...ขอบคุณที่ยังรอ...

แทนคุณแทนไท

...๑...
เด็ดดอกไม้ดอกหนึ่งมาพึงปลอบ
จากข่ายขอบมอบความนัยใช้ใจเผย
ถึงจะซ้ำ คำอ้างอย่างที่เคย
วอนอย่าเพิ่งเฉยเมย เคยผูกพันธ์

...๒...
อยากเทคแคร์ดูแลใจไม่ให้ห่าง
เกรงความรักจักจางเพราะห่างนั้น
หากใกล้กายเหมือนใจเราใกล้กัน
คงได้นอน...เสพย์ฝันกันทั้งคืน

...๓...
นั่นคือความฝันชื่น ณ คืนหนาว
ทั้งที่ทุกย่างก้าวยังขมขื่น
เธอคือฟืนไฟฝันของวันคืน
ที่อุ่นความ ขื่นขืน อันทรมา

...๔...
จึงผูกสร้อยร้อยกวีนี้มามอบ
ขอบคุณทุกปลุกปลอบยามปวดปร่า
ยินดีนักมีรักเธอ มาพันธนา
เป็นของขวัญชั้นฟ้าอันพร่าพราย

...๕...
แม้วันนั้นผันผ่านมานานนัก
แต่ความรักแรกเอ่ยมิเคยหาย
ฝันไหนจักตกพลัดกระจัดกระจาย
แต่เธอยังพริ้งพรายทุกหมายรอ

...๖...
เด็ดดอกไม้ดอกหนึ่งมาพึงปลอบ
จากข่ายขอบความในใจล้นอ่อ
รู้ค่า รัก  จากปากอาจไม่พอ
ขอบคุณที่ ยังรอ กันต่อไป  

พระพุธที่ ๒๑ เมษายน ๕๓ / แทนคุณแทนไท