28 พฤษภาคม 2547 13:54 น.
แทนคุณแทนไท
...
อดีตแม้ มิอาจย้อน มิอาจคืน....
แต่ทุกข์ความ ขมขื่น ยังเพรียกหา
ยังเร้าใกล้ ให้ดวง ใจทรมา
ท่ามกลางความ ปรารถนา ที่ป่นพัง
ท่ามกลางความ รู้สึก ที่เปล่าแปลก
บนทางแยก ทางใจ เหมือนไร้หวัง
เสี้ยวอดีต ที่ยัง หวีดหวิวดัง
เหมือนสายลม ที่พรมสั่ง รอยอาลัย
แม้อดีต มิอาจคืน มิอาจย้อน
แต่ยากถอด ยากถอน ความหมองไหม้
ที่เจ็บร้าว หนาวทั่ว ทั้งหัวใจ
อยู่กับความ เป็นไป ที่เคยมี
กาลก่อนนั้น ฉันเคย เขียนกลอนรัก
ร้อยถ้อยภักดิ์ ศัพท์สร้อย ทุกถ้อยศรี
เฝ้าเขียนฝาก ปรารถนา บรรดามี...
มากาลนี้ เหลือแต่เศร้า ที่เคล้าใจ แทนคุณแทนไท
แต่กาลนี้ ฉันเพียร เขียนกลอนเศร้า
มองดูเขา หวานชื่น คืนสดใส
ต่างกับฉัน ต้องทนเหงา ไม่มีใคร
ไม่มีให้ แม้แต่ใจ ที่เจ็บเจียน
นับแต่นี้ กาลไหนไหน ไร้คนรัก
คนเคยภักดิ์ รักร้อน จรแปรแปลี่ยน
ไม่มีแล้ว แม้มือเย็น ใต้แสงเทียน
เธอหมุนเวียน เปลี่ยนคน ทนเจ็บจำ...รดา
อย่ากระนั้นว่าเราสองจะครองคู่
แค่ตามดูอ่านกลอนอ้อนให้ช้ำ
จะหาใยใจยากจะฝากคำ
จะเรียนร่ำรักที่ไหนให้สมกมล ?...พี่ทิกิ
อยากหนีรักให้ไกลใจสุดท้อ
จะไม่ขอพบเธอในทุกหน
ด้วยรักช้ำระกำใจให้ทุกข์ทน
ขอเป็นคนแกร่งกล้าและท้าทาย
อาจจะมีบางวันฉันเหนื่อยนัก
ขอหยุดพักดวงใจไม่สลาย
อาจจะมีใครคอยอยู่เคียงกาย
ยังไม่สายหากเสาะหามาพบกัน...ราชิกา
ฤารักจักหักหาญรานสลาย
จากก็เจ็บเจียนตายทะลายฝัน
จะเอื้อมกอดทอดดับกับตะวัน
จงไหม้ฝันให้มันวอดกอดเพียงลม...tiki
อดีตแม้ มิอาจ จะย้อนคืน
แต่ทุกความชมชื่นคืนสุขสม
ทุกริ้วรอยปรารถนาในอารมณ์
ยังพร่างพรม ห่มทั่ว ทั้งหัวใจแทนคุณแทนไท
มาเห็นห้องเก่าในอดีต
ชวนให้คิดถึงภาพเคยสดใส
บทเรียนรัก มันคอยสอน บทเรียนใจ
จึงทำให้ ต้องทุกข์ทน อย่างทุกวัน
อยากกลับไปได้ใน ทวิภพ
จะไม่คบ กับเธอ ให้โศกศัลย์
จะลืมคน ที่พาทุกข์ ให้จาบรร
หยุดความฝัน ในครั้งแรกที่พบเจอ
ถ้าหากรู้ รักจะเป็น ดังเช่นนี้
คงไม่มี อดีต ให้รักเธอ
ถ้อยคำ ที่เอ๋ยอ้างเสมอ
บอกว่า อยากเจอรักเธอคงไม่มีกวีบ้านไร่
แม้กาลเก่า เรานั้นช่างแสนหวาน
มีแต่เรื่อง พบพานหวานเสมอ
แต่ตอนนี้ สิ่งที่พบ ประสบเจอ
กลับตรงข้ามเสมอ ในดวงใจ
มีแต่ขม ระทมจิต ติดความหลัง
มีแต่ความ พลาดพลั้ง รักหม่นไหม้
ต้องนั่งเศร้า เงียบเหงา เศร้าหทัย
กับความรักที่ไปไม่ย้อนคืน ผู้หญิงไร้เงา
ฟังเพลงรักยังกลายเป็นเพลงเศร้า
เพราะหัวใจเปลี่ยวเหงาและขมขื่น
รู้ทั้งรู้ว่าอดีตมิย้อนคืน
แต่ทุกข์ที่ขมขื่น ยังมากมีแทนคุณแทนไท
มากาลนี้เหลือแต่เศร้าที่เคล้าใจ
ด้วยการผ่านความเป็นไปแห่งใจนี้
ทั้งปร่าปวดปรารถนาบรรดามี
ทุกทุกข์ที่ช้ำชีวี ตรอมระทม
จึงขับขานภาษาประสาเศร้า
ช่วยครวญเสียงเพียงเบาเบาด้วยใจข่ม
ผสมหวานผ่านลิ้นที่ลิ้มชม
ด้วยความขมขื่นคืนอันขืนใจ
ยากจะเก็บความลับประทับจิต
จึงลิขิตอักษราเพื่อหวนไห้
กับอดีตเจียนเจ็บในหทัย
มิหวังได้..วันก่อนมาย้อนคืนยอดหญ้า
25 พฤษภาคม 2547 14:16 น.
แทนคุณแทนไท
...
อดีตแม้ มิอาจย้อน มิอาจคืน....
แต่ทุกข์ความ ข่มขื่น ยังเพรียกหา
ยังเร้าใกล้ ให้ดวง ใจทรมา
ท่ามกลางความ ปรารถนา ที่ป่นพัง
ท่ามกลางความ รู้สึก ที่เปล่าแปลก
บนทางแยก ทางใจ เหมือนไร้หวัง
เสี้ยวอดีต ที่ยัง หวีดหวิวดัง
เหมือนสายลม ที่พรมสั่ง รอยอาลัย
แม้อดีต มิอาจคืน มิอาจย้อน
แต่ยากถอด ยากถอน ความหมองไหม้
ที่เจ็บร้าว หนาวทั่ว ทั้งหัวใจ
อยู่กับความ เป็นไป ที่เคยมี
กาลก่อนนั้น ฉันเคย เขียนกลอนรัก
ร้อยถ้อยภักดิ์ ศัพท์สร้อย ทุกถ้อยศรี
เฝ้าเขียนฝาก ปรารถนา บรรดามี...
มากาลนี้ เหลือแต่เศร้า ที่เคล้าใจ
พระอังคราที่ ๒๕ พฤษภ์ ๔๗/๑๓.๓๖ น.
20 พฤษภาคม 2547 09:37 น.
แทนคุณแทนไท
จดหมายถึงดวงจันทร์.
จันทร์เจ้าเอย
ถึงใจเคยเอ่ยอ้างอย่างใหญ่ยิ่ง
แต่เหลือแค่แง่อดีตหวีดหวิวอิง
เป็นแค่เพียงความจริงสิ่งเคยมี.
นานเนิ่นแค่ไหนแล้ว
ที่ใจดวงหนึ่งมิได้พานพบความรู้สึกปรารถนาอันงดงามเหมือน ณ.ขณะนี้ ที่รู้สึก
วันนี้วินาทีนี้ ความรู้สึกที่ทับโถม
ช่างน่ายินดียิ่ง
แม้รู้สึกเหล่านั้นจะเป็นแค่แรงปรารถนาแห่งใจของคนหนึ่งคนถึงจันทร์ดวงงาม
ซึ่งถึงแม้จันทร์งามมิอาจรับรู้หรือมิรู้จะรับ
หรือแม้ทั้งจันทร์งามรู้ก็ยังยากยิ่งที่อาจได้มีเช่นที่มาดหมาย.
จันทร์เจ้าเอยหากเจ้าเดินผ่านมาบนเส้นทางสายนี้
จงรู้เถิดว่ามีหนึ่งดวงใจดวงหนึ่งที่ชมชื่นจันทร์งามดวงนี้เสมอเสมอ
ขอบคุณจันทร์ดวงเด่น...
ที่ทอดวงจรัสแสงอันงดงาม.
จันทร์เจ้าเอย
อยากเปิดเผยดวงใจให้จันทร์รู้.
ว่าเจ้างดเจ้างามยามพิศดู
แม้ทั้งรู้ว่ามิอาจจะได้มี..
เจ้าจันทร์งาม
ก็เป็นความรู้สึกจากใจนี้
แม้ร้อยถ้อยได้ไม่เท่ารู้สึกมี
แต่เป็นปรารถนาบรรดาดีจากส่วนลึก
จันทร์เจ้าเอย
จึงเก็บงำมิให้เผยที่รู้สึก
ทั้งที่เร้าร้อนทั่วในใจลึก
ถามรู้สึกเป็นอย่างไรเมื่อไกลตา.
เจ้าจันทร์งาม
อยากสื่อความรู้สึกปรารถนา
แม้ไม่นานวันพรุ่งต้องไกลตา
จันทร์จะยังส่องจ้าในหัวใจ
เจ้าจันทร์งาม
มากับความรู้สึกอันหวามไหว
ได้แต่ มองจันทร์มา แลจรไกล
หฤทัย ได้แต่ คิดพินิศดู
ณ.วินาทีนี้
วินาทีซึ่ง...อีกไม่กี่กาลจะล่วงไป
จันทร์ดวงงามก็จะลาจรไปไกล ณ หนใดมิรู้ได้
ขอบคุณความเป็นไปทุกทุกวินาทีที่เดินมา
ที่นำภาพจันทร์งามมาทอทับลงบนดวงใจดวงหนึ่งนี้
จันทร์เจ้าเอ่ย
ใจมิเคยเผยใจให้ใครถึง
เป็นรู้สึกนานเนิ่นในคำนึง
ที่วันหนึ่งวันนี้มาได้มี.
จันทร์งามจักงามเป็นนิรันดร์เช่นเดียวกับใจดวงหนึ่งดวงนี้นั้น
ที่จะคิดถึงจันทร์งามตลอดไป
แม้ใจเคยเอ่ยซ้ำสักกี่คำ
แต่ในใจมามากล้ำเกินคำไข
ไม่มีความปรารถนาบรรดาใด
ให้เท่าที่หวังใจให้จันทร์งาม.
13 พฤษภาคม 2547 18:06 น.
แทนคุณแทนไท
...เรียงร้อยถ้อยอารมณ์
ที่ชื่มชมไม่เคยจะห่างหาย
ที่งดงามดีงามยังพริ้งพราย
ที่มากมายก็ยังจะมากมี
ไม่แปรเปลี่ยนมีแต่จะปรับเปลี่ยน
แม้กาลเวียนหมุนมาถึงวันนี้
ในทุกทุกความปรารถนาดี
ทุกเสี้ยวเศษนาที...ยังมีเธอ
ขบเขียนขบคิด ขณะคิดคำนึงถึงใครบางคน...
ไม่ว่ากาลจะหมุนไปนานเพียงใด...
แต่หวัง ที่วาดไว้ในใจสำหรับใครคนหนึ่งคนนั้น...
ยังปรารถนาให้ทุกทุกความเป็นไป...ของเธอ
มีแต่ความสดชื่น งดงาม ดีงาม และสวยงาม เสมอเสมอ...
คนดี...ผมระลึกถึงคุณด้วยแรงปรารถนาดี...
...........สม่ำเสมอ............
9 พฤษภาคม 2547 14:42 น.
แทนคุณแทนไท
กว่าจะถึง
เมื่อนั่งนับเวลาอย่างเงียบเงียบ
เย็นยะเยียบหัวใจจนใจหาย
น้ำตาเรื่อรินไหลอย่างพร่างพราย
ช่างโหดร้ายเหลือเกินกาลเวลา
กว่าจะถึงวันนั้นอีกนานไหม
กว่าจะได้สุขดั่งแสวงหา
กว่าจะได้พบเธอในแววตา
จะต้องทนเหว่ว้าอีกเท่าไร
เป็นรู้สึกของคนที่ไกลบ้าน
จากมานานเนิ่นนักสักแค่ไหน
ให้คิดถึงฟ้าทองผ่องอำไพ
คิดถึงเกลียวคลื่นใสอัสดง
คิดถึงรอยยิ้มเอมอิ่มอุ่น
ตักละมุนที่แนบหนุนยามหลับหลง
ครวญถึงที่รักภักดิ์อนงค์
วันหนึ่งฉันคงได้เจอเธอ
จึงได้แต่เขียนกวี ที่มีว่า
ที่รักจ๋าคิดถึงสม่ำเสมอ
แม้ไกลห่างอย่างไรให้อยากเจอ
เพียงคือเธอ คนเดิมที่เว้าวอน
***ทุกคราที่หลับตา เธอยังเป็นความสดชื่นงดงามของวันคืนเสมอเสมอ...
อธิษฐานจากใจ...ขอให้เธอมีแต่วันที่งดงามในชีวิต***ผมหวังใจเช่นนั้น
Calendar
Lovers
19 คน เลิฟแทนคุณแทนไท
หน้าส่วนตัว
1791
