ฉันพบเธอคนนั้น
เราสนทนากัน ในรอบปี ?
“รอยยิ้ม” ปรากฏผ่านตัวอักษร
“มิตรภาพ” แจ่มชัดในคำขอโทษ “ขออภัย”
ไม่หรอก ไม่มีใครทราบว่าเหตุใด
ไร้ผู้ให้คำตอบที่แท้ได้
กาลเวลา เจียรนัยความขัดข้องใจ
ธรรม (ชาติ) บอกเล่าทุกพฤติการณ์
เธอยิ้มให้ตัวอักษรของฉัน
ฉันเย้าหยอก ท่าทีของเธอ
ความเนิ่นนาน ผ่อนคลายลงพลัน
เพราะ คำว่าเพื่อน คำเดียว
ระหว่างเรา...
มิใช่ความผิดพลาดใด
นั่นคือ กฎเกณฑ์ของวันเวลา
กับวาสนา และสิ่งที่งดงาม
สิงห์ สิงหราช / 16 ธ.ค. 56