4 สิงหาคม 2547 16:30 น.
แทนคุณแทนไท
...พบเจอ เพ้อถึง พึงถาม
เป็นความ งดงาม ดั่งฝัน
เป็นโลก ทั้งโลก เดียวกัน
เป็นความ ผูกพันธ์ พลันมี
ทุกคิด ที่เฝ้า คำนึง
งามซึ้ง เกินกว่า ทุกที่
ดีงาม ในทุก ยินดี
เป็นความ มากมี มากมาย
ก้าวเดิน ไปทุก คราครั้ง
เปี่ยมหวัง ทุกครั้ง คราได้
ว่าจะ งดงาม เพียงใด
ถ้าใจ สองดวง...เดียวกัน
จึ่งพา กันไป ทุกที่
จึ่งเป็น ยินดี ที่ฝัน
จึ่งใช่ เป็นแค่ ผูกพันธ์
จึ่งเคียง คู่กัน....ตลอดมา
ถ้อยคำ สัญญา จากปาก
เพียรฝาก เพียงเพื่อ เพียงว่า
แบ่งปัน ยืนยัน สัญญา
เยียวยา รู้สึก หวั่นใจ
หัวใจ สองดวง ต่างรัก
พร้อมพรัก มอบรัก กันไว้
เป็นปรารถนา แห่งใจ
ยิ่งใหญ่ ไม่เคย ลืมลง
แต่สุข ทุกการ รอคอย
หนึ่งน้อย ที่สม ประสงค์
มากมาย ใช่รอ จบลง
นิดน้อย หนึ่งคน สมใจ
จงยิน ดีที่ ได้รัก
แน่นหนัก ก็รัก อยู่ได้
ปรารถนา ให้ได้ เท่าไร
เป็นความ พอใจ ก็พอ
จงภูมิใจที่ ถูกรัก
น้อยหนึ่ง คนนัก จักได้
เป็นเรื่อง ของสอง หัวใจ
เป็นความ ยิ่งใหญ่ แห่งรัก
ระหว่าง ทางก่อน สมหวัง
หรือก่อน ชิงชัง แตกหัก
เริ่มต้น ด้วยความ พร้อมพรัก
และมั่น ใจนัก ทุกคน
จริงแท้ ที่ปรารถนา
มากค่า ทุกการ เริ่มต้น
มากมี ระหว่าง ดิ้นรน
เพียงก้าว ข้ามพ้น กี่ราย
เมื่อคราว ต้องตัด...อาลัย
ก็ต้อง ตัดไป ให้ได้
อิ่มงาม ในความ พริ้งพราย
มากมาย ไม่หมด หัวใจ
ราวเรื่อง ของความ รู้สึก
เร้าลึก เกินกว่า หยั่งได้
ดวงแด ที่แปร เปลี่ยนไป
ผิดก็ หาไม่ ใช่ควร
พบเธอ เพ้อถึง พึงถาม
อิ่มงาม ในทุก ทั่วถ้วน
งดงาม ในทุก ที่ควร
จึ่งล้วน ไม่เคย หมดกัน
หมดใจ จึงพร้อม น้อมรับ
หยุดนับ เวลา รอฝัน
เพียงคิด ถึงกัน บางวัน
สวดมนต์ ให้กัน ก็พอ
------------------------------------------------------------------
พระพุทธที่ ๔ สิงหาคม ๔๗....๑๖.๑๖ นาฬิกา
ปล...
ผมเขียนไว้นานแล้ว... วันที่ใจผมตรอง....
ได้ว่ารัก มีพบ มีพราก มีจาก มีลา..
อนิจจา...ความรักเอ๋ย
แต่รักเอย เจ้าจะงามนิรันดร....
4 สิงหาคม 2547 15:55 น.
แทนคุณแทนไท
...
ขอขอบคุณคุณที่ปรารถนาดี
ผมก็มากมายมากมีปรารถนา
จึงเรียงร้อยถ้อยรสพจนา
แม้เขียนช้าแต่เขียนจากหัวใจ
พิมพ์สัมผัสไม่ได้จึงอึดอัด
จึงขืนขัดหัวใจเป็นไหนไหน
ทั้งที่ใจอยากเขียนเท่าที่ล้นใจ
แต่สื่อได้เท่าที่สัมผัสมือ
ขอบคุณความปรารถนาที่ล้นเหลือ
ใครจะเชื่อใจที่ช้ำน้ำตาเรื่อ
ฟังคำคุณให้อุ่นไอใจสั่นเครือ
เหมือนเจอเจือปรารถนาที่หายไป
ให้คุณได้สมหวังดั่งใจเถิด
เท่าที่เกิดปรารถนาที่อยากได้
ให้ได้มากเท่าที่คุณหวังใจ
เป็นความหวังจากหทัยมอบให้คุณ
แม้บังเอิญมาพบประสบถ้อย
เห็นคำที่เรียงร้อยให้อกอุ่น
ไม่เคยมาดหมายได้ว่าจะเจอคุณ
ที่ทำให้ใจละมุนอุ่นหัวใจ
สืบเนื่องจากขบเขียนให้คุณอ่านในวันที่โลกหมุนมาให้เจอกันทาง MSN
พระอังคารที่ ๓ สิงหาคม ๔๗....
31 กรกฎาคม 2547 14:19 น.
แทนคุณแทนไท
...๑
เขียนกวีร้อยวลีทุกบาทบท
บรรจงจดศัพท์สร้อยทุกถ้อยศรี
ผูกลำนำพร่ำคำ...ย้ำวจี
แทนความงามนามความมีที่หัวใจ
บทกวีที่พี่เขียน...ในวันก่อน
ทุกบทกลอนกลางสำนึกจารึกให้
จากอารมณ์ร้อยรัดสัมผัสใจ
ทุกอาทรอาวรณ์ไหวในสำนึก
ใช้อักษรกลอนสารมานานแสน
ฝากสื่อแทนไมตรีที่รู้สึก
ให้แทนทดความงามงดหมดส่วนลึก
แทนรู้สึกลึกล่วงห้วงหัวใจ
แทนจริงใจมอบให้อย่างงามงด
แทนสร้อยรสงดงามความสดใส
แทน สัมพันธภาพ ความรักความห่วงใย
แทนหัวใจใฝ่ถึงทุกเวลา
แทนคำมั่นสัญญาเอมอิ่มอุ่น
แทนรักคือเขาขุนทรงคุณค่า
ไม่ไหลหลับกับเล่ห์กาลเวลา
วันข้างหน้ายังกล้าพอให้รอดู
บทกวีที่ฉันเขียน...ในวันนี้
ทุกวลีที่พร่ำย้ำยังจำอยู่
ยังข้นเข้มเต็มในหัวใจรู้
ยังพรั่งพรูอยู่อย่างไม่ห่างทรวง
บทกวีทุกบทที่ขบคิด
ร้อยเท่าใจที่บูชิตไม่คิดหวง
เป็นถ้อยคำจากห้วงฤดีดวง
เกินจะตวงตักไปให้ใครดู
๒
ณ.วินาทีนี้ของชีวิต
ที่รักของผมคุณยังคงเป็นภาพฝัน และความงดงามของชิวิต เสมอเสมอ
นับแต่วินาทีนั้น ที่เราต้องกล่าวคำอำลา
นานมาจนวินาทีนี้.
นอกจากความทรงจำอันเงียบงาม
ในรู้สึกผมก็งามเงียบเช่นนั้นตลอดมา
ถ้อยงามในบทจรรโลงใจในภาพยนต์ไทยเรื่องหนึ่ง
ยังก้องหัวใจผม มิคลาย
ข้ายินดีที่เจ้ามาอยู่ ณ.ที่แห่งนี่ แต่เจ้าอาจยินดีที่จะได้จากไป
คงใกล้เคียง กับสัมพันธภาพของเราในบัดเวลานี้นะคนดี
ยังจดจำได้น่ะที่รัก
ถ้อยคำที่ผมสัญญากับคุณ
ว่าหัวใจรักที่แหลกสลาย.จะไม่กลับไม่กลายเผาไหม้ใจใครให้ต้องช้ำหมอง.
วันนี้ผมยังจำสัญญานั้น อย่างระแวดระวังยิ่ง
แต่ที่รักของผม.
ขณะที่ทุกวันชีวิตผมต้องเดินต่อไป
แต่หัวใจผมกลับย่ำอยู่กับที่. หรือเพราะผมย่ำอยู่กับคุณซึ่งเป็นทุกอย่างในกาลอดีตโน่น
ก่อนข่มตาหลับลงทุกคืน
คุณกลับเป็นเรื่องราวสุดท้ายที่ผมครุ่นคำนึงนึก
ผมท้อใจบ้างเหมือนกันคนดีที่บางขณะของเวลา
ที่ถึงแม้ว่าผมอาจสอนใจตัวเองได้ แต่มิอาจสั่งใจตน
ให้วางตนวางตัววางหัวใจ.ให้เหมาะให้ควรไม่ได้สักที
นานนับวัน นับเดือน และ.ปีกว่าแล้วซินะ
ที่การใช้ชีวิตของผม หัวใจรักสั่งการให้ยึดเหตุและยึดผล แปลกแต่จริงครับคนดี
บัดวินาทีนี้ หัวใจผมกลับนิ่งหยุดอยู่กับที่.ไม่คิดก้าว และไม่กล้าเดินไปไหนสักทีหนึ่ง
บางทีในคืนค่ำที่เงียบเหงา.
ความรู้สึกผมก็ได้ดำดิ่งไปกับบทเพลงโศกที่ครวญสะกดความรู้สึก
เป็นบทเพลงดั่งฟ้าผ่าลงกลางใจ
...
บางคืนในครุ่นคิดคำนึงของผม ผมใช้เวลาก่อนข่มตาลงกว่าค่อนคืน
ที่จะจัดวางเรื่องราวในวันวานที่ผ่านมาให้อยู่ในส่วนเสี้ยวความรู้สึกที่จะทำให้ผมหลับตาลงได้.
ช่างทรมานนะคนดี
ทรมานที่มิรู้ได้ว่าเมื่อไหร่ความรู้สึกเหล่านี้จะจบลงสักทีหนึ่ง
เมื่อคืนนี้ เมื่อคืนก่อน คืนก่อนเมื่อคืนก่อนนี้ หรืออาจรวมเรียกได้ว่าหลายคืนวานมาแล้ว
ผมยังนึกถึงวันก่อน วันที่ผมเพิ่งจะเรียนรู้รักครั้งแรกในหัวใจ
ยามที่ผมยิ้มร่ายิ้มรับ.กับทุกความเป็นไปในความเป็นคุณความเป็นผมและความเป็นเรา
ผมนึกเห็นตัวเองในวันนั้นผมช่างอิ่มสุขอิ่มใจ
ผมเคยบอกใครหลายคนที่มิเคยเข้าใจในสิ่งที่ผมเป็นในกาลนั้นและจวบจนกาลนี้ แม้ในวินาทีที่เราจากลากันเป็นนิรันดร์แล้วก็ตามว่า สักวันหนึ่งความสงสัยในตัวพวกคุณทั้งหลายจะหมดไปว่าทำไมผมจึ่งรัก รัก รัก และรักเธอเช่นนี้
ผมเคยบอกคุณด้วยประโยคแสนเชย และมิน่าจะกล่าวกับใครเลยในยุคสมัยแห่งความสมัยใหม่เช่นนี้
ผมรักคุณมิใช่เพราะคุณรักผม แต่เพราะผมเกิดมาเพื่อรักคุณ วันนี้ยามที่ผมได้รักคุณ ผมจึงลืมหิว ลืมง่วง ลืมเหงา และลืมทุกความเป็นไปที่จะทำลายสัมพันธภาพระหว่างเรา แหละจะมีสิ่งเดียวที่ดวงใจผมจะมิมีวันลืม คือคุณ
ผมได้ยลคุณหัวเราะและกล่าวคำนั้นแก่ผม คุณว่าคุณโชคดี. วันนั้นผมยิ้มและอิ่มร่ากับคำคุณ
แม้ตอนนี้ผมคิดว่าแท้ที่จริงแล้วคุณมิได้พูดอะไรเพื่อผมเลย
วันนั้นคุณแค่กล่าวความในที่คุณรู้รับต่างหากเล่า
วันนี้ผมจึงมิเคยได้โชคดีเช่นที่คุณรู้สึก. แต่ช่างเถอะคนดีของผมเพราะเหล่านั้นเปล่าประโยชน์จะครวญใจ
วันนี้วันเวลาเปลี่ยนไปมากแล้ว
วันและวัยเราก็ก้าวไปจนไกลเกินกว่าที่จะมาถามย้ำเหตุแห่งความเป็นไปในกาลเก่านั้นอีก
วันนี้เราเติบโต ทั้งตัวทั้งหัวใจ เป็นวันและวัยที่ต้องก้าวไปข้างหน้าต่อไป
ผมจึงมิได้รบกวนความเป็นไปแห่งคุณอีกเลย.คนดี
วันนี้เราจึงมิได้เป็นเช่นเส้นขนาน
แต่กาลที่ล่วงมาทำให้ผมเริ่มเข้าใจและยอมรู้ว่านาทีนี้ เราเป็นได้แค่เส้นทะแยงที่ถึงแม้นอาจมีโอกาสได้มาพบกันอีกคราฐานคนเคยคิดรักและไม่หวังพรากจากกันเท่านั้น.จะหวังใจดั่งที่เคยมาดหมายไม่ได้อีก
หลายค่ำคืนในกาลโน้นโพ้นเวลาที่คุณยังดาวพราวสว่างแสงในดวงใจ ผมเคยเขียนถ้อยร้อยคำฝากรัก ฝากลม ฝากฟ้าฝากจันทร์ไว้มากมาย
บทกวีแห่งรักเหล่านั้นต่างหากที่ชโลมใจให้ผมมองย้อนคืนหลังได้อิ่มอารมณ์ดั่งเช่นปัจจุบันนี้
คืนนี้ก็เช่นกันถ้าฟ้าขาวพราวฟ้าที่สว่างอยู่เบื้องหน้าจะรับรู้ความเป็นไปของดวงใจที่กาลหนึ่งเคยอาจหาญริรักปักใจกับดวงใจดวงหนึ่งในวันวาน และจะเข้าใจในความเป็นไปในวันนี้บ้าง.
แม้เพราะความระลึกนึกถึงสำหรับผมถึงเธอยังไม่เคยเปลี่ยนเป็นอื่น แต่ผมคงมิกล้าวานไหว้ฝากข่าวฝากใจเหมือนเช่นกาลอดีต
หากแต่วันนี้สิ่งที่อยากทำ ถ้าทำได้..ผมอยากฝากแรงปรารถนาดีทั้งมวล ที่มี
หากจะเป็นประโยชน์แก่เนื้อใจเธอ เพื่อเธอได้สว่างไหวในทางที่ก้าวไปข้างหน้าได้บ้าง
ผมไหว้วานคุณหน่อยเถอะฟากฟ้าสว่างไหว ช่วยนำคำปรารถนานี้ไปบันดาลให้เธอได้ดั่งใจเธอปรารถนา.
อธิษฐานจากใจให้ความงดงามจงเกิดแก่เธอเป็นนิรันดร์..
ด้วยหัวใจสม่ำเสมอ / แทนคุณแทนไท
ขบเขียนขณะนี้ที่น้ำตารินร่วงพระเสาร์ที่ ๓๑ ปลายกรกฏา ๔๗๑๑.๐๒ นาฬิกา
18 กรกฎาคม 2547 17:49 น.
แทนคุณแทนไท
...พรหมลิขิตขีดชะตาฟ้ากำหนด
ให้ได้ร่วมเสพรสสิเน่หา
ให้ได้สุขสมดังจินตนา
เพียงเท่าวันเวลาที่พรหมให้....
ชาตินี้พี่ หมดวาสนาแล้ว
จึงต้องรอ รวีแววในชาติใหม่
นับต่อจากวินาทีบัดนี้ไป
เจ้าจะเคียงคู่ใคร...ใจไม่จำ
แค่ได้เกิดมาพบประสพภักดิ์
ก็ขอบคุณเจ้านัก เกินจักพร่ำ
ว่าไยพรหมใจร้ายทำให้ช้ำ
รักชักนำแล้วไยทำให้พรากกัน
จะกี่กาล ฦ จะผ่าน ไปกี่ภพ
ใจยังหมายได้ประสบพบดวงขวัญ
จะตั้งจิตอธิษฯเทพเบื้องบนนั้น
จะหมายกันกายใจให้ใจเดียว
รวีแววแก้วตาอย่าลืมพี่
จากกันในคราวนี้คงโดดเดี่ยว
ใครจะแลดูเจ้าห่วงจริงเจียว
ใครจะเหนี่ยวกอดเล่ายามเจ้ากลัว
เจ้าคือคน คนเดียวในชีวิต
ที่บูชิตทั้งดวงจิต นะทูนหัว
ต้องจรจากใจอย่าไหวหวั่นสั่นรัว
เจ้าอย่ากลัวถึงตัวพรากใช่จากใจ
วาสนาชาตินี้พี่หมดแล้ว
ต้องมาจากรวีแววที่ฝันใฝ่
เหลือแต่แก้วแววกลอนที่ซ่อนใจ
ให้เจ้ารู้ความในหทัยพลี
จิตวิญญาณแห่งรักสลักมั่น
รักจักงามเป็นนิรันดร์ในใจนี้
จักให้ทุกปรารถนา บรรดามี
ณ บัดนี้ บัดโน้นโพ้นเวลา
อย่าร้องไห้คนดีถึงพี่จาก
จิตวิญญาณไม่เคยพรากปรารถนา
เจ้าจะไม่ดายเดียวหรอกแก้วตา
ทุกข์ก็อย่าทรมาเกินไปนัก
......................................
ปล จากหัวใจผม ถ้ากาลเวลาหนึ่งเราต้องพรากจากกันจริง
สิ่งหนึ่งที่ผมอยากให้คุณรู้ไว้ ทุกชาติภพผมตั้งจิตอธิษฐานให้ได้เจอคุณทุกครั้งไปตราบเท่าที่ใจคุณปรารถนา.
สำหรับผม ดวงใจแห่งรักจักเป็นนิรันดร์สม่ำเสมอ รักที่มีต่อคุณจึงเป็นนิรันดร์ดุจกัน
ที่รักทุกครั้งที่คุณเอ่ยคำรักแก่ผม หัวใจผมมักโต้เถียงคำคุณ
ว่าผมรักคุณมากกว่าที่คุณเอ่ยอ้างมากมายนักเสมอเสมอ อาจเป็นเพราะ
ทุกครั้งที่ผมคำนึงนึกระหว่างปรารถนาที่เรามีต่อกัน ผมมักตอบตัวเองเสมอว่าผมเกิดมาเพื่อคุณ
ที่รักของผม
ผมรักคุณ รักคุณ รักคุณ และรักนิรันดร
แทนคุณ / แทนไท
พระอาทิตย์ที่ ๑๘ กรกฏาค์ ๔๗ ๑๕.๐๕ นาฬิกา
13 กรกฎาคม 2547 20:35 น.
แทนคุณแทนไท
...ยอดรัก
๑...
จะเก็บดาวพราวพร่างบนทางฟ้า
นำมาร้อยอักษราภาษาศิลป์
สื่อความล้ำคำลึกให้ยลยิล
แม้ตัวไกลใช่ใจสิ้นสายสัมพันธ์
ไม่ว่าวันผันผ่านนานแค่ไหน
ฉันมั่นในหฤทัยไม่แปรผัน
ทุกย่างก้าวที่เราพบประสพนั้น
จะยืนยันคำมั่นสัญญาใจ
โอ้จำใจจำพรากจำจากเจ้า
แม้เจ็บร้าวหัวใจให้หวั่นไหว
สัมพันธภาพ ความงามความห่วงใย
มีให้เธอเสมอไปไม่เคยเลือน
๒...
เมื่อมือเธอยื่นมาคราทุกข์ท้อ
ไม่รั้งรอให้เอ่ยขานไหว้วานเอื้อน
ทั้งอุ่นไอที่ให้กันฉันไม่เลือน
จะตรึงเตือนใจฉันจนวันวาย
เมื่อน้ำตาจะเอ่อหยด รดรินแก้ม
เธอหยาดแย้มหยดน้ำใจให้ทุกข์หาย
สบตางามซึ้งความดีไม่มีคลาย
ผสานสายสัมผัสอันยืดยาว
ยื่นมือมาให้ฉันจับกระชับหน่อย
มือที่คอยปลอบใจให้คลายหนาว
ส่องเถิดสองตาสวยซื่อเหมือนดวงดาว
เพื่อฉันก้าวต่อไปได้ถูกทาง
พระอังคารที่ ๑๓ กรกฏาค์ ๔๗๑๙.๔๖ นาฬิกา
ปล...ส่งท้ายจากหัวใจ
ผ่านมานานแสนนานยังหวานอยู่
แท้ทั้งที่ หนึ่งพธู มิรู้ได้
ว่าเจ้ายอดหญิงงามในดวงใจ
อยู่ ณ.หนแห่งใดในแผ่นดิน
Calendar
Lovers
19 คน เลิฟแทนคุณแทนไท
หน้าส่วนตัว
1949
