19 มิถุนายน 2546 12:36 น.
แพรเงิน
ในเวลานี้เธอคงเปลี่ยวเหงา........
จะเป็นไรไหมหากจะมีเราเป็นเพื่อน
เป็นที่พักพิงยามเธออ่อนล้า
เป็นกำลังยามเธอหมดเรี่ยวแรง
เป็นแสงหากเธอต้องมืดมน
เป็นถนนให้เธอเดินผ่าน
เป็นสะพานให้เธอก้าวข้าม
เป็นเพื่อนคนหนึ่งที่ไม่ต้องการสิ่งตอบแทน
เป็นได้ทุกสิ่งที่เธอต้องการมัน
....เราจะเฝ้ามองดูความฝันของเธอทุกคน
เราเป็นกำลังใจให้เธอนะ.....
ไม่จำเป็นต้องเป็นคนดีสำหรับใคร เพี่ยงทำตัวเองให้ดีก็พอแล้ว
เป็นห่วงเธอเสมอ...............
27 มกราคม 2546 15:48 น.
แพรเงิน
หากจะเป็นขอเป็นดาวดวงน้อย
ที่เฝ้ามองเธออยู่บนนภา
หรือให้ดี
เราขอเป็นหมอกยามเช้า
ที่ลอยล่องรอรับแสงอรุณ
ข้างหมอนใบนุ่ม..นุ่มที่เธอหนุน
เพียงอยากเห็นเธออบอุ่น
ก่อนที่เราจะจากไปก็เท่านั้น
27 มกราคม 2546 15:29 น.
แพรเงิน
จะโกรธไหม
หากจะบอกว่า..อย่าท้อ
เธอจงรอวันใหม่ที่จะมาถึง
ด้วยเพราะเรายังคงมีเรา
ให้เธอหายเหงานะคนดี
จงทำวันนี้ให้ดีกว่า
อนาคตข้างหน้าคงมาถึง
ไม่วันใดก็วันหนึ่ง
ขอจงมีกำลังจะฝ่าฟัน
ด้วยสองมือสองขาที่กล้าแข็ง
เราจะคอยอยู่เป็นแรงนะคนดี
ให้เธอนี้เข้มแข็งด้วยกำลัง.....
27 มกราคม 2546 14:52 น.
แพรเงิน
เช้านี้เธอเป็นอย่างไร
เราอยู่ไกลกันอย่างนี้
รู้สึกเหนื่อยไหมคนดี
เราฝากสายลมมาโอบ
รู้สึกท้ออะไรบ้างหรือเปล่า
ในเช้าที่ไม่มีใคร
งั้นคืนนี้เราจะไปเข้าฝัน
ให้วันหน้าดูสดใสงดงาม
26 มกราคม 2546 15:45 น.
แพรเงิน
เพราะความคิดถึงหรือเปล่าจึงเหงา..เหงา
อยากบอกเรื่องราวความเป็นไป
ในห้วงหนึ่งของใจก็เท่านั้น
หากว่าเธอเหงา...เหงาเหมือนกันตอนนี้
หรือเพราะเธออ้างว้างที่ต้องห่างไกลกัน
.......................................
หน้าส่วนตัว
700
