27 กุมภาพันธ์ 2552 18:27 น.
แทนคุณแทนไท
เวลานี้๑๘.๒๗ นาฬิกา
นนทบุรีที่เศร้า
ไฉน
ดวงหทัยไยรานพาลพิโรธ
ทั้งน้ำมิตรมิคิดพึงจะขึ้งโกรธ
ได้โปรด อภัยกัน นั้นเถิดนะ
ทับเทเวษ
แค่ซากเศษส่วนเศร้าเร้าผัสสะ
ที่เกินก่ายถ่ายทุกข์รุกอุระ
แค่สุดจะละวางหว่างโศกนั้น
เย้ยเยาะ
ให้กับความเปลี้ยเปราะอกเดาะดั้น
อั้นคะนึงอึ้งสมเพชเลศนัยนั้น
อาธรรม์เหลือเกิน โชคชะตา
มั่นมาด
มาพลั้งพลาดนิ่งอนาถวาสนา
ท่วมท้น ล้นความทรมาน์
ปวดปร่า กับค่ารัก ที่หักหาย
ชนนานดร
คงเคยคลอนรอนทรวง ฦ ลวงไว้
ให้ใช้ชาติ พินาศมิตรนิจจาใจ
จำนนในชะตากรรมย้อนซ้ำกัลป์
เจ็บจำ
ถึงงามล้ำก็ไม่กำชีวิตฉัน
เธอคิดคำนี้ได้อย่างไรกัน
เหมือนมาห้ำมาหั่นบั่นหัวใจ...
ดวงหทัยไยรานพาลพิโรธ
จะขึ้งโกรธน้ำมิตรไปถึงไหน
เธอไม่รักเราแล้ว แล้วเป็นไง ?
ก็นั่งเศร้าต่อไป แล้วกันนะ !!!
-----------------------------------------------
แทนคุณแทนไท
14 กุมภาพันธ์ 2552 16:44 น.
แทนคุณแทนไท
...๑...
มิใช่หรอก ดอกไม้ใช่ดอกแรก
และใช่ได้ไล่แจก ทุกสถาน
ยิ้มละไม หัวใจก็โบยบาน
ที่มัดมานย์ มีไม่มาก และยากมี
...๒...
มีอยู่ในทุกท่วง ห้วงรู้สึก
และเร้าลึกทุกแดดาล สถานที่
เป็นความงด ความงาม และความดี
ลำนำใดจักพลีได้พอใจ
...๓...
ค่อยค่อยเริ่มเติมรักสลักค่า
และค่อยเพิ่มปรารถนา ประดาใหม่
ให้ความหวานซ่านทั่วเนื้อหัวใจ
และให้ความจริงใจ ได้เบิกบาน
...๔...
ปล่อยให้ความฝันเคยแห้งเหมือนแล้งฝัน
หายไปกับคืนวันอันพรายหวาน
ซับดวงใจเคยท้นท้อทรมาน
วันเวลาที่พลาดผ่าน กับสายลม
...๕...
มีแต่ความวาดหวานปานดอกไม้
ลืมทุกคืน ขื่นไข้และขื่นขม
เหมือนน้ำทิพย์ที่หยดค้างลงพร่างพรม
แทรกในรอยทุกข์ระทมที่เคยมี
...๖...
จึงมีแต่วันนี้ที่เราคิด
ถึงชีวิตนิจนิรันดร์อันริบหรี่
ที่เราจักหมายไขว่คว้า ให้ชีวี
สำหรับความรักนี้ ที่เราเป็น
...๗...
สำหรับฉันวันนี้มีความสุข
และสิ้นส่วนเคยทุกข์ที่เธอเห็น
ใช่เพราะในหัวใจนั้นชาเย็น
ที่ฉันเป็น เช่นนี้เพราะมีรัก
... ...
พระเสาร์แห่งความรัก ๒๕๕๑ / แทนคุณแทนไท
13 กุมภาพันธ์ 2552 19:10 น.
แทนคุณแทนไท
...๑...
ฉันพบเธอ
ฉันก็ พกเพ้อละเมอว่า
นี่แหละ คือของฝากจากฟากฟ้า
มาแต่งเติมปรารถนาที่ว้าวน
...๒...
เมื่อเธอจาก
ถึงหักใจแสนยาก ลำบากล้น
เธอคือทุกข์ ปรารถนาที่วุ่นวน
ปะปน อยู่ใน ความรักนั้น
...๓...
เมื่อพบรัก
ก็ตกอยู่ ณ อาณาจักรของความฝัน
เห็นแต่ความสัมพันธ์เนิ่นนิรันดร์
กับความจริงอันแสนสั้น ของความรัก
...๔...
คิดถึงเธอ
รักที่งาม เสมอ ที่รู้จัก
คิดถึง ความรู้สึกเมื่อแรกรัก
ที่กลายเป็นคนรู้จัก ในวันนี้
บทส่งใจ...
พระสุขที่ ๑๔ เดือนแห่งความรัก ปีแห่งความคิดถึง
คิดถึงเธอในวาเลนไทน์แรก แหละวาเลนไทน์นี้ที่แปลกไป / แทนคุณแทนไท
12 กุมภาพันธ์ 2552 13:55 น.
แทนคุณแทนไท
---๑---
กวียังคงเป็นกวี
นิรันดร์ทั้งโลกนี้และโลกหน้า
งดงาม ในความธรรมดา
หลุดจากโลกมายา ที่วุ่นวน
ขอให้กวีมีความสุข
เสมอคำที่ปลอบปลุกผู้ทุกข์ท้น
งามเหมือน มุ่นเมฆสรรค์เสกมนต์
เท่าถ้อยที่ หุบเขาฝนโปรยไพร
---๒----
ในหุบเขา เขาเคยเขียนบทกวี
จิตเสรี อักษร สุนทรสมัย
เสพย์แดดเช้า ที่สาดส่องอยู่รองไร
และเขียนคำซึ้งซึ้งไว้ ให้ฉันยล
เขียนป่า เอาไว้ให้เห็นป่า
และเขียนฟ้าทั้งฟ้าด้วยห่าฝน
เมื่อรู้สึก เขาเขียนเขานิพนธ์
ท่วมท้น ด้วยความรักเกินจักประมาณ
---๓---
คิดถึง คิดถึงเธอเสมอ
ได้พบเธอในฝันอันพรายหวาน
ในดอกไม้ ในท้องฟ้า ในสายธาร
เสมอท่วม จินตนาการ หวานละไม
---๔---
กวียังคงเป็นกวี
จากกัน ณ โลกนี้ถึงโลกใหม่
เธอจากไป ในหุบเขาฝนโปรยไพร
ขณะโลกนี้ขื่นไข้เหลือเกินแล้ว
มิรู้ว่า โลกเธอสวยหรือไม่
แต่โลกฉันขื่นไข้เหลือเกินแล้ว
รำลึกถึง กนกพงศ์ สงสมพันธุ์
ผู้ล่วงลับ เมื่อ ๑๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๙
..พระฤหัสบ์ที่ ๑๒ กุมภาพันธ์ ๕๒/แทนคุณแทนไท..
Calendar
Lovers
19 คน เลิฟแทนคุณแทนไท
หน้าส่วนตัว
1354
