2 พฤศจิกายน 2549 17:27 น.
แมงกุ๊ดจี่
หาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้เลย
เธอปล่อยเฉยไม่สนไม่แยแส
เงียบหายไปสนิทไม่คิดแคร์
ปล่อยลอยแพ"คนเหงา"เศร้าลำพัง
อยากให้เธอเฉลยเอ่ยบอกมา
อย่าเย็นชา...ดูนิ่งคล้ายชิงชัง
เป็นคนเดิมหรือคนใหม่ใคร่รับฟัง
แม้ผิดหวังจะยอมรับกับเรื่องจริง
บอกตามตรง"ไม่แน่ใจ"ในสัมพันธ์
คิดประหวั่นความเป็นไปในทุกสิ่ง
โปรดบอกกล่าวเรื่องราวอย่าประวิง
ความเป็นจริงเช่นไรให้บอกมา
วอนขอ...ให้เธอตอบเป็นเช่นไร?
เธอมีใคร...คนใหม่ให้ห่วงหา
บอกมาเถอะ...ยอมช้ำเสียน้ำตา
หากอยากลา...จะไม่ว่าให้สักคำ...
1 พฤศจิกายน 2549 10:21 น.
แมงกุ๊ดจี่
จำต้องห่างเพียงเพราะความเหมาะสม
ความรักขมแสนลำบากยากสมหวัง
เมื่อผู้ใหญ่เตือนกำชับต้องรับฟัง
ท่านกล่าวสั่งอย่างไรคิดใคร่ครวญ...
"อนาคตข้างหน้าต่อไปใครจะรู้
จงคิดดูไตร่ตรองลองทบทวน
หากคิดเลือกคู่ครองมองถี่ถ้วน
อย่ารีบด่วนตัดสินใจในทันที..."
หากพลาดพลั้งเลือกคนผิดชีวิตแย่
ทนพ่ายแพ้การก้าวผ่านด่านวิถี
อนาคตความหม่นหมองครองชีวี
ไร้สุขขี...ทุกข์ระทมข่มชีวา...
ต้องยอมรับคำผู้ใหญ่ใคร่สั่งสอน
ต้องตัดรอนความสัมพันธ์วันผ่านมา
ต้องสะอื้นข้างในใจปวดพร่า
เพียงคำว่า....."รั ก ค ง ยั ง ไ ม่ พ อ"
30 ตุลาคม 2549 18:19 น.
แมงกุ๊ดจี่
มองท้องทะเลกว้างเวิ้งว้างเหงา
สายลมเบาพัดพลิ้วน้ำปลิวไหว
ฟองเกลียวคลื่นกระเซ็นเห็นแต่ไกล
น้ำรินไหล...จากเนตรทุเรศจริง...
เพราะเหตุใดหัวใจที่ไหวอ่อน
คอยรุ้มร้อนกับชีวิตติดจมดิ่ง
คล้ายเคว้งคว้างลอยไปไม่หยุดนิ่ง
เหมือนทุกสิ่งกำหนดบทลงทัณฑ์...
เปรียบเหมือนเรือลำหนึ่งไม่ถึงฝัง
ได้แต่หวังคว้าอากาศเพื่อวาดฝัน
จะถึงขอบแผ่นดินไกลในสักวัน
ใจฉกรรจ์ทุกข์ระย่อต่อชะตา...
เหม่อมองทะเลกว้างเวิ้งว้างจิต
ไม่อยากคิดเรื่องราวสาวปัญหา
อยากจะลืมความทุก์จุกอุรา
เอื่อมระอาเหนื่อยหน่ายพ่ายใจตน...
28 ตุลาคม 2549 11:03 น.
แมงกุ๊ดจี่
ยินเสียงระฆังทองก้องกังวาน
ความรักหวาน...สมหวังดั่งเคยหมาย
มอบรักมั่นนิรันดร์ตราบวันตาย
เคียงข้างกายดังคู่บุญเกื้อหนุนนำ...
มี*คุณคนดี*คอยข้างมิห่างเหิน
แม้นเผชิญชะตาฝ่าเพรงกรรม
แม้นต้องเหนื่อยยากจะตรากตรำ
ทุกข์กระหน่ำเพียงใดใจอดทน...
พร้อมเสมอเคียงบ่าฝ่าขวากหนาม
คอยไถ่ถาม...ยิ้มรับยามสับสน
วันใดพบปัญหาอย่ากังวล
ยามหมองหม่นคนหลังยังห่วงใย...
จะขอเป็นเช่นแสงไฟให้ไออุ่น
จะขอเป็นรักละมุนคุกรุ่นใกล้
จะขอเป็นลมพัดชื่นรื่นหทัย
จะขอเป็นแรงใจให้แด่คุณ...
หนึ่งชีวิตที่มียินดีมอบ
เป็นคำตอบจากใจไปเกื้อหนุน
มอบความรักภักดีนี้เป็นทุน
เคียงข้างคุณ...นิรันดร์ขอสัญญา...
27 ตุลาคม 2549 19:27 น.
แมงกุ๊ดจี่
หัวใจไหวหวามเพราะความเหงา
จึงถูกเขา....ลวงด้วยเล่ห์เสน่หา
ต้องเจ็บร้าวคราวเขาอยากจากลา
ใยน้ำตา...จึงริน...สิ้นความอาย...
เป็นเพียง*คนผ่านทาง*เดินข้างถนน
ในเหตุผลเป็นคนไกลไร้ความหมาย
ความหวังเคยฝากไว้ใยกลับกลาย
หัวใจสลาย...เจ็บแปลบแทบสิ้นลม...
เห็นเธอแจ้งความประสงค์มั่นคงนัก
อย่างไรเราต้องเลิกรักสลักปม
ต้องเจ็บปวดสะบั้นกลั้นขื่นขม
ความรักหล่ม...เป็นอื่นไม่คืนกลับ...
ใยกล่าวอ้างให้มากความถามหน่อย
มันยังน้อย...หรือ? เจ็บที่ใจได้รับ
หัวใจแกร่งแตกสลายคล้ายชีพดับ
มันแหลกยับ...เพราะคารมคมคำลวง...
Calendar
Lovers
42 คน เลิฟแมงกุ๊ดจี่
หน้าส่วนตัว
1593
