19 กรกฎาคม 2548 14:43 น.
แมงกุ๊ดจี่
ขอลาจากความรักตามประสงค์
จะขอปลงความใคร่ในเสน่ห์หา
ขอหลีกห่างพร้อมใจนี้ที่ร้างลา
หมดศรัทธาความรักลงตรงที่เธอ...
จะมิขอหวนกลับลาลับแล้ว
ประกาศแจ้วตรงนี้พอขอเสนอ
หัวใจสะดุดหยุดพักรักละเมอ
จะไม่เพ้อถึงมันวันรักลวง...
พ่อทูนหัวจงไปดีให้สุขี
ขอลาทีกับรักที่หนักหน่วง
มันคงไม่ทรมานนานในทรวง
ไม่ต้องห่วงคนคนนี้จะทำใจ...
พอแล้วความรักขอพักยก
ไม่มีรกหัวใจอีกขอหลีกไกล
จากวันนี้ขอปิดช่องห้องหทัย
มิมองใครอีกต่อไปพอกันที.......
7 กรกฎาคม 2548 16:49 น.
แมงกุ๊ดจี่
หากแม้โลกนี้ไม่มีพระจันทร์
หากตะวันลาลับด้วยอับแสง
ดอกไม้ใบไม้เหงาเฉาเหี่ยวแห้ง
ก้อนน้ำแข็งร้อนรนระคนดั่งไฟ
หากทะเลสิ้นไร้ไม่มีฝูงปลา
พสุธาสิ้นป่าลึกในพฤกไพร
หรือทุกสิ่งสะดุดหยุดเคลื่อนไหว
แต่ดวงใจยังมั่นคงรักเธอ
แม้ดวงดาวจะดับทั้งเวิ้งฟ้า
ขอสัญญามอบใจภักรักอยู่เสมอ
จักมอบใจไว้ เป็นทาสข้าบาทเธอ
จะพร่ำเพ้อ มิวาย กลับกลายไป
จะมิขาดการต่อเติมเพิ่มความรัก
จะขอปักฤทัยมั่นมิปันใจ
มิสอดส่องมองหาเพื่อเจอใคร
ในหทัยมีเธอคู่เพียงผู้เดียว
ดำพุดดำว่ายตามเคย... เหตุด้วยมิได้ฝึกฝนเสียนาน
27 มกราคม 2548 23:11 น.
แมงกุ๊ดจี่
ถึงตัวห่าง...ร้างไป...ใจยังอยู่
วางไว้คู่...ข้างเคียง...สำเนียงกลอน
แม้หลับตา...เอนหลัง...นั่งพักผ่อน
ยังอาวรณ์...คอยคิด..ส่งจิตถึง
ด้วยภาระ...หน้าที่...ต้องสานต่อ
มิอาจรอ...มุ่งมั่น...ฟันฟ่าถึง
มีการงาน...มากมาย...หลายสิ่งตรึง
คอยฉุดดึง...ไกลห่าง...ทางกวี
แบบว่ามะกรูดงานเยอะมากค่ะ ไม่ว่างเลยค่ะช่วงนี้ผิดสัญญาคุณครู จะขยันเขียนขยัน อ่าน แต่ไม่ได้เข้าบ้านไทยโพเอม นานมาก....เศร้าจัง.....
12 มกราคม 2548 12:40 น.
แมงกุ๊ดจี่
...ขอถามหน่อยเถอะ!!!!
วันที่ไป...เคยคิด...สักนิดไหม?
ว่ามีใคร...ต้องเจ็บ...เก็บความช้ำ
เฝ้าระทม...ขมขืน...ในคืนค่ำ
ทุกข์กระหน่ำ...ถาโถม...*โหมซัดเซ (*ไม่แน่ใจว่าคำนี้มันใช้ได้ไหม? เหอๆ นึกหาคำใหม่ไม่ได้ด้วยสิ..)
จะกลับมา...ทำไม...ในวันนี้
เธอเองที่...ทิ้งกัน...ทำหันเห
จะโทษใคร...ใจหวั่นไหว...ดั่งทะเล
ทำ*ซวนเซ...แปรปรวน...ครวญไปใย
ขอได้โปรด...จงลบ...จบความหลัง
ขอให้ฝัง...ความทรงจำ...นำกลบไว้
เรื่องผ่านมา...ไม่โกรธ...ยกโทษให้
ขอจบไป...เรื่องเศร้า...เราสองคน...
...บอกทำไม?..ว่าเสียใจ
บอกเสียใจ...ไม่มีผล...คนอย่างฉัน
ไม่มีวัน...หวนกลับ...ให้สับสน
จะไม่ปล่อย...ให้ใจ...ต้องทุกข์ทน
คอยกังวล...หึงหวง...เธอควงใคร.......
สายๆ วันพุธ ที่ 12 มกราคม 2548
6 มกราคม 2548 15:09 น.
แมงกุ๊ดจี่
เหลียวมองสิ่ง...รอบข้าง...พลางอาวรณ์
คล้ายละคร...น้ำเน่า...เศร้าหนักหนา
รักกลายเป็น...ที่สอง...นองน้ำตา
ร้าวอุรา...เจ็บแสบ...แทบขาดใจ...
หากรู้ก่อน...เขาคนนี้...มีคนรัก
มิขอปัก...ฤทัยมั่น...จนหวั่นไหว
จะไม่ยอม...ปล่อยใจคิด...ทำผิดไป
ขอหลีกไกล...ให้ห่าง...ทางมลทิน...
มันคงสาย...เกินแก้...แพ้ใกล้ชิด
ตีสนิท...แฟนเขา...เฝ้าถวิล
เผลอหลวมตัว...ปล่อยใจ...ใฝ่อาจิณ
ลืมจนสิ้น...ศีลธรรม...นำจรรยา...
จะหักห้าม...ความรัก...ในดวงจิต
เราทำผิด...จำต้องจบ...เลิกคบหา
เจ็บกล่ำกลืน...ยอมเอ่ยคำ...ว่าอำลา
เพราะมาช้า...กว่าเขา...เราอาดูร...
บ่ายอ่อนๆ ลมเย็นๆ วันพฤหัสบดี ที่ 6 มกราคม 2548