30 กรกฎาคม 2551 17:26 น.
แมงกุ๊ดจี่
ถูกเขายื่นตราบาปมาสาปส่ง
ชีพจมลง...ในนรกสุ่มอกร้อน
จำยอมรับกรรมเก่าเราภพก่อน
ถึงคราย้อน...ควรชดใช้ได้เวลา...
เขาทวงถามหนี้แค้นทดแทนใช้
ควรคืนไปแล้วยอมรับกับชะตา
อดีตชาติมีรอยกรรมนำย้อมมา
เมื่อถึงครา....ชดใช้...ให้เขาคืน...
รู้เมื่อสายรักซ้อนเงาเขาคนนั้น
เข้าพัวพัน...จับจองของคนอื่น
ทราบเรื่องจริงเป็นลมล้มทั้งยืน
ภวังค์ตื่นจากห้วงคำลวงชาย...
เป็นตราบาปฝังแน่นรอยแค้นนี้
เหมือนชีวีถูกเหยียบย่ำถูกทำลาย
ได้รับรู้ความเป็นจริงก็เมื่อสาย
หัวใจสลาย...เมื่อรู้มาว่าเป็นรอง...
เหลือเพียงใจใบยับเยินเกินเยียวยา
ในชีวา....มันสับสนมืดหม่นหมอง
ตื่นจากฝันเพราะเจ็บช้ำน้ำตานอง
เมื่อครรลองเหลวแหลกแตกยับเยิน...
25 กรกฎาคม 2551 16:47 น.
แมงกุ๊ดจี่
เพื่อนร่วมทางคือความเศร้าเงาชีวิต
ไร้แม้นสิทธิ์...เบิกบานเพื่อสานฝัน
ดำรงอยู่อย่างสิ้นแรงใคร? แบ่งปัน
ในทุกวัน...คอยหวั่นกลัวทุกชั่วยาม...
ทุกข์ทนอยู่...ในโลกแล้ง...แห่งชีวิต
คือความผิด...ฤาบทเรียนใจเพียรถาม
รู้สึกเหมือนคอยเวียนมาด่าประณาม
คล้ายคุกคาม...รุกราน...ผ่านแววตา...
หวาดระแวงไปทั่วหวาดกลัวนัก
ยามใครทักดวงจิตคิดผวา
ไม่อยากให้...ใครรู้เห็นสิ่งเป็นมา
ปล่อยเวลาลบเลือนเหมือนไม่มี
ขังตัวตน...จมดิ่ง...นิ่งเงียบงัน
อยู่อย่างนั้น...ในห้องไร้แสงสี
เปิดเพลงไว้ให้มีเพียงเสียงดนตรี
ค่ำคืนนี้...หวังชะล้างกับบางสิ่ง...
ปล่อยเวลาเคลื่อนไหวไปช้าช้า
คนอ่อนล้า...ถูกฉุด...ให้หยุดนิ่ง
เพียงเพื่อจะชำระล้างในบางสิ่ง
และยอมรับเรื่องจริงสิ่งผ่านไป...
ปล่อยน้ำตาทุกหยดหลั่งรดริน
ล้างมลทินทั้งหลายออกจากใจ
อย่าหลงเหลือเศร้าสร้อยรอยอาลัย
หลงเหลือเพียง "หัวใจ" ใบเย็นชา....
24 กรกฎาคม 2551 12:01 น.
แมงกุ๊ดจี่
ความห่างไกลห่างไปใจยิ่งห่วง
ใจทั้งดวง "คิดถึง" "คำนึงหา"
เป็นอย่างไร? ยามห่าง ต่างเวลา
ในโค้งฟ้า...คอยฝากคำว่าหวงใย...
นับวันรอ...วันกลับเพื่อรับขวัญ
ความผูกพัน...ไม่ห่างระหว่างใจ
ยังผูกมัด คอยผูกพันวันห่างไกล
สื่อสารใจความห่วงใยให้แก่กัน....
อีกไม่นาน ยังคอยรอ คอยตรงนี้
นับวันนี้ วันที่กลับหวังรับขวัญ
ขอให้จงเบิกบานสำราญในชีวัน
ชีพสุขสันต์...ขวัญมาอยู่คู่สถาน...
Ps. คิดถึงนะค่ะ ดีใจมาก ๆ
ยินดีต้อนรับกลับบ้าน ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะค่ะ
แล้วเจอกันค่ะ...
ขอบคุณช่อดอกไม้จาก http://gotoknow.org/ ค่ะ
15 กรกฎาคม 2551 19:28 น.
แมงกุ๊ดจี่
วันคืนผ่านข่มเจ็บเฝ้าเก็บกลืน
กลั้นสะอื้น...ทุกครายามฟ้าหลัว
สิ้นแสงฟ้าในจิตคิดหวั่นกลัว
ความเจ็บปวดมันทั่วทั้งหัวใจ...
ห้วงราตรีไร้ฝันอันสุขสม
หัวใจขมเกินเพ้อละเมอไหว
มีแต่เรื่องน่ากลัวอยู่ทั่วไป
ยากจะหลับไหลในจินตนา...
มีรอยแผลสาหัสทั้งกลัดหนอง
แผลผุพอง...เจ็บหนักยากรักษา
เป็นสะเก็ดด่างพร้อยรอยน้ำตา
เกินเยี่ยวยาเจ็บคลายมาหายดี...
ในรอยเจ็บกล้ำกลืนหลายหมื่นหน
ข่มทุกข์ทน...เพราะรักยึดศักดิ์ศรี
ต้องอดกลั้นระทมทุกข์-ทุกราตรี
ซ่อนเรื่องราวร้าวฤดี..ที่มืดมน...
เลือนกี่ร้อน กี่หนาว กี่คราวผ่าน
ความร้าวรานร้าวร้อนใช่ผ่อนปรน
ทุกข์โศกเศร้าครอบครองพาหมองหม่น
ติดวังวน...ว้าวุ่น...คล้ายคุ้นชิน....
อยากจบเรื่องแค่นี้...ที่ตรงนั้น
ลืมคืนวัน...ปวดร้าวคราวถวิล
อยากมีวันเลือนลาน้ำตาริน
ใจพังพิน...หมดรัก...สลักทรวง.......
10 กรกฎาคม 2551 08:30 น.
แมงกุ๊ดจี่
นามเจ้าจอมขาเบี้ยวแสบเฮี้ยวซ่า
บางใครว่า ชอบเลี่ยงเสียงหนาหู
คนงานเยอะ จ๊อบก็แยะ แนะมาดู
ใช่ว่าหนู...อยากผิดนัดเพื่อขัดใจ...(จริง ๆ น๊า)
รับโครงการทัวร์กระจอกที่บอกข่าว
ในทุกคราวกล่าวว่าค่ะ "หนูจะไป"
ชัวร์แน่-แน่ รีบตอบกลับ "รับเอาไว้"
พบเมื่อไหร่ วันไหน? ให้บอกมา...อิอิ
รีบวางแผนล่วงหน้าเสื้อผ้าพร้อม
ทั้งชะลอมของฝากเตรียมสรรหา
หวังท่องเที่ยวโครงการนัดที่พัทยา
รอเวลา...ถึงกำหนด...ใจอดทน...(อยากไปอย่างแรง)
สัปดาห์ผ่านถึงวันกระชั้นชิด
ภาระกิจ...ที่รับพาสับสน
งานจะเสร็จทนไหมใจกังวล
เริ่มร้อนรนคิดไปเมื่อใกล้วัน...(กังวลมาก ๆ)
โอ้! คำสั่งเหมือนฟ้าลงผ่าใจ
หัวหน้าใหญ่มอบภาระกระทันหัน
"งานทั้งหลายเบ็ดเตล็ดให้เสร็จทัน
ก่อนถึงวันเสาร์อาทิตย์จะปิดเรียน" (อารมณ์เสียเร้ย)
สรุปแผนทั้งหมดต้องงดแล้ว
หัวใจแป้วมีภาระรีบตระเตรียม
เพราะหน้าที่ขัดข้องจำต้องเปลี่ยน
เพื่อนคงเอียนสาวเปรี้ยวจอมเบี้ยวงาน...
มากสาเหตุและเหตุผลของคนเบี้ยว
เรื่องท่องเที่ยวต้องช้ากว่าหน้าที่งาน
ปากต้องกินท้องต้องอิ่มไว้ได้อยู่นาน
เพราะว่างานคือเงินเงินคืองานวานเข้าใจ (บังคับ ๆ)
Calendar
Lovers
42 คน เลิฟแมงกุ๊ดจี่
หน้าส่วนตัว
1558
