เรือลำหนึ่ง

แมงกุ๊ดจี่

มองท้องทะเลกว้างเวิ้งว้างเหงา
สายลมเบาพัดพลิ้วน้ำปลิวไหว
ฟองเกลียวคลื่นกระเซ็นเห็นแต่ไกล
น้ำรินไหล...จากเนตรทุเรศจริง...

เพราะเหตุใดหัวใจที่ไหวอ่อน
คอยรุ้มร้อนกับชีวิตติดจมดิ่ง
คล้ายเคว้งคว้างลอยไปไม่หยุดนิ่ง
เหมือนทุกสิ่งกำหนดบทลงทัณฑ์...

เปรียบเหมือนเรือลำหนึ่งไม่ถึงฝัง
ได้แต่หวังคว้าอากาศเพื่อวาดฝัน
จะถึงขอบแผ่นดินไกลในสักวัน
ใจฉกรรจ์ทุกข์ระย่อต่อชะตา...

เหม่อมองทะเลกว้างเวิ้งว้างจิต
ไม่อยากคิดเรื่องราวสาวปัญหา
อยากจะลืมความทุก์จุกอุรา
เอื่อมระอาเหนื่อยหน่ายพ่ายใจตน...				

เพียงในฝัน

แมงกุ๊ดจี่

ยินเสียงระฆังทองก้องกังวาน
ความรักหวาน...สมหวังดั่งเคยหมาย
มอบรักมั่นนิรันดร์ตราบวันตาย
เคียงข้างกายดังคู่บุญเกื้อหนุนนำ...

มี*คุณคนดี*คอยข้างมิห่างเหิน
แม้นเผชิญชะตาฝ่าเพรงกรรม
แม้นต้องเหนื่อยยากจะตรากตรำ
ทุกข์กระหน่ำเพียงใดใจอดทน...

พร้อมเสมอเคียงบ่าฝ่าขวากหนาม
คอยไถ่ถาม...ยิ้มรับยามสับสน
วันใดพบปัญหาอย่ากังวล
ยามหมองหม่นคนหลังยังห่วงใย...

จะขอเป็นเช่นแสงไฟให้ไออุ่น
จะขอเป็นรักละมุนคุกรุ่นใกล้
จะขอเป็นลมพัดชื่นรื่นหทัย
จะขอเป็นแรงใจให้แด่คุณ...

หนึ่งชีวิตที่มียินดีมอบ
เป็นคำตอบจากใจไปเกื้อหนุน
มอบความรักภักดีนี้เป็นทุน
เคียงข้างคุณ...นิรันดร์ขอสัญญา...				

แค่คนผ่านทาง

แมงกุ๊ดจี่

หัวใจไหวหวามเพราะความเหงา
จึงถูกเขา....ลวงด้วยเล่ห์เสน่หา
ต้องเจ็บร้าวคราวเขาอยากจากลา
ใยน้ำตา...จึงริน...สิ้นความอาย...

เป็นเพียง*คนผ่านทาง*เดินข้างถนน
ในเหตุผลเป็นคนไกลไร้ความหมาย
ความหวังเคยฝากไว้ใยกลับกลาย
หัวใจสลาย...เจ็บแปลบแทบสิ้นลม...

เห็นเธอแจ้งความประสงค์มั่นคงนัก
อย่างไรเราต้องเลิกรักสลักปม
ต้องเจ็บปวดสะบั้นกลั้นขื่นขม
ความรักหล่ม...เป็นอื่นไม่คืนกลับ...

ใยกล่าวอ้างให้มากความถามหน่อย
มันยังน้อย...หรือ? เจ็บที่ใจได้รับ
หัวใจแกร่งแตกสลายคล้ายชีพดับ
มันแหลกยับ...เพราะคารมคมคำลวง...				

สุขสันต์วันคล้ายวันเกิดคุณเพียงพลิ้ว

แมงกุ๊ดจี่

ตัดเยื่อมิเหลือใย

แมงกุ๊ดจี่

คอยคิดถึงคนไกลใจจึงทุกข์
แต่ก็สุข...อิ่มเอมเปรมปรีดิ์ยิ่ง
หวังเพียงได้ห่วงใยด้วยใจจริง
แม้น้องหญิง...ต้องช้ำอย่างกล้ำกลืน...

ความรู้สึกส่วนลึกในใจน้อง
ทุกทุกห้อง...พี่ครองใช่ใครอื่น
แม้ต้องทนหม่นหมองร้องสะอื้น
ทุกวันคืน...ยังห่วงหาไม่ลาเลือน...

มหาชนคนพูดพิสูจน์ได้
ขอคนไกล...แน่วแน่อย่าแชเชือน
เพียงได้ยินเสียงนกกาพาสะเทือน
ใยจึงเหมือน...มิแน่นหนักในรักเรา...

รู้สึกเสียใจคนไกลใยตัดพ้อ
มันทดท้อ...ล่องลอยใจหงอยเหงา
เริ่มอ่อนล้าหมดกำลังนั่งซึมเซา
หรือตัวเขา...รักไม่จริงจึงทิ้งไป....

หากอยากเลิกโครงการตามประสงค์
บอกตามตรง...หัวใจฉันหวั่นไหว
หากเธอคิดตัดเยื่อมิเหลือใย
เจ็บเท่าใด...จะยอมรับกับความจริง...