วันวานเหมือนน้ำเย็น วันนี้เป็นเช่นน้ำกรด

แทนคุณแทนไท

ในระหว่างความแตกต่างของอดีตกับปัจจุบัน

ที่ตรงนั้น ณ.อดีตผมเคยกล่าวกับคุณ.

  ข้อความเหล่านี้อยากสื่อถึงเธอ   
วันเวลาหลายปีที่ผ่านมา ผมอยากบอกให้คุณรู้ว่า
 ผมซาบซึ้งในความเป็นไปต่างต่างที่คุณมี 
และที่คุณมอบให้ผม

คุณรู้บ้างไหม คุณคือความดีงาม งดงาม
แหละคือสวยงามยิ่งสิ่งหนึ่ง ที่ชีวิตผมได้เจอ 

ที่รักของผม ผมขอบคุณในความดีงามทั้งมวลที่มี 

เรื่องราวความเป็นไปต่างต่างในตัวคุณ
คุณรู้ใช่หรือไม่ ผมมั่นใจแหละภูมิใจมากมายแค่ไหน

ความภาคภูมิในชีวิต
และความองอาจในตัวตนที่ผมมี ที่ผมได้ 
ผมมีคุณซึ่งเป็นกำลังใจ เป็นแรงบันดาลใจให้เสมอเสมอ
ที่รักผมขอบคุณ

ทุกครั้งทุกครา.ที่ผมทุกข์ท้อใจ  
บางคราว-แหละบางครั้ง แม้ผมจะไม่ได้บอกกล่าวเล่าให้คุณฟัง 
แต่คนดีของผมคุณจงรู้เถิด
แค่รู้สึกของผมที่รู้ว่ามีคุณใส่ใจ 
ห่วงใยในความเป็นไปต่างต่างของผม 
เพียงแค่นี้ แม้มีมือมัจุราชยื่นมาอยู่เบื้องหน้า 
ก็หาทำให้ผมหวาดเกรงไม่

ที่รักของผม ผมอยากให้คุณรู้ว่า สำนึกของผม รู้สึกของผม 
รับรู้อยู่ตลอดเวลา ว่ามีคุณอยู่ใกล้ใกล้ผม เสมอเสมอ
	
ที่รักของผม  ในความเป็นไปต่างต่างของคุณ ที่คุณมี 
ที่ผมทำ คงได้แต่ ขอบคุณ-ที่รักผมขอบคุณ

ณ.ปัจุบัน นับแต่กาลที่น้ำตาผมรินร่วง
ที่รักของผม
ผมยังระลึกถึงความงดงามทั้งมวลที่คุณ
เคยมอบให้ผมไม่เสื่อมคลาย

ผมอยากหลีกหนีจากรักนี้เหลือทน.
แต่ดวงใจสัตย์ซื่อเกินกว่าจะแปรเปลี่ยนได้

เพียงแต่ .
เพียงแต่วันนี้อดีตยังงดงาม
แต่ไร้ประโยชน์ที่จะครุ่นคิดถึงอนาคต

วันนี้จึง
เจ็บปวดในความสุขที่ครุ่นคิดคำนึง
เช่นที่เป็น เช่นนี้..
จึงตรงใจผมเหลือเกิน.....

หัวอกระทม ซานซมมาถึงที่นี่
ได้ฟังวจี  แจ่มใส ไพเราะชวนฟัง
ฝ่าแดดร้อน มาพบ ร่มไม้ใบบัง
เริ่มมีความหวัง เริ่มมีชีวิต ชีวา
หวานชื่นน้ำคำ ยังจำประทับดวงจิต
เรื่องเบื่อชีวิต เลิกคิดมาหลายเวลา
ปล่อยเรื่องช้ำ ปล่อยทิ้งแม่น้ำคงคา
สองเราสัญญา ร่วมชีวาก่อร่างสร้างตัว


ที่แท้ ไม่มีแค่เพียงเราสอง
ยังมีหุ้นใหญ่หุ้นรอง
หลายสาขาเสียจนน่ากลัว
รักแสนรัก สุดหักใจจะถอนตัว
ใจร้าวระรัว สุดรักสุดหักให้หาย
น้องยื่นน้ำเย็น พี่เห็นก็คว้ามาดื่ม
ด้วยจิตใจปลื้ม ว่าร้อนคงถอนคงคลาย
กว่าจะรู้ ว่าน้องให้ของกินตาย
ทุรนทุราย ด้วยพิษร้าย น้ำกรดแช่เย็น



....