11 ธันวาคม 2547 22:06 น.
แมงกุ๊ดจี่
มันเป็นฝัน...ของวัน...อันอ่อนไหว
เมื่อมีใคร...ผ่านมา...พาใจเหงา
จะมีหรือ...จริงใจ...มอบให้เรา
ก็รู้เขา...แค่หยอก...เพียงหลอกกัน
วันเวลา...ล่วงเลย...คนเคยคุ้น
ทำใจอุ่น...คู่เคียง...ฤ เพียงฝัน
วันนี้หรือ...วันไหน...คงไกลกัน
ก็ฉันมัน...หวังลำพัง...อยู่ร่ำไป
คงเป็นเพียง...ได้พบ...ประสบกัน
อาจแค่ฝัน...ถึงวัน...อันสดใส
อาจผ่านมา...ให้สับสน...กังวลใจ
อาจเป็นใคร...เพียงแค่...แลผ่านมา
ไม่โทษใคร...ความผิด...ที่คิดชอบ
รู้เขตขอบ...ความรัก...หักห่วงหา
ถึงอย่างไร...ห่วงใยส่ง...ให้ทุกเวลา
ขอพี่ยา...มีสุข...ทุกคืนวัน...............
-:ครูขา...ติดการบ้านไว้ก่อนแร่ะกันนะคะ ....ู^___ูู^
แบบว่า...เดินตลาดหลายรอบแล้วยังไม่ได้วัตถุดิบในการทำเลยค่ะ
เสร็จเมื่อไหร่จัดเสิร์ฟทันที.....ฮี่...ฮี่ๆๆ.........
3 ธันวาคม 2547 16:57 น.
แมงกุ๊ดจี่
ทุกข์โศก...คุกคาม...ตามวิถี
ทางเดินมี...ไปถึง...ซึ่งจุดหมาย
ท้อแท้หรือ...อ่อนแอ...แค่เพียงกาย
ยังสบาย...สู้ไป...ในวังวน
บนทางเดิน...ต่อไป...ในวันหน้า
ยากยิ่งกว่า...สิ่งใด...ใจสับสน
ทำอย่างไร...จึงรู้ซึ่ง...ค่าของตน
เกิดเป็นคน...ช่างยาก...ลำบากจัง
-: แดดร่มลมตก วันสุข(ศุกร์) ที่ 3 ธันวาคม 2547
การบ้านไม่ส่ง...โดยไม้มะยมแน่ๆ
ครูขากำลังหาข้อมูลอยู่ ทำกับข้าวไม่เก่งด้วยดิค่ะ ^__^
25 พฤศจิกายน 2547 12:53 น.
แมงกุ๊ดจี่
เห็นใครเขา...เคียงคู่...จูงมือเดิน
ดูแล้วเพลิน...เจริญตา..น่าอิจฉา
คงสร้างสม...บุญญา...คู่กันมา
ดวงชะตา...นำพา...มาพบกัน
ตัวเราหนอ...ต้องทน...บนทางเปลี่ยว
ดูลดเลี้ยว...หนทาง...คนร้างฝัน
คืนที่พ้น...ผ่านไป...ในแต่ละวัน
ไร้สีสัน...ปรุงแต่ง...เติมแรงใจ
ลอยกระทง...ครานี้...ที่อ้างว้าง
อยากมีบ้าง...เพื่อนรู้...คู่หทัย
หรือบางที...พ่ายแพ้...แค่สังสัย
จะมีใคร...ที่ไหน...ให้ใจจริง
วันนี้ขอ...ตั้งจิต...คิดอธิษฐาน
ขอพบพาน...เทพบุตร...หยุดพักพิง
คอยดูแล...ห่วงใย...ไม่ทอดทิ้ง
ขอแอบอิง...เคียงคู่...อยู่มิคลาย
บรรจงวาง...กระทง...ลงน้ำใส
ให้ลอยไป...หาใคร...ดังใจหมาย
ส่งความหวัง...ลอยไป...ไม่วางวาย
พร้อมเสี่ยงทาย...หัวใจ..ให้ดูแล
-: แบบว่าดำพุด ดำว่าย แบบไม่โผล่พ้นน้ำเลย.....
คาดว่าโดนไม้มะยมแน่ๆ......
ตีค่อยๆ นะคะ........ู^__^........
-: เที่ยงเกือบบ่าย วันพฤหัสบดี ที่ 25 พฤศจิกายน พ.ศ.2547
19 พฤศจิกายน 2547 16:52 น.
แมงกุ๊ดจี่
บทละคร บางตอน ปั่นทอนชีวิต
ด้วยลิขิต ไม่ได้ ดั่งใจหมาย
ความเป็นอยู่ ใช่สนุก สุขสบาย
ทุกข์มากมาย กล้ำกลาย ในใจตน
แสนเจ็บเหน็ด เหนื่อยเมื่อย ล้านัก
ได้ประจักษ์ เรื่องร้าย เมื่อปลายฝน
ถึงเหน็บหนาว คราวร้าว ก็ยังทน
ยังเป็นคน เข้มแข็ง ด้วยแรงใจ
.....เด็กบ้านนอก ชื่อมะกรูด เดิมทีตอนเด็กๆ พ่อจะเรียกว่า แหลม
(อันนี้ความลับไม่เคยเล่า)
เพราะหน้าแหลมยาว แต่คนโดยส่วนใหญ่ เค้า...จะเรียก กูด
ที่มาก็คือผมที่หัวหยักโศก มันหยิกแบบม้วนเป็นรอน
น่าเกลียดมากตอนเด็กๆ พูดมาแล้วก็น่าอาย....
*กูด = หยิกมากเป็นภาษาทางภาคอิสาน
พอโตหน่อยเขาก็เรียก ตูดบ้าง จูดบ้าง เอ้อฟังแล้วไม่เข้าท่าเลย
เพื่อนๆ ก็เรียกมะกรูด เอ่อ...ยังคงมีออกเสียงเหมือนเดิม
แต่ความหมายเปลี่ยนไป
หมายถึง ต้นมะกรูด ที่เป็นสมุนไพร อืม...ดีขึ้นมาหน่อยแร่ะ...
ความที่เป็นคนบ้านนอก(คอกนา) เป็นสาวบ้านนา
ใช้ชีวิตตามวิถีชาวชนบททำให้บางครั้ง
ก็แสดงออกถึงความรู้สึกข้างใน มากเกินไป....
การพูดจา ภาษาหรือคำที่ใช้อาจจะเป็นลูกทุ่งเกินไป ก็ต้องขออภัยไว้ณที่นี่ด้วย
ที่บ้านกลอนไทย มะกรูดรู้จักมาก็ 3 ปีได้แร่ะล่ะ......
แต่มาเป็นสมาชิกจริงๆ นี้ ตอนปี 46 ค่ะ.....เพราะรู้สึกเห็นแก่ตัวค่ะ
ที่เข้ามาแบบไม่ได้ให้อะไรคืนไปเลย ทำใจไม่ได้....ฮี่..ฮี่ๆๆ
เข้ามาซึมซับความสุขแล้วก็ไป วันไหน? เศร้า อ่อนแอ ทุกข์ เหงา
ก็ย่อง ย่อง แอบเข้ามาบ้านหลังนี้
แต่ไม่รู้เจ้าของบ้านเค้าจะว่าไง มาขโมยความสุขไป.....แต่ก็คิดว่า
เขาใจดีแจกฟรี....แห่ะๆ แห่ะๆ (คิดเอาเองอันนี้)
มะกรูดทำตัวเป็นนิจจาก็ ประมาณ 3 ปีได้ เพียงผ่านมาแต่ไม่ผ่านเปล่าๆ นะ
ขโมยความสุขไปด้วยนี่ซี
มีอยู่วัน จำไม่ได้แร่ะ ....ช่วงปี 45 มีเฮ.....อกหักรักหมองเศร้า
ก็มานั่งเศร้าหน้าจอคอมพิวเตอร์ ก็มาขโมยความสุขอีกแร่ะ.....
ช่วงนั้นจะอ่านมากหน่อยก็ของ ราชิกา เป็นอะไรที่ชื่นชอบมาก
เพราะอ่านแล้วสุขใจจัง... แต่ก็อ่านของทุกคนนะค่ะในหน้าแรก
แต่วันไหน? งานเยอะ ก็นั่งเคลียด อดเข้ามาบ้านหลังนี้นะจิ
อดโกรธเจ้านายไม่ได้ ไช้งานจัง...อยากมาบ้านกลอนไทย
เมื่อก่อนไม่สนใจ และไม่ใส่ใจว่าใครเขียน คนเขียนเป็นใคร
ขอเพียงเรื่องโดนใจ รีบคลิ๊กเข้าไปอ่านดูทันที ถ้าโดนใจ
เป็นอันปริ้นมา แปะข้างฝาห้องกันล่ะ
พอนานเข้าเริ่มที่จะสนใจมากขึ้น มากขึ้น
มานั่งนึก ก็หน้าคอมฯอีกแร่ะ.......
เอ...คนที่เขามาแต่งกลอนนี้เขามาจากไหน? แล้วทำไมเขาเขียนกันได้
เขามีพรสวรรค์ด้านนี้เหรอ? ทำไมจึงสรรค์หา รังสรรค์อักษร แสนสวยงาม
จิตสำนึกบอกอย่างนั้น ว่าภาษาสวยงาน
แต่ทำอย่างเขาไม่เคยได้....นี่แร่ะปัญหา....
มะกรูดใช้เวลาตัดสินใจอยู่นาน หลายวันเหมือนกันค่ะ
ที่จะเป็นสมาชิกในบ้านกลอนไทย
ด้วยความคิดแบบ ขลาดเขลา เบาปัญญา ว่า.....
1.โลกไซเบอร์ไว้ใจได้เหรอ? แล้วก็
2.ข้อมูลของเราจะโดนเอาทำไปอย่างหรือเปล่า...มีอีก
3.แล้วคิดว่าตัวเองทำได้เหรอ? ที่จะเขียนงานกลอน
(เพราะไม่ได้เรื่องเล้ย...จริงๆ)
4.ปัญญาก็น้อยนิด ความรู้ก็เท่าหางอึ่ง (เพราะเรียนมาน้อย น้อยจริงๆ)
5.หลอกตัวเองอยู่หรือเปล่า? เอ่อแน่ะ ดูคิดสิ!
พอ ปี 46 วันที่กรอกข้อมูลตอนสมัคร พูดกับตัวเอง
เอาเถอะเป็นไงเป็นกันเขียนมันไม่เป็น
ก็ต้องลองดู ในบ้านนี้ก็มีคนเก่งหลายคน คงช่วยเราได้.....
(มีหวังน้ำบ่อหน้าด้วยนะ)
เหตุที่มาสมัครอีกอย่างคือ..ด้วยคิดถึงแม่มาก ช่วงนั้นแม่เพิ่งเสียไป
เหมือนไร้หลักยึด ก็ว่าได้เลยล่ะ
ทำให้เข้ามาบ้านเรือนไทยทุกวัน....มาขโมยความสุขตามเดิม... อิ__อิ
พอมาเป็นสมาชิกแล้วนะ เขียนกลอนไม่ออก เริ่มแรกเขียนเรื่องสั้น
อันนี้ก็ไม่เก่งเพราะพื้นฐาน ทางด้านความรู้มีน้อย
เพราะตัวมะกรูดเรียนมาน้อย น้อยจริงๆ
ช่วงแรกลงเรื่องสั้น เรื่อยเฉื่อย มาหลังๆ อ่านกลอนแล้วตัวเองชื่นชอบ
เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ก็อยากหัดเขียนบ้าง ก็ไม่เป็นโล้เป็นพายอะไรเลย...
หรืออีกนัยหนึ่งคือ ไม่ได้เรื่อง
เขียนไว้ก็ไม่กล้านำมาโพส์ต...อายกวีหลายท่านที่เก่งๆ ทั้งนั้น...
เดียวจะทำให้เสียเอกลักษณ์ไป
แต่ผลปรากฎว่าใจกล้ามาก....วันที่โพส์ตเรื่องแรก...มีคนเข้ามาอ่าน
ประมาณ 20 คนได้ ไม่มีคอมเม้นต์ แต่ปลึ้มมาก มีคนอ่านด้วย...
แรงใจก็มาแล้วล่ะทีนี้...
เริ่มลงเรื่องที่สอง มีคนมาคอมเม้นต์ให้ ดีใจมาก
ก็เปิดอ่านที่พี่ๆ คอมเม้นต์ไว้ให้
โห...ดีใจมากๆ ตอนนั้นเปิดอ่านแล้วเปิดอ่านอีกนะ กำลังใจมาเพี๊ยบ...
แล้วมาถึงตรงนี้การตอนรับ แบบอุ่นหนาฝาคลั่ง มิตรภาพแบบไร้พรหมแดน
แม้จะห่างไกลกันเพียงใด แม้ไม่เห็นหน้าก็เป็นเพื่อน เป็นพี่ เป็นน้อง กันได้
ความซาบซึ้ง ในสิ่งที่พี่ๆ น้องๆ และเพื่อนมอบให้
จะประทับไว้ในดวงหทัยน้อยๆ นี้
สำหรับผู้ให้ ที่ให้มะกรูดทุกท่าน มะกรูดขอขอบคุณเป็นล้นพ้น
มา ณ โอกาสนี้ด้วยค่ะ ไม่ว่าจะเป็นความรู้ ความรัก ความห่วงใย ความใส่ใจ ความเอื้ออาทรที่ให้
มะกรูด ซาบซึ้งสุดจะหา ใด ใดมาเปรียบได้ และไม่สามารถหาจากที่ใดได้เหมือนบ้านหลังนี้แล้ว...
มันวิเศษและเลิศหรูแค่ไหน? ที่ผู้หญิงที่มีค่าแค่เพียงเศษดิน
จะมานั่งอยู่หน้าคอมพ์ มีผู้รู้มากมาย คอยบอกสอน...ให้มีความรู้
ซึ่งเป็นพระคุณแท้ๆ ที่ท่านเหล่านั้น ได้ให้โอกาสและลดตัวลงมา
ยอมเหนื่อยที่จะบอกสอน เพื่อชี้นำทางให้คนที่ปัญญาน้อย อย่างมะกรูด
ได้มีพรแสวงในเรื่องกลอน
คำพูดที่พิมพ์ไปในที่นี้อาจจะสามัญ หรือหากผิดผลาดก็ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ
เพราะไม่เก่งในการใช้ภาษา และไม่เข้าใจ*ภาษาไทยลึกซึ้งเท่าใดนัก
*(ภาษากลาง เหตุเพราะใช้ภาษาท้องถิ่นในชีวิตประจำวัน)
มะกรูดไม่มีพรสวรรค์ ทางด้านนี้เพราะร่ำเรียน มาน้อย น้อยเหลือเกิน
แต่จะขอให้พรแสวงบากบั่นทำให้ได้...........
หากมะกรูดพลาดพลั่งล่วงเกิน โดยที่ไม่เจตนา ด้วยวาจา หรือสิ่งใด
อาจเป็นเพราะรู้น้อย ด้อยปัญญา ก็ต้องขออภัย ด้วยหัวใจจริง
คงไม่เพียงพอหากมะกรูด จะกราบขอบพระคุณ ผู้ให้ซึ่งพร้อมจะให้
ให้เพื่อนมนุษย์ทุกคน...
ด้วยรักจริงใจ จากใจดวงน้อยนี้
มะกรูด /// แมงกุ๊ดจี่
* ยามเย็น วันสุข (วันศุกร์) ที่ 19 พฤศจิกายน 2547
ควรหรือไม่ควรโปรดชี้แนะให้มะกรูดด้วยนะค่ะ
ว่าการนำเรื่องนี้มาลงควรหรือไม่ ..........
เพียงอยากบอกว่าซาบซึ่งใจเหลือเกิน กับการต้อนรับของพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ
ณ ที่แห่งนี้ บ้านเรือนไทย หลังนี้.......
15 พฤศจิกายน 2547 17:21 น.
แมงกุ๊ดจี่
อยากมีเธอ...ร่วมเรียง...เคียงฝัน
ทุกคืนวัน...หัวใจ...ยังใฝ่หา
ยังละเมอ..เพ้อพบ..สบอุรา
ขอเธอมา...แนบชิด...จิตผูกพัน
ยิ่งวันนี้...คนดี...มีเหินห่าง
จะทิ้งร้าง...จากไป...พรากไกลกัน
ลืมสัญญา...คำหวาน...สานสัมพันธ์
พร้อมคืนวัน...ของสอง...เราครองใจ
** ขอโทษคุณครูนะค่ะ พยายามแล้วค่ะ
สงสัยดินไม่ค่อยดีค่ะ งานเยอะด้วยค่ะ ....
ไม้มะยมคงเจ็บน่าดู.......
ช่วงตรวจการบ้านหนัก คุณครูรักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ....เห็นข่าวออกทางทีวี
อากาศหนาวแล้ว พักผ่อนเยอะ ๆ นะค่ะ.......คุณครู
ด้วยความเคารพและคิดถึง + เพิ่ม เป็นห่วงด้วยนะ
-: ยามเย็น วันจันทร์ ที่ 15 พฤศจิกายน 2547
หน้าส่วนตัว
1242
Calendar
Lovers
42 คน เลิฟแมงกุ๊ดจี่
