3 ตุลาคม 2544 07:07 น.
แพรวา
อีก 5 นาทีจะปีใหม่
ฉันออกมามองความกว้างใหญ่ ของท้องฟ้า
กอดเข่าเงียบงัน ทบทวนคืนวันที่ผ่านมา
พอความคิดถึงรื้นน้ำตา หัวใจก็ย้ำว่า อยากพบใคร
หัวเราะกับตัวเองเบาๆ
กี่นานที่ไม่เคยหนีเงา ของคนบางคนได้
อีกหนึ่งปี ที่เหมือนเราใช้ทั้งชีวี เพื่อเสียใจ
เวลาหมุนไป ไม่เห็นจะช่วยเยียวยาอะไรได้เลย
27 กันยายน 2544 23:47 น.
แพรวา
ในห้องสี่เหลี่ยมแคบ ๆ
มีกระดานเขียนแบบ พู่กัน จานสี
หมอนอิงสีฟ้า โซฟาบุหนา ขนาดพอดี ๆ
ผ้าห่ม ตู้เย็น ทีวี ล้วนแต่มีเธอเป็นที่มา
ห้องสี่เหลี่ยม ที่ไม่กว้างเท่าไหร่
แต่เราสุขได้ เพราะพื้นที่ใจกว้างกว่า
แม้ในคืนมืดมิด ดวงดาวสนิท นิทรา
ก็สามารถอบอุ่นทุกหลับตา..
..ในอ้อมกอด ไม่ธรรมดา ของเธอ
21 กันยายน 2544 22:05 น.
แพรวา
รู้รึเปล่าว่าฉัน..ไม่เคยอ่านใจเธอออก
สายตาเธอไม่อาจบ่งบอก..ไม่ว่าสิ่งไหน
รู้บ้างหรือเปล่า..สิ่งที่ฉันให้ความหมายคืออะไร
สิ่งที่ออกจากหัวใจเธอเคยสัมผัสได้ไหม..คนดี
หรือเพียงแค่ฉัน..ที่มีใจ
จากการที่ไม่อาจพูดไปเธอจึงไม่สนใจ..อย่างนี้
รบกวนมากใช่ไหม.แค่อยากให้เธอรับรู้สิ่งที่ฉันมี
ต้องทำอย่างไรล่ะคนดี..อยากให้รู้สักทีว่ารักเธอ
20 กันยายน 2544 22:23 น.
แพรวา
ฉันไม่ได้รักเธอเท่าฟ้า
เพราะฉันไม่เคยรู้ว่า..ความกว้างของฟ้า คือเท่าไหร่
ไม่อยากให้เธอเป็นฟ้า หรือดวงดาราดวงใด
ไม่อยากให้เธอยิ่งใหญ่ แล้วฉันอยู่ใกล เกินผูกพัน
แล้วก็ได้โปรดอย่ารักฉันเท่าฟ้า
เพราะฉันอยากอยู่ เพียงในดวงตาเธอเท่านั้น
ให้เราอยู่ใกล้ เป็นลมหายใจ ของกัน
ขอบเขตของฟ้าอาจไม่เทียบทัน
..ความรักเรานั้น ต้องวัดกันที่ใจ
20 กันยายน 2544 01:22 น.
แพรวา
อย่าเพิ่งจากกันไป ตอนนี้
ไม่อยากให้เธอวางไว้ที่นี่ เพียงแค่ดอกไม้
ยอมรับว่าเหงา..ตั้งแต่ขาดเธอเป็นเงาข้างกาย
ที่สุดก็เดียวดาย ตั้งแต่เธอลาหาย ไปจากกัน
ทิฐิ ...ฉันเองก็มีมาก
เพราะลำบากตรงที่ต้องต่อสู้ กับความหวาดหวั่น
รักเธอ คิดถึงเธอ...แต่กลัวจะเก้อบนความผูกพัน
ได้ไหม...กลับมาเป็นหัวใจกัน
วินาทีต่อจากนี้นั้น..อยากมีเรา
หน้าส่วนตัว
747
