13 กุมภาพันธ์ 2552 19:10 น.

...รักแรกที่แปลกไป...


...๑...
ฉันพบเธอ
ฉันก็ พกเพ้อละเมอว่า
นี่แหละ คือของฝากจากฟากฟ้า
มาแต่งเติมปรารถนาที่ว้าวน

...๒...
เมื่อเธอจาก
ถึงหักใจแสนยาก ลำบากล้น
เธอคือทุกข์ ปรารถนาที่วุ่นวน
ปะปน อยู่ใน ความรักนั้น

...๓...
เมื่อพบรัก
ก็ตกอยู่ ณ อาณาจักรของความฝัน
เห็นแต่ความสัมพันธ์เนิ่นนิรันดร์
กับความจริงอันแสนสั้น ของความรัก

...๔...
คิดถึงเธอ
รักที่งาม เสมอ ที่รู้จัก
คิดถึง ความรู้สึกเมื่อแรกรัก
ที่กลายเป็นคนรู้จัก ในวันนี้

บทส่งใจ...
พระสุขที่ ๑๔ เดือนแห่งความรัก ปีแห่งความคิดถึง
คิดถึงเธอในวาเลนไทน์แรก แหละวาเลนไทน์นี้ที่แปลกไป / แทนคุณแทนไท

3790

love

comment

12 กุมภาพันธ์ 2552 13:55 น.

...ถึง ผู้ล่วงลับ...

แทนคุณแทนไท

---๑---
กวียังคงเป็นกวี
นิรันดร์ทั้งโลกนี้และโลกหน้า
งดงาม ในความธรรมดา
หลุดจากโลกมายา ที่วุ่นวน

ขอให้กวีมีความสุข
เสมอคำที่ปลอบปลุกผู้ทุกข์ท้น
งามเหมือน มุ่นเมฆสรรค์เสกมนต์
เท่าถ้อยที่ หุบเขาฝนโปรยไพร

---๒----
ในหุบเขา เขาเคยเขียนบทกวี
จิตเสรี อักษร สุนทรสมัย
เสพย์แดดเช้า ที่สาดส่องอยู่รองไร
และเขียนคำซึ้งซึ้งไว้ ให้ฉันยล

เขียนป่า เอาไว้ให้เห็นป่า
และเขียนฟ้าทั้งฟ้าด้วยห่าฝน
เมื่อรู้สึก เขาเขียนเขานิพนธ์
ท่วมท้น ด้วยความรักเกินจักประมาณ

---๓---
คิดถึง คิดถึงเธอเสมอ
ได้พบเธอในฝันอันพรายหวาน
ในดอกไม้ ในท้องฟ้า ในสายธาร
เสมอท่วม จินตนาการ หวานละไม

---๔---

กวียังคงเป็นกวี
จากกัน ณ โลกนี้ถึงโลกใหม่
เธอจากไป ในหุบเขาฝนโปรยไพร
ขณะโลกนี้ขื่นไข้เหลือเกินแล้ว

มิรู้ว่า โลกเธอสวยหรือไม่
แต่โลกฉันขื่นไข้เหลือเกินแล้ว

รำลึกถึง กนกพงศ์  สงสมพันธุ์ 
ผู้ล่วงลับ เมื่อ ๑๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๙ 
 

..พระฤหัสบ์ที่ ๑๒ กุมภาพันธ์ ๕๒/แทนคุณแทนไท..

6804

love

comment

24 พฤศจิกายน 2551 13:08 น.

...ฝันว่า...

แทนคุณแทนไท

วิหารรัก

...๑...  
เคยฝันว่าถ้าเป็นเช่น มหาวิหาร	
คงหลงรักวิญญาณแห่งแดดฝน
ที่เพียรกร่อนกัดทุกข์ความทานทน	
ไม่ปล่อยการผ่านพ้นเป็นนิรันดร์
ถึงขนาดคาดว่าถ้าเป็นทะเล		
คงหลงชื่นคลื่นเห่กล่อมเปลฝัน
ที่เพียรหลอมทุกสายน้ำเข้ารวมกัน	
สานทุกความสัมพันธ์สรรสายใย...	

...๒...  
สิ้นหวังยังไม่พร้อมจะน้อมรับ	
จนทุกสรรพสิ่งเร้นเห็นความหมาย
สุข ทุกข์ รุกเร้าเข้าครองใจ		
นั่นที่ไป แหละนั่น ก็ที่มา
เมื่อเวลาผ่านมาทำหน้าที่		
หลายวันดีกลับมีร้ายคอยหมายท่า
แว่วว่ากรรมคือเครื่องชี้เจตนา	
เหตุอาจไม่ประจักษ์ตาถ้าไม่คิด
ผลของความเจ็บปวดที่รวดร้าว	
แม้อรุณอุ่นผ่าวยังหนาวจิต
เพราะตรองความเท่าทันของชีวิต	
ยังยึดติดไม่คิดจะละวาง
ความสุข ความทุกข์ ในชีวิต		
แนบสนิทชิดใกล้ยากไกลห่าง
ความจริงความฝันนั้นบอบบาง	
เป็นแต่รอยภาพร่างของความทุกข์
ในวันพรุ่งรุ่งอรุณและพลบค่ำ	
อาจสวยล้ำฉ่ำชื่นคืนความสุข
ฦ อาจมีแต่ท้อ มารอรุก		
จนยากปลุก วิญญาณการยอมรับ

...๓...  
เย็นน้ำค้างที่หยดรดริมแก้ม		
เป็นของแถมในวัยวันอันหน่ายหนับ
รอบ เร่ง เว้น ว่าง สว่าง วับ		
บัดเดี๋ยวมืด บัดเดี๋ยวดับ สลับไป
ถึงมองเห็นเส้นชัยก็ไกลลิบ		
กี่โยชสิบ กี่แสน อยู่แดนไหน
เคยหมายว่าถ้าฝ่าถึงคงซึ้งนัย	
แต่ไม่รู้เมื่อไรจะได้มี
	
...๔...  
ยังชะเง้อเพ้อฝันแม้มันเจ็บ		
สู้ทนเก็บเศษแก้วอันแววสี
ถึงเลือนลางร้างหวังดั่งธุลี                           
นิดหนึ่งก็ยังดีกว่ายอมแพ้
วิหารแห่งความรักและความฝัน	
แม้ว่ามันมิรู้อยู่ไหนแน่
ศรัทธามั่นถวายมันทั้งดาลแด	
พ่ายแพ้ ก็แค่นั้นเหมือนบั่นมาน

...๕...  
แม้เป็นเพียงเกร็ดกรวดที่ปวดร้าว	
จักเพียรก้าวคราวทุกข์ที่รุกผ่าน
เหมือนแดดฝนที่หล่นเสียดความทนทาน	
จนกร่อนทุกข์ที่รุกราน วิหารใจ
เรียนรู้ ความทุกข์และความสุข	
เก็บมาปลุกปลอบฝันวันวันแพ้พ่าย
เถอะพรุ่งนี้แม้นไม่มีวันแห่งชัย	
แล้วทำไมวันนี้ต้องยอมแพ้...

...๖...  
เป็นวิหารความรักและความหวัง
ตราบชีพยังหวังรู้ว่าอยู่แน่
ที่ในมานย์ยังซ่านทรวงทั้งดวงแด
ถึงพ่ายแพ้กี่หวัง "ก็ยังรอ"...	
                                                 
 ฯลฯ  

 วิหารรัก /  แทนคุณแทนไท

1293

love

comment

13 พฤศจิกายน 2551 11:41 น.

...มิเอื้อมอาจ...

แทนคุณแทนไท

ความฝัน...
เจิดจ้าอยู่ในใจ... งดงาม ภายใต้ความรู้สึก...
++
ความจริง
มืดมน นอกเหนือความคิดนึก
อึกทึก - จนรังเกียจในบางที
++
ลมหนาว
มาพร้อมกับฝนชื่นที่เร้นหนี
แย้มยิ้ม เย้ยทักอยู่ในที

มีแต่ความว้างดาย อันน่ากลัว
++
เธอผู้จากไป
เป็นควัน เป็นฝุ่น ในอเวกาศ
มิอาจ สัมผัสได้ในรูปกาย
++
ความรัก
เป็นทั้ง ความหวานและความเศร้า
เลือนหายไปพร้อมทุกเรื่องราว
ทั้งความทรงจำ แสนดี-และโหดร้าย
++
ผู้มาเยือน
มาพร้อมความตั้งใจจะจากไป
สักวันหนึ่ง - วันนั้น - วันหน้า

ช้า - เร็ว
ก็เป็นเพียงมายาภาพ ของความหวัง
++

ชีวิต
ไม่เคยสิ้น จินตภาพที่สดสวย
และ...
ไม่เคยจาง ความจริงอันโหดร้าย
++
เหมือนฉัน ที่รักเธอ
และคงเหมือนเธอ ที่รักฉัน

รักที่เป็นนิรันดร์ อยู่เพียงนิยายโรมานซ์
ตลอดมา และตลอดไปในความฝัน... ในความจริง


++++++++++++++++++++
พระฤหัสบ์ที่ ๑๓ พฤศจิกายน ๕๑ / แทนคุณแทนไท