14 สิงหาคม 2551 18:04 น.

บทเรียนนั้น

ใยมาเขียน เรื่องราว ความร้าวเจ็บ
จนฝังเก็บเป็นบทเรียนมาเพียรสอน
ความรัก หลง จริงแท้...ไม่แน่นอน
ทุกบทตอน...เหมือนย้ำ ให้จำความ...

ทุกบทเรียนเหมือนเน้นให้เห็นผิด
รักมีฤทธิ์ ร้อน เผ็ด พาเข็ดขาม
"ความรักแท้" หลอกจริงอิงนิยาม
ยากคิดถาม หลายคน จนเข้าใจ...

ก้าวพลาดไปหลงห้วงพาทรวงช้ำ
เป็นเคราะห์กรรมกำหนดมาชดใช้
เหมือนความฝันสวยงามสำรวยใส
หลงเพ้อไป ติดตามลม ของคมคำ...

"คำหลอกลวง" บาดใจจนได้แผล
นี่น่ะหรือ คือประสงค์ ไว้ทรงจำ
เพื่อเก็บจำ ตำนาน การกระทำ
"คนระยำ" ฝากไว้ ในรอยทาง...

เป็นบทเรียน บทสำคัญ ในวันนี้
แม้นวีถี แปดเปี้อน ไม่เลือนจาง
แม้นอดีต เลือนไป ไม่ปล่อยวาง
จำทุกอย่าง จมดิ่ง นิ่งในทรวง...

1414

love

comment

8 สิงหาคม 2551 17:24 น.

สู่กลางใจเธอ

เรียบเรียงถ้อยจากใจนำไปสู่
จงรับรู้ความจริงอย่านิ่งเฉย
ความรู้สึกมากล้นคนคุ้นเคย
ทุกสิ่งเผยจากใจไขแสดง....

ยังสดชื่นคืนวันแม้ผันผ่าน
ล่วงกี่กาล...หัวใจไขแถลง
มีทุกสิ่งในน้ำคำไม่จำแลง
ล้วนไขแจ้งต่อเธอเสมอมา...

คือมิตรภาพความดีมีเสมอ
ยามพบเจออบอุ่นคำคุ้นตา
ชัดเจนถ้อยทั้งปวงคอยห่วงหา
ในทุกคราคอยตอบมอบห่วงใย....

ยังคงเป็น "คนพิเศษ" ไร้เหตุผล
เป็นหนึ่งคนคุ้นเคยเกินเอ่ยไข
ความ"พิเศษ"ยังมาล้นนะคนไกล
ถึงอย่างไรในส่วนลึก "รู้สึกดี".... อิอิ