25 มีนาคม 2555 12:40 น.

เอ่ยคำ...

๑.อยากกระซิบแนบหูรับรู้เถิด
"รัก"พริ้งเพริศเสน่หาบรรดามี
คือคำหวานตราตรึงฝากถึงพี่
จากอรนี้เอ่ยแผ่วเสียงแววมา...

เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตลิขิตร่วม
อ้อมกอดสวมคอยถามเมื่อยามล้า
ครามืดหม่นชำเลืองทางเบื้องหน้า
คอยปลอบว่ากล้าแกร่ง"เข้มแข็ง"ใจ...

เมื่อคราล้มยื่นมือมายื้อช่วย
มาอำนวยแอบอิงทุกสิ่งให้
ยังส่งเสริมเพิ่มค่ายิ่งกว่าใคร
พร้อมมือใหญ่ให้จับกระซับมั่น...

๒.จากวันนั้น..จวบวันนี้ สิ่งที่มอบ
เปรียบคำตอบปริศนาเคยหานั้น
" ก่อนนี้เคยรอคอยรอยนิรันดร์ "
คงถึงวัน...หยุดคอยกับรอยลม...

จึงเพ่งมองดวงตาใบหน้าตี๋
หรือเป็นพี่ก่อนเคียงร่วมเรียงสม
หรือเป็นพี่คู่กรรมกระทำตรม
หรือเป็นพี่เคยชมอยู่ร่วมปาง...

๓.ปล่อยให้เป็นเพรงกรรมกระทำผล
บุญ-บาปดลทุกข์-ยากวิบากสร้าง
วันสุดท้ายเดียวดายอยู่ปลายทาง
คงเหลือร่าง...กลับคืนสู่พื้นดิน...

ขอน้อมนำคำสอนมาผ่อนจิต
พาชีวิตหมองหม่นข้ามมลทิน
เลิกรอคอยสิ่งใดไม่ถวิล
ปลงหมดสิ้น...เห็นชัดปัจจุบัน...

เปรียบได้เพียงปรารถนาดีจะมีให้
มอบรักไปอย่างพรหมอย่าขมหวั่น
คงหวานรสเพลิดเพลินเนิ่นนานวัน
ตราบนิรันดร์...หวานชื่นไม่ขื่นทรวง...

1388

love

comment

19 มีนาคม 2555 21:50 น.

รอนิรันดร์

ดั่งผูกรอยคอยหนึ่งใครอยู่ในฝัน
ดั่งปางบรรพ์เคยเคียงแต่เพียงสอง
ดั่งเหมือนใกล้ถึงวันร่วมครรลอง
ดั่งสายคล้องโน้มเกี่ยวรั้งเหนี่ยวรอ...

เธอคือใครใครคือเธอใจเผลอคิด
ปล่อยดวงจิตอธิษฐานขับขานขอ
เพียงผู้เดียวหนึ่งนั้นหยุดหวั่นท้อ
หวังพนอ...แนบเนาว์ดั่งเก่าก่อน...

คล้ายมีเหตุสัญญาณเพรงกาลนี้
สองฤดีพร้อมเคียงร่วมเรียงหมอน
ส่งสื่อสารมาดหมายมิคลายคลอน
เปรียบสังหรณ์...เตือนมาสัญญาใจ...

เหมือนว่าใกล้ได้พบประสบพักตร์
นิ่งตระหนักคอยมั่นมิหวั่นไหว
เพียงหนึ่งนั้นคล้ายชิดสนิทใน
นานเท่าใดยังคอยในรอยเรา...

วอนสวรรค์ลิขิตนิมิตรส่ง
รักมั่นคงเอ่ยออก...ฝากบอกเขา
ยังรอผ่านเพรงกาลแม้นานเนาว์
หวังสองเราร่วมอยู่เคียงคู่ครอง...

อยู่ตรงนี้...กอรปบุญคอยหนุนนำ
บั่นรอยกรรมเคยพรากพ้นจากหมอง
บุพเพพาถึงวันร่วมครรลอง
ได้สมปอง...เคียงกันนิรันดร...^___^