6 พฤษภาคม 2545 21:57 น.
แพรวา
ฉันตื่นขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ
หัวใจร้าวเรียบ ไม่อาจสัมผัสอะไรได้
ท่ามกลางความสับสนไม่มีใครสักคนเข้าใจ
เหงา เหงามันเรื่อยไป ..ไม่มีแม้ใครอยู่ข้างกัน
เหนื่อย เหนื่อย กับการใช้ชีวิต
ร้าวล้า กับความกล้าคิด กล้าฝัน
สุดท้ายจะได้อะไรไหม นอกจากความเงียบงัน
จะคว้าเศษรักจากดวงจันทร์.. หรือจะต้องแลกมันตอนฝันไป
6 พฤษภาคม 2545 21:51 น.
แพรวา
หัวใจไม่มีใครให้ถามถึง
นับจากครั้งหนึ่งที่เธอ พาไปจากที่นี่
ความรักว่างเปล่า เมื่อไม่มีเงาเธอคนดี
ไม่มีแม้สักนาทีที่ยังห่วงใย
ตัวฉัน จึงไม่ต่างอะไรกับอากาศ
ที่มีความรู้สึกเกลื่อนกลาดไขว่คว้าไม่ได้
นับจากนาที ที่รู้ว่าชีวิตนี้.. ไม่มีใคร
ฉันก็กลายเป็นคนไร้ใจ ที่ไม่อาจถามหาความรักใดได้อีกเลย
หน้าส่วนตัว
609
