15 พฤษภาคม 2550 12:28 น.
แทนคุณแทนไท
ลึกลงไปในอดีตอันหวีดหวิว
ท้องร้องกิ่วคิ้วขมวดปวดขมับ
ทุกข์ยังโถมโหมกระหน่ำงำรำงับ
มือเขย่าเท้าขยับกลัวจับใจ
อุดมการณ์ผลาญระห่ำอำมหิต
กอรปกรรมกิจคิดใคร่ครวญชวนสงสัย
การต่อสู้ผู้ต่อต้านรุกรานไทย
อ้างอำนาจประกาศใดให้ฆ่าคน
เคลื่อนขบวนชวนประชามาท้าสู้
ดินผืนนี้มีใครอยู่กูไม่สน
เมื่อเหลืออดอดแล้วอดจนหมดทน
ยอมฆ่าชนทนหน่อยหวังอันรังรอง
ยังจำมั่นวันที่หมองใครร้องไห้
ศพที่รายตายที่เกลื่อนล้วนเพื่อนผอง
ไหวที่หวั่นปั่นที่ป่วนลองทวนมอง
เลือดที่นองต้องลงตกอกผู้ใด
เลือกวิธีวิถีปืนใช้ยืนจ้อง
สิ้นเสียงร้องของการพบทุกศพใหม่
ความงำเงียบเยียบย้ำเยือนดั่งเพื่อนไท
ได้ซ่อนแค้นแน่นดวงในหทัยนั่น
ปวดจนเหน็บเจ็บจนหน่ายตายจนเบื่อ
กลัวจนเบื้อเชื่อจนบ้าช่างน่าขัน
น้ำตาหยดรดจนทั่วหัวใจกัน
เงียบก็งันฝันก็ฝืนสะอื้นกิน
โน่นกดขี่นี่กฎฆ่าน่าหัวร่อ
มีแต่ทุกข์รุกมารอจนท้อสิ้น
เลือดยังรดหยดทั่วแผ่นทั้งแคว้นดิน
หรือน้ำตาต้องห่ารินจนสิ้นไทย
...แด่ทุกวีรบุรุษนักรบ และทุกเลือดบริสุทธิทั้งผอง...
พระอังคารที่ ๑๕ พฤษภาคม ๕๐ / แทนคุณแทนไท
12 มีนาคม 2550 09:26 น.
แทนคุณแทนไท
บนนั้น คงมีดวงดาว
หญิงสาวคนดีของฉัน
เธอคงกำลังเดินชมจันทร์
เสพย์ฝันในคืนอันอาบมนต์
ที่นั่นคงมีเทวดาน้อย
มอบมาลัยที่รินร้อยจากสายฝน
เหนือโลกจินตนาการดล
อวลอลด้วยดวงดอกไม้งาม
หอหับทิพย์
ระย้า ระยิบ วะวิบหวาม
ไม่มีเร่ง รอบวง ของโมงยาม
บนความ มหัศจรรย์อันพิไล
ที่นี่มิเคยมีดวงดาว
ไม่มีเรื่องราวให้ฝันใฝ่
มีเพียงประกายปรารถนาใจ
ที่รอบางใคร แวะมา
...
สักดื่มไหม
ดื่มเพื่อทุกอะไรที่ปรารถนา
กว่าจะล่วงพ้นมนต์แห่งรัตติกาล์
เถิดมา รอรับอุษา ด้วยกัน
พระอาทิตย์ที่ ๑๑ มีนาคม ๕๐
1 มีนาคม 2550 11:14 น.
แทนคุณแทนไท
ร้อยมาลัยให้สาวขวัญในวันนี้
มวลมาลียามสายอาจหายหอม
หอมเจ้าสาวประทิ่นฟุ้งไม่ปรุงปลอม
สนิทน้อมเสน่ห์น้าวเจ้าสาวงาม
แต่นี้หนา
สมทุกความปรารถนา ฤดีหวาม
มนต์กวี พี่พลีพจน์บทนิยาม
อวยพรความลึกลึกรู้สึกมา
ใดใดในสากลพ้นประเทศ
ทั่วข่ายเขตขอบพุทธท่านรักษา
มงคลใดทั้งแผ่นภพจบนภา
ผ่านภาษา มาลาสร้อยร้อยแด่เธอ
ว่าบัดนี้
วนาลี สีขาว พราวเสนอ
พี่หยิบมาร้อยปรารถนา ที่อาบเอ่อ
ไว้กำนัลแด่เธอ ผู้โชคดี
สถานไหน
มงคลใด ในหล้า ทิศาที่-
เหนือเกศาศกหล้าประดามี
บรรดาดี พลีถ้อยร้อยคำพร
ทุกส่วนสุข
บรรดาทุกข์ บัดหาย พร้อมร้ายผ่อน
เสกอัปสร ฟ้อนรำอำนวยพร
นวลขวัญอ่อน จงมี แต่โชคดี
ขอทุกความอ่อนหวานปานดอกไม้
โอบหัวใจของทั้งสองทุกห้องสี่
ให้มีแต่เยื่อใยใจอารี
หลอมจิตพลีทุกสถานกังวานริน
เทพไท้...
สถิตย์ ณ สถานไหน ในแดนถิ่น
อันเชิญองค์ ทรงประสาท ประกาศจินต์
ดุจประทิ่นส่งกลิ่นหอมขจรมา
เกสร...
เกณฑ์ภมรว่อนว่ายจากปลายฟ้า
จงพิทักษ์รักษ์เจ้าเกสรา
ให้หอมทั้งฝั่งฟ้าวิวาห์รอ
ขอสายฝนกระซิบสายประกายทิพย์
จากฟ้าลิบโลมกมลจนท้นอ่อ
บรรเลงสายเพลงซึ้งดังซึงซอ
ส่งบ่าวสาวเข้าหับหอ พนอขวัญ
คู่ครองรักจักรุ่งเรืองประเทืองสง่า
ดุจดาราหยาดระยิบทิพย์สวรรค์
เฉกสายรุ้งรุ่งชีวีที่แพรวพรรณ
ความรื่นรมย์ชั่วนิรันดร์ฤดีแด
ให้สวยงามเหมือนฟ้าวามยามอุษา
กาลภายหน้าคราละออเป็นพ่อแม่
สายตาฉ่ำยังล้ำชำเลืองแล
เป็นคู่แท้ความจริงใจมอบให้กัน
ให้คู่รักละไมอุ่นละมุนทิพย์
เสียงกระซิบลดาอ่อนตอนวสันต์
คือใบไม้สีทองของเหมันต์
คือบทเพลงแห่งคิมหันต์อันอาบมนต์
ขอพรแห่งสีทองของอุษา
บัลโลมทาหล้าแหล่งทุกแห่งหน
สว่างหวามงามฤทธิ์ทุกทิศดล
ทั้งสองคนสุขสันต์วันวิวาห์
บันจิตดล...
ตั้งกมลล้นหลาก จากใจว่า
บรรดาปวงความดีเคยมีมา
โปรดรักษา คู่ขวัญ นิรันดร์เทอญ...
...............................................
บทส่งใจ...
วาสนาแห่งฟ้า ถ้ามิตรภาพแห่งการพบได้ไปร่วมพิธีอำนวยพรแด่คุณในวันนี้คงดีมิน้อย....
แต่ด้วยเกินจะเดินทางไกล จึ่งมิอาจทำได้ทุกสิ่งใจปรารถนา
มิตรภาพแห่งการพบจึงขอใช้คำพรเหล่านี้ ที่ตั้งจิตอธิษฐานให้ทุกความงดงามและทุกความดีที่เคยมีเป็นคำพร ข้ามเขาเขินเนินพนา ไปบรรณาการแด่คุณนะ วาสนาแห่งฟ้า....
ตลอดไป และนิรันดร
๑ มีนาคม ๒๕๕๐ / แทนคุณแทนไท
28 กุมภาพันธ์ 2550 13:07 น.
แทนคุณแทนไท
ไหนหละที่สัญญา
เหลือเพียงคน สิ้นท่า น่าบัดสี
เคยยกให้ทั้งใจ เท่าที่มี
ไหนหละส่วน ดีดี ให้จดจำ
ไม่เหลือ มีหรอก คำสัญญา
เหลือแต่ความปวดปร่า ช่างน่าขำ
โทษอะไร นอกจาก ระบอนตำ
คุณสุขสำเร็จหมาย ดั่งใจแล้ว
ผมเกลียด...คำสัญญา
บันใดดา ประสามี ฤดีแว่ว
ตะปัดสัตย์ ชัดช้ำย้ำมานแนว
ขอคลาดแคล้ว ต่อกัน ในชาตินี้
ไหนหละคำสัญญา
ยิ่งทวงหา นิจจาใจ หทัยปรี่
เป็นธารโศก วิโยกหลั่ง ทั้งดาลดี
จนบัดนี้ มิมีเห็น ให้เป็นหวัง
แค่คิดถึงคำสัญญา
ทั้งสองของ ปรารถนา ก็บ่าหลั่ง
ร้องไห้ไป มิไม่ จะใครฟัง
นึกเชือนชัง ยิ่งนัก คำสัญญา...
แทนคุณแทนไท / พระอังคารที่ ๒๘ แห่งความรัก ๕๐
25 มกราคม 2550 16:09 น.
แทนคุณแทนไท
.. ๑ ..
ทำไม เรา ยังพบกัน
ฤา แอบเก็บความผูกพันไว้ฝันหา
บนช่องว่าง ระหว่าง การจากลา
เราแอบหา ปรารถนา บรรดาใด
.. ๒ ..
หาหยดฝน หล่นสาย เพื่อหายเศร้า
จากวูบ กับรูปเงา เราหลงใหล
บนเรือนความ คุ้นชิน ก่อนสิ้นไย
หนอหัวใจ ใคร่หา อะไร ฤา
.. ๓ ..
ทำไม?.. ดอกรัก ต้องร่วงโรย
ฤา ขโมย มาจากใคร เช่นนั้นหรือ
วาสนา จึ่งได้ ด่วนเปลี่ยนมือ
ใครคือ ผู้กำหนด โชคชะตา
.. ๔ ..
ทำไม เรา ยังพบกัน
มาเสพย์ความ ผูกพัน อันสิ้นท่า
ยังหลงความปรารถนาที่จากลา
เผลอแอบหา ช่องว่างระหว่างใจ
.. ๕ ..
คอยแอบอ้าง อย่างเพื่อน เป็นเงื่อนปลอบ
ยังหลบลอบ สร้างสัมพันธ์อันหวั่นไหว
สเหยาะเย้ย หยันธรรมประจำใจ
เลือนอุ่นไอความงามและความดี
.. ๖ ..
ขอวักน้ำสักนิดหนึ่งซึ่งหวานสด
มารินรด รันทดเพื่อสดศรี
จินตภาพ อาบหล้าทั้งราตรี
อยู่ในโลกเสรี ที่ลึกซึ้ง
.. ๗ ..
ทำไม เรา ยังพบกัน
โลก ณ มัน จะพลันหาย จากกายหนึ่ง
ที่เด็ดดวง ดอกไม้ไว้ตราตรึง
เผื่อจำถึงโลกหน้า ทุกช้านาน
.. ๘ ..
เถิด ดอกรัก
มารู้หัก การร่ำลา อย่างกล้าหาญ
เมื่อขั้วริดปลิดร่วง ก็ป่วยกาล
จะท้นท้อทรมาน กับการลา
.. ๙ ..
เรา จึงยังพบกัน
มาแอบเก็บความผูกพันไว้ฝันหา
เผื่อช่องว่าง ระหว่าง วันเวลา
จะเผลอเปิด ปรารถนา ให้เบ่งบาน
แทนคุณแทนไท / พระฤหัสบ์ ที่ ๒๕ มกราคม ๒๕๕๐
Calendar
Lovers
19 คน เลิฟแทนคุณแทนไท
หน้าส่วนตัว
1924
