตือนไม่เลือนลบ
หากได้พบ...ก็ต่างเส้นทางใจ...
กาลผ่านล่วงช่วงดีวันปีใหม่
น้อมอวยชัย...น้อมนอบมามอบให้
ขอสายชลหมดจดไหลสดใส
ทั้งสุขภาพพลานามัยนั้นจงดี...
ปล.๑ คิดถึง...
ปล.๒ ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง
ปล.๓ ไม่มีใครดีกับน้อง เท่าพี่อีกแล้วจริงๆ