3 ธันวาคม 2550 18:19 น.
แมงกุ๊ดจี่
อยากขอบคุณมิตรภาพส่งทาบจิต
จากมวลมิตรบ้านกลอนปันพรให้
คล้ายวันเกิด "แมงกุ๊ดจี่" ที่อยู่ไกล
เพื่อนบ้านกลอนไทย...ต่างให้พร... คิ ๆ
สุดซาบซึ้ง...ดวงจิต....ในมิตรแท้
มอบเผื่อแผ่รังสรรค์ประพันธ์กลอน
"วันพิเศษ"ต่างเสกสรรค์แบ่งปันพร
เรียงอักษรกลอนกานท์สานสัมพันธ์...
กราบวิงวอนพรชัยส่งให้คืน
จงสุขชื่นดวงจิตนิจนิรันดร์
ขอมวลมิตรเปรมปรีดิ์ในชีวัน
ขอทุกท่านพบสุขสันต์ทุกวันวาร...
ขอบคุณ เพื่อนๆ ที่ร่วมอวยพรวันเกิดนะคะ
พอดีเดินทางตั้งแต่วันศุกร์แล้ว ไปนอกสถานที่พำนัก พักพิง
เลยมาขอบคุณ เพื่อน ๆ ช้าไปหน่อยนะคะ ต้องขอบโทษด้วยนะคะ....
----------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณมากค่ะพี่ศรรกรา
คุณก้าวที่...กล้า พี่สาวคนดี....ขอบคุณมากมายค่ะ
พี่เบรฟ..ขอบคุณมากค่ะ
ลุงรองคะ..ขอบคุณมากค่ะ
คุณคอนพูทน..ขอบคุณค่ะ
คุณรี..ขอบคุณรีมากมายค่ะ คิดถึงอ๊ะ
คุณปราณรวี.. ขอบคุณบทกลอนที่อวยพร และอาหารน่าอร่อยจังนะคะ ขอบคุณมากค่ะ
คุณยาแก้ปวด..ขอบคุณมากค่ะ
พี่ก่องกิก..ขอบคุณค่ะ
คุณฤกษ์..ขอบคุณมากค่ะ
คุณ bananaleaf ..ขอบคุณมากค่ะ
คุณอินสวน..ขอบคุณมากค่ะ
คุณพิมญดา..ขอบคุณมากนะคะ
พี่สาวไหมไทย..ขอบคุณมากค่ะ
คุณหนุ่มน้อย..ขอบคุณค่ะ
คุณดวงยี่หวา..ขอบคุณค่ะ
คุณน้ำผึ้งเดือนห้า..ขอบคุณค่ะ
พี่คนบนเกาะ..ขอบคุณค่ะ
คุณผู้หญิงไร้เงา..ขอบคุณ...
น้องเจน_จัดให้ ขอบคุณมากค่ะ น้องสาวที่น่ารัก...
พี่ครูพิม ขอบคุณนะคะ
คุณหมองอิง (หมอนอิง) ขอบคุณมากมายค่ะ
พี่กุหลาบขาว ขอบคุณมากมายค่ะ
น้องเพียงแพรว ขอบคุณมากค่ะ
คุณSilver Snitch ขอบคุณมากค่ะ
คุณผู้หญิงมือสอง ขอบคุณมากค่ะ
คุณดอกบัว ขอบคุณ...
คุณบนข. ขอบคุณมากนะคะ
ญ่ามิ้นท์ ขอบคุณมากค่ะ เสียดายจังที่ไม่ได้ไปพบกัน...
พี่นางสาวใบไม้ ขอบคุณมากนะคะ
คุณไผ่ดำ ขอบคุณมากนะคะ
ขอบคุณ น้องเฌอมาลย์
ขอบคุณ คุณรี
ขอบคุณ พี่สาวคนดี
ขอบคุณ พี่สาวจ๋า เพียงพลิ้วปลิวลม
ขอมอบพรที่ทุกท่านปันให้คืนสู่ทุก ๆ ท่านพันเท่าทวีคูณ...
ขอบคุณมิตรภาพงามของทุกหัวใจ จากใจจริงค่ะ...
2 พฤศจิกายน 2550 13:17 น.
แมงกุ๊ดจี่
ปล่อยวางเว้น...เลิกละ...เพื่อสะสาง
เรื่องทุกอย่างเว้นวรรคตั้งหลักใหม่
พร้อมพินิจ...รู้คิดตรอง...ลองแก้ไข
คิดครวญใคร่ฝ่าฟัน *ด้วยปัญญา*
ปล่อยวางเว้น...เรื่องราวสิ่งร้าวราน
ให้พ้นผ่าน....เลยล่วง....อย่าห่วงหา
มองปัญหารอบคอบคิด *พิจารณา*
มั่นศัทธา....แห่งหัวใจ....ก้าวไปต่อ
ปล่อยวางเว้น...ทุกสิ่งแล้วนิ่งเฉย
เรื่องใดเคย....ทำผิด....อย่าคิดท้อ
บอกเตือนตน....ทำให้ดีเท่านี้พอ
เพื่อสิ่งรอ....คืออนาคตอันงดงาม
ปล่อยวางเว้น...ความทุกข์ที่จุกอก
อย่าสะทกสะท้านหากใครหยาม
รู้จักข่ม...เตือนตนไว้...ในทุกยาม
ให้คอยปราม...ความคิดใช้จิตตรอง...
ปล่อยวางเว้น...หยุดถือ...หรือยึดติด
ปลดดวงจิตต์...ของตนที่หม่นหมอง
ดำเนินชีพ....เรียบง่ายปลายครรลอง
เพียงประคอง....ดวงจินต์ถึงสิ้นลม...
31 ตุลาคม 2550 08:58 น.
แมงกุ๊ดจี่
มองสายลมพรมพลิ้วหวีดหวิวหวั่น
หัวอกพรั่นคำนึง...ถึง ไหน ไหน ?
คร่ำโหยหา จิตสลด หมดอาลัย
ผ่อนหายใจ....เพื่อสลัดปัดอารมณ์
เก็บรู้สึก.....ลึกเร้นเหมือนเช่นเคย
ปล่อยเมินเฉย...เลยไปแม้นใจขม
เก็บรอยเจ็บ.....คราวหลังฝังลึกจม
ยิ้มหน้าชื่นอกตรม.....ข่มร้าวราน
สงบเงียบเรียบเหงาเก็บเศร้าสร้อย
ยากปลดปล่อย...เรื่องราวที่ร้าวฉาน
เคล้าโศกเศร้า....ทนจมจ่อทรมาน
ยอมดักดานเปล่าเปลี่ยวอย่างเดียวดาย
ถูกจองจำเพราะขมขื่นยังกลืนเก็บ
ทนหนาวเหน็บนิรันดร์...ตราบวันตาย
ความปวดร้าวทุกสิ่งอย่างยากจางหาย
เกินผ่อนคลายความระทม...ขมชีวา...
22 ตุลาคม 2550 10:08 น.
แมงกุ๊ดจี่
เมื่อเข้าสู่ร่มกาสาวพักตร์
เพื่อปริยัติในพัทธสีมา
พร้อมอุทิศจิตตปฎิญญา
ปฏิทาสว่างใสใกล้นิพพาน...
ครองสมณเพศกิเลศไกล
พิศุทธิ์ใสธัมมะประณิธาน
เจริญธรรมเจิดจรัสชัชวาล
พบนิพานหนทางสว่างใส...
น้องน้อมอุทิศร่วมจิตสร้าง
มิคิดขวางทางธรรมก่อกรรมให้
ก้าวเดินในธรรมสว่างชี้ทางไป
เรืองไสว...ด้วยจิตรู้คิดตรอง...
บุญวาสนาเคยร่วมสร้างแต่ปางก่อน
จิตต์สังวรณ์มิอาจอยู่...เป็นคู่ครอง
เลือกทางธรรมมุ่งมั่นในครรลอง
จิตต์ของน้องร่วมอนุโมนา..........สาธุ
17 ตุลาคม 2550 13:13 น.
แมงกุ๊ดจี่
เผลอสบตาหนุ่มมาดแมนวงแขนกว้าง
ทรวดทรงร่าง...ดูสูงเรียว เพรียวสง่า
บุคลิกภาพ...มาดภูมิฐาน...ตระการตา
คล้ายวิญญาถูกกระชาก...จากร่างไป...
วาบแววตากรุ้มกริ่ม...รอยยิ้มหวาน
คราประสาน...ร้อนรุ้ม...สุมภายใจ
สบดวงตายั่วเย้า...เร้าหวั่นไหว
เตลิดไกลจนพลั้งเผลอหลงเพ้อครวญ...
ดั่งเกิดแรงปรารถนา...ดวงตาฟ้อง
คอยร่ำร้อง...สั่นรัว...เขายั่วยวน
เห็นรอยยิ้มกระสันจิตต์ปั่นป่วน
มันกระอักกระอ่วนชวนวาบหวาม...
แต่ทุกอย่างต้องสะดุด...เพื่อหยุดคิด
ทางชีวิต...คงมีมากเรื่องขวากหนาม
เราต่างชั้น ต่างศักดิ์ เกินจักข้าม -
กำแพงศักดิ์จึงหักห้าม...ความรักเรา...
น้องขอเพียงได้พบ...ประสบพักตร์
ดั่งเพื่อนรัก...คอยปรึกษาเวลาเหงา
ยามทุกข์ท้อกลัวหวาดหวั่นช่วยบรรเทา
เปรียบดั่งเงา...คอยปลอบ...มอบห่วงใย...