24 มิถุนายน 2547 15:36 น.

นิราศ ณ บ้านสวน

ปล่อยกายใจ ไหลละล่อง ท่องในสวน
จูงแกมชวน เจ้าหม๋าน้อย คอยเป็นเพื่อน
ยามตกหลุม ตกร่อง เจ้าร้องเตือน
สมเป็นเพื่อน ยามยาก น่ารักจัง
ณ ต้นทาง กลางสวนป่า หน้าละห้อย
มะขามหวาน ต้นน้อย คอยยืนต้น
สู้ลมฝน พายุแกร่ง เจ้าแหงนทน
ยามน้ำล้น หวานข้อเดียว โอ้..เสียวฟัน
เจ้าชมพู่ มะเหมี่ยว เปรี้ยวอมหวาน
เหมือนน้ำตาล ร้างตลาด ขาดรักพี่
ชิมแล้วเศร้า เหงาหงอย น้อยชีวี
เปรี้ยวจิ๊ดจี๋ มิอี๋อ๋อ คนคลอเคลีย
เห็นกระท้อน ทอดถอนใจ ให้ละเหี่ย
รักจนเพลีย ก่อนจะมา เมื่อครานั้น
กระท้อนบุบ ทุบใส่จาน หวานอุรา
แต่ทว่า ใจถูกทุบ บุบจริงจริง
อยากอิงแนบ แอบใจ ให้หายเหนื่อย
อยากไหลเรื่อย ตามสายธาร มิหวั่นไหว
เห็นตอ สับปะรดหวาน พาลท้อใจ
อยากจะขุด จุดไฟเผา เจ้ารักลวง
ถึงกลางสวน ให้ชวนหัว เจ้าตัวอ้อน
วิ่งเอวอ่อน กระดิกหาง กางสี่ขา
ลิ้นหอบแฮ่ก แปลกนัก เดินชักช้า
อยากจะด่า มันเสียจริง ทำกลิ้งท้วง
ต้องทนอุ้ม เจ้าหม๋าน้อย คอยแนบอก
โถ..ตะหนก ตกใจ ให้ขวัญเสีย
เดินแค่นี้ ร้องออดอ้อน นอนอ่อนเพลีย
เด๋วเหอะเดี๊ยะ!! กลับบ้านก่อน วอนเจ็บตัว
ถึงทางแยก แตกตื่น สะอื้นฮัก
ต้นลิ้นจี่ แสนรัก จ๊ากส์!!เป็นหมัน
ผ่านมาแล้ว สิบห้าปี นี้แก้วตา
ไฉนหนา มะติดลูก ปลูกมานาน
จะเสาะหา พ่อพันธุ์ดี ที่ไหนช่วย
เจ้าป่าด้วย ช่วยหน่อยหนา มาปลอบขวัญ
ลิ้นจี่เจ้า นงคราญ หวานติดตรา
กลายพันธุ์หนา หากไร้ใจ ใครเหลียวแล
นั่นมะม่วง โชคอนันต์ หวานอร่อย
ติดลูกบ่อย ตลอดปี ถี่หนักหนา
พ่อข้าปลื้ม หน้าระรื่น มิสร่างซา
สุขหนักหนา คราขายเจ้า โชคอนันต์
และแล้วนั่น ขนุนพันธุ์ หวานสนิท
อิงแอบชิด สนิทแนบ แอบซ่อนหา
ใบเพียงนิด ผลอวบใหญ่ เห็นไกลตา
ชอบซบหน้า ไหล่อิง พิงมะละกอ
ถึงท้ายสวน ชวนทะเลาะ เกาะมะพร้าว
ย้อนเมื่อคราว หลายปีก่อน ยังอ่อนหนา
ยืนถือพร้า ตั้งหน้าคอย แทบถอยลา
เมื่อไหร่ว้าา ? จะออกลูก ปลูกสองปี
มาบัดนี้ หลายปีผ่าน กาลชักล่วง
เจ้าออกลูก มาหลายพวง ห่วงหนักหนา
นานนานข้า มาเยี่ยมที แล้วหนีหน้า
มิทันได้ ชิมเลยหนา จะบ้าตาย!!
อันนิราศ ในวันนี้ ต้องหนีกลับ
ด้วยสดับ ยินเสียงเพรียก เรียกจากฝน
หากยังฝืน ขืนดื้อดึง ทึ้งซุกซน
คงไม่พ้น หนาวกายใจ เป็นไข้เอยฯ

( นิราศ ณ บ้านในสวน ๑๙ /๖ /๔๗ by ..natty )