23 กันยายน 2550 21:26 น.
แนทตี้..
เจ้าหมูปิ้งเป็นเด็กชายวัยสองเดือนเศษ ลูกครึ่งสแปนิช สปิช + พุดเดิ้ล ( ตามข้อมูลที่พ่อแม่เดิมให้มา ) แต่หน้าตาผิวพรรณมันออกไปทางสปีสมากกว่าคือหน้าแหลมๆ ตากลมแป๋ว จมูกโด่ง ผิวสีขาวนวลเนียน ขนกายเรียบพลิ้วอ่อนนุ่ม ตัวอ้วนกลม หล่อล่ำ ดูมีชาติสถุล เอ้ย สกุลเชียวล่ะ พ่อแม่เดิมของมันออกปากยกให้เพราะเหตุผลอะไรไม่ยอมบอก ปิดปากเงียบทั้งคู่
นับจากนั้นมาเด็กชายหมูปิ้งก็เลยต้องย้ายนิวาสสถานจากตึกแถวใน กทม.มาอยู่ ตจว. อย่างจำใจ พร้อมด้วยสมบัติส่วนตัวเล็กๆน้อยๆ มี นมชง 1 กระป๋อง อาหารสำเร็จรูป 1 ถุง หมอนใบเล็กๆ 2 ใบ หมอนข้าง 1 ข้าง ผ้าห่ม 1 ผืน ถาดข้าว 1 ถาดแต่มี 2 หลุม คงสำหรับใส่ข้าว 1 หลุม นม 1 หลุม ( คิดว่างั้นนะ ) ช้อน 1 คัน แล้วก็ถ้วยเล็กๆสําหรับใส่น้ำ 1 ถ้วย แชมพูกันเห็บ 1 ขวด พร้อมด้วยไก่ย่างอีก 2 ไม้ ( พ่อแม่เดิมซื้อฝากไว้ให้มันเป็นเสบียงระหว่างเดินทาง )
แล้ววันเดินทางสู่ชนบทก็มาถึง เด็กชายหมูปิ้งโผล่หน้าออกมาจากรถพร้อมคนอุ้ม มีกล่องใส่สัมภาระส่วนตัว 2 กล่อง พวกเราจ้องตาเป๋งด้วยความตื่นเต้น เพราะวาดมโนภาพไว้เป็นดิบดี นับเวลาถอยหลังที่เค้าออกปากยกให้จนถึงวันนี้วันที่เจอตัวจริงของหมูปิ้งเสียที คิดว่าน่าตามันคงน่ารักสุดโด่งแน่ๆ แต่พอเห็นหน้าแหลมๆปากยื่นๆ ของมันทำเอาใจแป้วไปกว่าครึ่ง ถอนหายใจเฮือกๆ
เนี่ยน๊ะเจ้าหมูปิ้ง ? หน้าตาก็งั้นๆ บ้านๆ หน้าก็แหลม ขาก็กาง ปากก็ยื่น เดินส่ายยังกะนักเลงประจำซอย แต่ดูมีสง่าราศี ท่าทางกวนๆเอาเรื่องเชียวแหละ
วันแรกๆเจ้าหมูปิ้งคงยังไม่ชินกับสถานที่ใหม่ มันมุดเข้าไปตั้งหลักอยู่ ใต้โต๊ะ กวาดสายตาไปมาอย่างงงๆ ประเมินสถานการณ์ไม่ถูกว่าปิ้งมาอยู่ที่นี่ได้ไงเนี้ย ใครสักคนลองยื่นมือเข้าไปเชื้อเชิญให้มันออกมามันก็แสดงความไม่ไว้ใจอย่างออกนอกหน้า ส่งเสียงขู่อยู่ในลำคอ เก็บตัวเงียบ ไม่ยอมคบค้าสมาคมกับหมาหน้าไหนทั้งนั้น ( เอ ทะแม่งๆวุ้ย ) สองวันต่อมามันคงเริ่มรู้ชะตากรรมตัวเองแล้วว่าโดนพ่อแม่เดิมเฉดหัวมาแน่แล้ว ( โถ เจ้าหมูปิ้ง คิดว่าพ่อแม่ส่งให้มาทัศนศึกษาเรอะ ) มันเริ่มปลงตกปรับตัวเองได้เดินไปทักทายทำความรู้จักกะคนนั้นคนนี้ หมาตัวนั้นตัวนี้ ใครไม่คบด้วยก็ไปนั่งจ้องหน้าเค้าทำตาเศร้าๆ กรอกตาล้อเลียน หมั่นไส้ใครก็เล่นทีเผลอกัดหางแล้วก็วิ่งหนี ชอบคิดว่าเตียงนอนเป็นสนามเด็กเล่นขึ้นไปกระโดดโลดเต้น ตีลังกา 3 ตลบแล้วก็กลิ้งลงจากเตียงอย่างสวยงาม กินก็เก่งเด๋วหิวเด๋วหิว โมโหก็ร้าย ต้มน้ำชงนมให้มันช้านิดช้าหน่อย มันเห่าด่าโขมงโฉงเฉง เตะจานข้าวกระเด็นไปติดฝาบ้าน นั่งกัดก้นคนเลี้ยงจึ๊กๆจนไม่มีสมาธิจะชงนม ต้องไปซื้อนมกล่องมาให้มันกินแทนจะได้ทันใจวัยสะรุ่น แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นถึงแม้นิสัยมันจะไม่ค่อยดีนัก แต่พฤติกรรมก็น่ารักน่าชัง โกรธมันไม่ลงหรอกทั้งที่ในใจแค้นแสนแค้น.Q_Q
พ่อบอกว่า กำลังเล็งหาวัดที่เหมาะ ๆ กะว่าจะให้มันไปอยู่วัดสักพรรษาเผื่อนิสัยจะดีขึ้น
1 ปีผ่านไป ( ไวเหมือนกันนะ ) เด็กชายหมูปิ้งกลายสภาพเป็นหนุ่มหล่อ ผิวขาวเนียนละเอียดละออ ขนกายฟูฟ่องพองไปทั้งตัว ตากลมแป๋วแหว๋วใสซื่อ ขี้อ้อน ตัวอวบอ้วนน่ากอด แม้ว่าหน้าตาจะมอมแมมไปบ้าง ( ตามประสาเด็กชนบทอ่ะนะ ) แต่มองยังไงมันก็หล่ออยู่ดี คลับคล้ายสเตฟาน ซึ่งก็คือชื่อจริงของมัน
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นแม้อายุของมันจะ 1 ขวบเข้าไปแล้ว เจ้าหมูปิ้งก็ยังหาภริยาไม่ได้ ทั้งที่หล่อปานนี้ ไม่ไช่ว่าหล่อเลือกได้หรอกนะ แต่ไม่มีมาให้เลือกตะหาก เพราะสาวๆแถวบ้านฉันน้อยมากๆ แถมยังเล่นตัวเป็นไฟ ชอบหนุ่มโรแมนติก ช่างเอาอกเอาใจ นิสัยดี มีความอ่อนโยน ( ฐานะและหน้าตาไม่เกี่ยง ) แต่ไอ้เจ้าหมูหวานของฉันเนี่ยมันเถื่อนจะตาย ชอบสาวตัวไหนก็เข้าไปกระโดนล๊อคคอลากเข้าป่าเอาดื้อๆ สาวๆเกลียดมันกันทั้งบาง
ปมด้อยข้อนี้ทำให้มันน่าสงสารมากโดยเฉพาะตอนหน้าผสมพันธุ์มันจะตะกายข้างฝาจนพวกฉันแทบไม่ต้องนอน ฉันเลยกะว่าถ้าเข้ากรุงเมื่อไร จะไปเมียงๆมองๆ หาซื้อเมียหน้าตาสวยๆ น่ารักที่สวนจตุจักรให้มันสักตัว
สรุป***
ก็ขอยืมพื้นที่ตรงนี้ประกาศหาเมียให้เจ้าหมูปิ้งนะคะ คิดซะว่าสงสารหนุ่มน้อยกำพร้าเมีย หน้าตาฐานะไม่เกี่ยงขอให้รักจริงและยอมรับข้อบกพร่องของมันได้ ถ้ายินดียกให้ จับใส่กล่องส่งไปรษณีย์มาเลยค่ะ ^_^
ประวัติส่วนตั๊ว ส่วนตัว
ชื่อจริง : สเตฟาน
ชื่อจีน : ฉี่เฉี่ยวหัว
ชื่อเล่น : หมูปิ้ง
อายุ : 1 ขวบ 2 เดือน
สถานะ : โสดสนิท ใครๆก็ส่ายหน้า
หน้าตา : หล่อ
อุปนิสัย : เซอร์ๆ ซ๊กม๊ก ขี้อ้อน น่ารัก
อาหารโปรด : ไก่ย่าง ๕ ดาว ถ้าไม่มีเอาแบบรถเข็นที่ขายกะส้มตำก็ได้
สมาชิกในบ้าน พ่อ แม่ พี่สาวจำใจ 2 คน พี่สาวบุญธรรม 1 ตัว ชื่อว่านมเปรี้ยว หมูปิ้งเป็นลูกชายตัวสุดท้อง
อาชีพ : เกาะมารดากะพี่สาว รับประทานไปวันๆ
ทรัพย์สิน : คอนโด 1 หลังตั้งอยู่หน้าบ้านของมารดา ปัจจุบันใช้เป็นที่พักอาศัย บัญชีเงินสด 120 บาท ( ได้ตอนตรุษจีน ฝากไว้ที่พี่สาว )