30 มกราคม 2549 15:33 น.
แมงกุ๊ดจี่
.จำต้องเดินคนเดียวสุดเปลี่ยวเหงา
เป็นคนเศร้า...ที่สับสนหม่นทุกครา
ต้องทนเหน็ดเหนื่อยแสนเมื่อยล้า
ต้องทนฝ่า...มุ่งหมายสู่ปลายทาง...
มองไปทางใดเคว้งคว้างว่างเปล่า
ช่างปวดร้าว...ลำพังกับหวังอันว่าง
ต้องยอมรับความจริงทุกสิ่งอย่าง
ความแตกต่าง...กำหนดในโทษทัณฑ์...
อ่อนล้าสิ้นหวัง*เดียวดายกลางสายลม*
อยากจะข่ม...ตาให้หลับไปกับฝัน
จะซุกตัวซ่อนกายไว้ในเงาจันทร์
หลับนิรันดร์...ไม่ขอตื่นฟื้นขึ้นมา...
จะมีเพียงสายลมพร้อมดาวพราวใส
ทะเลไกล...กล่อมขวัญยามฉันนิทรา
จากนี้ไปขอพักผ่อนนอนหลับตา
ตราบสิ้นฟ้า...สิ้นดินไปชั่วกาล....
บินไปเดียวดายกลางสายลมแปรปรวน....ฯลฯ
.
27 มกราคม 2549 11:12 น.
แมงกุ๊ดจี่
ช่วงเวลาที่เธอเคียงฉันนั้นสุข
ในทุก-ทุก....นาทีนั้นมันมีค่า
เธอเป็นคนทำให้ฉันได้รู้ว่า
สิ่งที่ดียิ่งกว่า....คือเราเข้าใจ...
แต่มาถึงวันนี้ที่เธออยู่ไกลฉัน
ในทุกวัน...ความเหงารุมเข้าใส่
ทั้งอ้างว้างปนสับสนอยู่ข้างใน
เหงายิ่งใหญ่...อยู่ในใจฉันตอนนี้...
ทุกสิ่งที่ฉันมีไม่เห็นจะมีค่า
ทุกเวลา...คอยเธอคืนมาหาตรงนี้
โปรดกลับมาหาได้ไหมคนดี
อย่ารอรี...รีบกลับมาซับน้ำตา...
กลับมาได้ไหม? กลับมาหากัน
กลับมาได้ไหม? ให้ฉันนั้นห่วงหา
กลับมาได้ไหม? ให้ฉันได้รักอีกสักครา
โปรดกลับมา...ให้ฉันได้รักเธอหมดหัวใจ...
26 มกราคม 2549 08:56 น.
แมงกุ๊ดจี่
ยังคิดถึงเสมอเมื่อเธอไกลฉัน
แม้ห่างกัน...แต่หัวใจไปอยู่ใกล้
ขอบฟ้าที่กว้างขวางเราไว้
ข้างในใจ...สองเรายังเฝ้าส่งถึง...
เธออยู่ทางโน้น ณ โพ้นฟ้า
โปรดรู้ว่า...ความรักยังติดตรึง
รับรู้ไว้เพื่อนเป็นเช่นที่หนึ่ง
ที่จะซึ้ง...ในใจไปชั่วกาล...
มีความรักพร้อมคิดถึงส่งตรงให้
ได้รับไหม...ส่งตรงไปเพื่อสื่อสาร
แม้ว่าการพบกันนั้นยังอีกนาน
ขอปฏิญาณ...จะรอการกับมาของเธอ...
To...กระติ๊บข้าว
เราคิดถึงติ๊บมาก เป็นอย่างไรบ้าง
เป็นห่วงด้วยกลัวจะเป็นหืดหอบ และแพ้อากาศ
เราอยู่ในเวปนี้แระ เราจะส่งความคิดถึงให้เสมอ และรอวันที่ติ๊บจะกลับมา
เรารักติ๊บนะ และดอกคูณ ก็เช่นกัน ยังบ่นคิดถึงติ๊บอยู่เลย แต่ไม่เป็นไรนะ ติ๊บต้องเข้มแข็ง
เราและดอกคูณ จะรอการกลับมาของกระติ๊บข้าว...มีที่อยู่ไหม? ที่สามารถเขียน การ์ดไปหาได้ (ไปรษณีย์บัตร)
เรากลัวติ๊บเหงาด้วยแระ เรากะดอกคูณจะได้ส่งความคิดถึง และกำลังใจไปให้ไง ถ้ายังไงส่งที่อยู่ของติ๊บ
ให้เราทางเมลล์ นะจ๊ะ รักเพื่อนนะจ๊ะ....
17 มกราคม 2549 12:34 น.
แมงกุ๊ดจี่
หวั่นไหวครา*พานพบสบรัก*
ใจทึกทัก...คล้ายว่ามาปลอบขวัญ
ให้คนเหงาหนึ่งคนซึ้งใจพลัน
หลงคิดฝัน...คือเขาที่เฝ้าคอย....
วันเวลาผ่านไปนานจนขวบปี
เขาคนดี...เงียบไปไร้ร่องรอย
ทิ้งให้เรานั้นท้อรอละห้อย
เขานั้นปล่อย...เคว้งคว้างอ้างว้างใจ...
จนเมื่อความเหงาเข้ารุมเร้า
ทั้งความเศร้าเข้ามาพาหวั่นไหว
มีมือคนคุ้นมาปลอบมอบอุ่นไอ
สุดซึ้งใน...เยื่อใยและไมตรี...
หากยืนยันคำเดิมจะเสริมบอก
ขออย่าหลอก...ให้ช้ำหรือย่ำยี
หากมั่นคงซื่อตรงพร้อมยอมพลี
ดวงฤดี...นี้มอบตอบแด่เธอ...
16 มกราคม 2549 10:16 น.
แมงกุ๊ดจี่
จากวันแรกครั้งก่อนตอนเราพบ
ตกลงคบกันมั่นในสัญญา
จะมีกันเสมอตราบสิ้นดินฟ้า
ร่วมกันฝ่า...เพลิงกรรมนำทางใจ...
คล้ายหัวใจมีแรงกล้าแกร่งพร้อมก้าว
หนึ่งใจร้าว...ไม่อ่อนล้าพาสดใส
เขาโอบอุ้มมาปลอบมอบอุ่นไอ
ให้แรงใจ...เชื่อมั่นพลันก้าวเดิน...
ขอเพียงคุณเคียงข้างมิห่างหาย
ทั้งใจกาย...มอบไว้ไม่ขัดเขิน
มีรักจริงจากหัวใจใช่หมางเมิน
อย่าผิวเผิน...ในรักของสองเรา......
มิ อ า จ ล่ ว ง รู้ เ รื่ อ ง เ ว ล า อ น า ค ต
ห า ก คุ ณ ป ด ...ใ ค ร ค น นี้ ที่ ต้ อ ง เ ศ ร้ า
ไ ม่ อ ย า ก คิ ด ย า ก เ ห ลื อ ห า ก ค า ด เ ด า
เ พี ย ง ไ ม่ อ ย า ก เ ห ง า...ค ร า หั ว ใ จ ไ ม่ มี ใ ค ร...
Calendar
Lovers
42 คน เลิฟแมงกุ๊ดจี่
หน้าส่วนตัว
2730
