สุขสันต์วันคล้ายวันเกิดคุณเพียงพลิ้ว

แมงกุ๊ดจี่

ตัดเยื่อมิเหลือใย

แมงกุ๊ดจี่

คอยคิดถึงคนไกลใจจึงทุกข์
แต่ก็สุข...อิ่มเอมเปรมปรีดิ์ยิ่ง
หวังเพียงได้ห่วงใยด้วยใจจริง
แม้น้องหญิง...ต้องช้ำอย่างกล้ำกลืน...

ความรู้สึกส่วนลึกในใจน้อง
ทุกทุกห้อง...พี่ครองใช่ใครอื่น
แม้ต้องทนหม่นหมองร้องสะอื้น
ทุกวันคืน...ยังห่วงหาไม่ลาเลือน...

มหาชนคนพูดพิสูจน์ได้
ขอคนไกล...แน่วแน่อย่าแชเชือน
เพียงได้ยินเสียงนกกาพาสะเทือน
ใยจึงเหมือน...มิแน่นหนักในรักเรา...

รู้สึกเสียใจคนไกลใยตัดพ้อ
มันทดท้อ...ล่องลอยใจหงอยเหงา
เริ่มอ่อนล้าหมดกำลังนั่งซึมเซา
หรือตัวเขา...รักไม่จริงจึงทิ้งไป....

หากอยากเลิกโครงการตามประสงค์
บอกตามตรง...หัวใจฉันหวั่นไหว
หากเธอคิดตัดเยื่อมิเหลือใย
เจ็บเท่าใด...จะยอมรับกับความจริง...				

ตั้งใจลืม

แมงกุ๊ดจี่

แสนจะทุกข์ระทมตรอมตรมจิต
รักเป็นพิษ...เขาตีจากอยากห่างเหิน
พบคนใหม่สวยเลิศชวนเพลิดเพลิน
จึงหมางเมิน...แยกทางเพื่อห่างกัน...

หาวิธีคิดปล่อยวางคนข้างหลัง
ลืมความหวัง...ใครฝากอยากร่วมฝัน
ลืมต้นรักเคยร่วมปลูกคราวผูกพัน
ลืมคืนวัน...เรื่องเก่าเฝ้าอ้อนรัก...

น้องเสียใจ.เสียน้ำตา.เสียเวลา
คำสัญญาถูกพี่ลืมง่ายดายนัก
ใครกันหนอ? เอ่ยคำย้ำแน่นหนัก
มอบใจภักดิ์...ความรักมั่นนิรันดร...

ทุกอย่างที่ผ่านเลยพี่เอ่ยบอก
ทำเสแสร้งแกล้งหยอกเพื่อหลอกหลอน
ให้หญิงคนหนึ่งรักมากยากตัดรอน
เกินถ่ายถอน...เพราะคารมคมคำลวง....

ความรักสับสนไร้หนทางแก้
ขอยอมแพ้...ไม่คิดถามหรือตามทวง
จะปล่อยวางหยุด...พักเรื่องหนักหน่วง
ให้เลยล่วง...ผ่านพ้นไป...*ตั้งใจลืม*
				

หนึ่งกำลังใจ

แมงกุ๊ดจี่

ก้าวเดินไปข้างหน้าไขว่คว้าฝัน
มุ่งบากบั่น...อย่าคิดท้อต่อปัญหา
ข้ามผ่านพ้นด้วยหัวใจใฝ่ศัทธา
ใช้ปัญญา...คอยเพิ่มเติมเป็นทุน...

อยากบอกคุณ"คนดี"ที่คิดถึง
มีอีกหนึ่งกำลังใจไปค้ำจุน
พร้อมส่งความห่วงใยแทนไออุ่น
แสนละมุน...ไปอิงแอบแนบหทัย

หากวันใดก้าวย่างเดินทางผิด
เพียงคุณคิด...ตรึกตรองลองแก้ไข
พร้อมเชื่อมั่นเคียงข้างร่วมทางไป
มิหวั่นไหว...ต่ออุปรรค...หนักในทาง...

จากหัวใจดวงน้อยจะคอยย้ำ
มอบหนึ่งกำลังใจให้ไม่ห่าง
จะไม่ปล่อยคุณคนดีทนอ้างว้าง
ขอเคียงข้าง...คอยเติมแรงใจให้แด่คุณ...				

แค่ตัวช่วย

แมงกุ๊ดจี่

สิทธิ์ฉันเป็นแค่ตัวสำรองของเธอ
คอยปรนเปรอ...เวลาเศร้าเหงาใจ
รักคำเดียวต้องกล่ำกลืนสะอื้นไห้
ทนหวั่นไหว...คำติฉินคนนินทา...

อยากจะเดินหนีชีวิตที่ติดลบ
อยากจะหลบหลีกปลีกปัญหา
อยากจะไปจากผู้คนให้ไกลตา
อยากจะลืมเวลา...โศกจาบัลย์...

หากจะเดินต่อไปก็ไม่ถึง
ถูกรัดตรึงด้วยศีลธรรมจำมั่น
ต้องหันหลังแล้วจบเลิกคบกัน
ตัดให้ขาดสะบั่นสัมพันธ์..."เรา"

แม้นอาลัยอาวรณ์...ก่อนเคยรัก
ต้องห้ามหัก...ใจตนอย่าหม่นเศร้า
นับจากนี้ลืมเลือนเหมือนเรื่องเก่า
คำว่า "เรา" โปรดจงลบให้จบความ...