25 กรกฎาคม 2556 01:01 น.
แมงกุ๊ดจี่
๑.เจ็บร้าวราญเพียงใดใครเล่ารู้
ที่เป็นอยู่เหนื่อยหน่ายพ่ายปัญหา
มันอ่อนแอเสียขวัญหมดปัญญา
ถึงเวลา...ทบทวน...ว่าควรคลาย...
ทุกข์รุมเร้าเข้าข่มอารมณ์หมอง
ในครรลองมืดมัวหวาดกลัวร้าย
หนทางเดินแคบตีบมาลีบปลาย
ชีพนี้คล้าย...ถูกสาปตราบสิ้นลม...
๒.บุญหรือกรรมนำทางมาอย่างนี้
พร่าชีวี...ในวันคืนสะอื้นขม
สิ่งที่ตนได้ครองคือหมองตรม
ทุกข์ทับถมผ่านล่วงสู่ห้วงกาล...
เมื่อถึงกาลเหมาะสมเลิกขมขื่น
เลือนวันคืนยอมรับแล้วขับขาน
เกิดมาเพียงผ่านภพได้พบพาน
อีกไม่นานก็พรากแยกจากไป...