13 กันยายน 2552 13:07 น.
แทนคุณแทนไท
....๑...
ปลายขอบฟ้าสิ้นสุดลงที่ตรงไหน
เราก็ยังคงใกล้ อยู่เสมอ
ฟ้ากว้างใหญ่ หัวใจยังได้เจอ
อย่ามัวทุกข์ละเมอ ไปวันวัน
เก็บทุกส่วนสวยงามยามได้คิด
มาสร้างสิทธิ์ งดงามไว้ยามฝัน
เอาความปรารถนา มาใกล้กัน
แม้สัมพันธ์ ดูแล้วช่างแผ่วบาง
ใครมีใคร หรือ ใครไม่มีใคร
ก็อย่าให้ ใจเราสองต้องไกลห่าง
ถึงเห็นเพียงเยื่อไย ที่เลือนลาง
ก็ขอไว้ เติมสร้าง กำลังใจ
เราต่างมี สุขทุกข์ปน ระคนโศก
บ้างอยากยุด หยุดโลกเข้ามาใกล้
สูดกลิ่นหอมของปรารถนาใจ
สัมผัสกันใกล้ใกล้ เมื่ออ่อนแอ
ใครว่าเป็น เช่นหวังที่ฝังฝัน
ในโลกอันเงียบงันของผู้แพ้
ระริกไหว เต้นซ่านทั้งดานแด
ใช่มีแต่ ความหวัง อันมิดมน
ตาคู่ช้ำ ซ้ำแววแล้ง ที่แห้งผาก
การจากพราก อาจยากฝืนไม่ขื่นขม
แต่เรายังใกล้กันในอารมณ์
ที่จะคอยซับระทม ให้แก่กัน
.๒....
ถ้าขอบฟ้าสิ้นสุดลงที่ตรงนี้
ขอซับซบคนดี ที่เคยฝัน
แม้นิดน้อย เนิ่นนานการจากกัน
และเป็นเพียงภาพฝัน อันเบาบาง
แทนคุณแทนไท / พระอาทิตย์ที่ ๑๓ กันยาย์ ๕๒
27 สิงหาคม 2552 11:05 น.
แทนคุณแทนไท
...๑...
แค่สายฝนหล่นรายก็หายโหย
น้ำตาโรยรินลง น่าสงสาร
ไยความ-เจ็บช้ำยังย้ำมาน
นิจเนิ่นนานยังซ่านโศรกวิโยกตรม
...๒...
ลอยอารมณ์ร้าวรานผ่านม่านฟ้า
หวังกลบคราบน้ำตาคราขื่นขม
ในความ โง่ เง่า มัน ง่าย งม
เจ็บจับจม ระทม-กับความหลัง
...๓...
มันหมดแล้วแก้วฝันที่ฉันเชื่อ
ไม่น่าเผื่อเหลือเศษสมเพชหวัง
ยิ่งพิศ-ยิ่งคิด-ก็ยิ่งชัง
ในภวังค์ ที่คลั่ง ครวญกำสรวญนั้น
...๔...
เผลอประนามหยามเหยียดเกียรติยศ
ว่า "นี่ข้า ค่าหมด" เพราะพจน์นั่น
ได้ฝากรอยเกินเร้นไม่เว้นวัน
กับเสียงหยัน ว่าฉัน มันไร้ค่า
...๕...
เทียวประจานมานตัวจนทั่วทิศ
ไม่ตรองคิดหลงติดพิษตัณหา
ให้มันบั่น หั่นตัดหัทยา
แล้วฟุบพับหลับคาช่างบ้าบอ
...๖...
จะลองเร้นเล่นรอยเหน็บที่เจ็บลึก
ไม่เผลอเชื่อรู้สึกที่ลึกล่อ
ว่าฝันเถิดเพริศพริ้งยังนิ่งรอ
จะหัวร่อต่อหวังที่พังครืน
...๗...
อย่าหวังเห็นเป็นเช่นนี้ชั่วชีวิต
ไม่ผูกติดไปทุกวันทั้งฝันตื่น
จะลอดบ่วงห่วงทุกข์จะรุกคืน
ฉันต้องมีสดชื่น สักคืนแน่
...๘...
ได้รู้พิษผิดหวังฝังรอยร้าว
ที่เจ็บด้าวเข้าตรึงซึ้งบาดแผล
เลิกหวังนัยใครนักจะรักษ์แล
ฉันจักแก้ แม้แดดาน มันซ่านทรมา
...๙...
ทิ้งความคิด ผิด-ปลูก ให้ถูกทั่ว
เลิกก้มหัว ให้เขานั้นเหิมหรรษา
จะรับมิตรมาชิดแนบแอบอุรา
ลืมกานดาที่กล้าหน่ายกลับกลายใจ
...๑๐...
สลักรอยร้าวไว้ในเร้นลึก
ฝังรู้สึก...ที่รุมลุ่มหลงใหล
ให้น้ำตารินหลากจากนี้ไป
จะได้ใช้อย่างมีค่ากว่าที่เป็น
...๑๑...
ให้หยาดฝนที่หล่นคว้างกลางว้างฟ้า
เป็นน้ำทิพย์ชโลมทา ทุกคราเห็น
ในวันหน้า แม้ว่าจะกระซอนเซ็น
ก็จักเป็นไปเพื่อคนที่ควรรัก
...ฯลฯ...
แทนคุณแทนไท
19 สิงหาคม 2552 18:27 น.
แทนคุณแทนไท
...คุ้น
สำหรับคุณเหมือนเคยได้รู้จัก
เหมือนใกล้ แต่ไกลนัก
เหมือนรัก เคยหักใจ
...คุ้น
สำหรับคุณ เหมือนคนเคยชิดใกล้
คล้ายคล้าย คล้ายบางใคร
เสียงรอย อาลัย ในใจคน
...คุ้น
สำหรับคุณ เหมือนเคยรู้สึกล้น
แค่คล้าย คุ้นบางคน
แท้แล้วหล่น พ้นหาย ตายสัมพันธ์
...คุ้น
สำหรับคุณ อุ่นหวามถามใจฉัน
"นั่นแค่คนที่เคยรู้จักกัน"
แหละนี่มัน ฉันคนเคยรู้จักเธอ
...คุ้น
สำหรับคุณ สำหรับคุณ คุ้นเสมอ
สำหรับฉัน สำหรับฉัน มันเพ้อเจ้อ
คนเคยเจอกลับเพ้อเผลอจดจำ
แทนคุณแทนไท
13 สิงหาคม 2552 18:28 น.
แทนคุณแทนไท
๑...
ไม่เคยลืมเบญจมราชูทิศ
ไม่เคยลืมค่อนชีวิตที่ล่วงผ่าน
ไม่เคยลืมความรักที่มัดมานย์
ไม่เคยลืมไทสารจารหัวใจ
๒...
ไม่เคยลืมเสื้อคอซองที่ครองเจ้า
ไม่เคยลืมถิ่นเก่าที่เราใกล้
ไม่เคยลืมหอห้องพักพำนักใจ
ไม่เคยลืมยิ้มละไมแม้ไกลกัน
๓...
ไม่เคยลืมสายฝนที่พรมร่าง
ไม่เคยลืมแก้มนางคิดพลางสั่น
ไม่เคยลืมอุ่นเนื้อยามเกื้อกัน
ไม่เคยลืมแววตานั้นวันอำลา
๔...
ไม่เคยลืมคำความตามจดหมาย
ไม่เคยลืมดวงดอกไม้เมืองสงขลา
ไม่เคยลืมดาวเกลื่อนเป็นเพื่อนฟ้า
ไม่เคยลืมความเหว่ว้าคอยท่าเธอ
๕...
ไม่เคยลืมโพสการ์ดกระดาษขาว
ไม่เคยลืมถ้อยคราวพี่บ่าวเพ้อ
ไม่เคยลืมกล่องดนตรีมีให้เธอ
ไม่เคยลืมวันละเมอเพ้อฝากความ
๖...
ไม่เคยลืมคืนหนาวทุกคราวดึก
ไม่เคยลืมความรู้สึกพี่นึกหวาม
ไม่เคยลืมตู้โทร์ศัพท์ส่งรับความ
ไม่เคยลืมหลังสองยามตามคอนโด
๗...
ไม่เคยลืมเสียงท้องเมื่อร้องหิว
ไม่เคยลืมไส้ที่กิ่วยามหิว...โถ่!
ไม่เคยลืมหมูกระปุกยามอดโซ
ไม่เคยลืมคำโก้โก้ โม้ปลุกใจ
มีเงินจักมีประโยชน์ใด
หากขาดซึ่งคนรู้ใจ
ชีวิตก็ไร้ซึ่งความหมาย
๘...
ไม่เคยลืมกระเป๋าใบละหลายพัน
ไม่เคยลืมมือที่สั่นวันที่จ่าย
ไม่เคยลืมตั๋วรถทัวร์ตั๋วรถไฟ
ไม่เคยลืมหาดใหญ่ เมือง มอ.(มอ ออ)
๙...
ไม่เคยลืมคืนวันอันงามงด
ไม่เคยลืมท่ารถ บขส.
ไม่เคยลืมน้ำตาพรากที่หลากออ
ไม่เคยลืมทุก พศ. ที่รอกัน
๑๐...
ไม่เคยลืมเส้นถนนสาย ๑๐๘ (ร้อยแปด)
ไม่เคยลืมอุ่นอายแดดของที่นั่น
ไม่เคยลืมหอ ๓ ของจอมจันทร์
ไม่เคยลืมหลายค่ำนั้นร้านน้ำชา
๑๑...
ไม่เคยลืมกลิ่นไม้ ร้านป่ายาง
ไม่เคยลืมกลิ่นนาง สิเนหา
ไม่เคยลืมหมี่ไก่ไปอิ่มมา
ไม่เคยลืม หอนาฬิกา ที่หน้าเมือง
๑๒...
ไม่เคยลืมมนต์ความรักสลักไว้
ไม่เคยลืมสาวทุ่งใหญ่ในเมืองเขื่อง
ไม่เคยลืมสมิหลาอันลือเลื่อง
ไม่เคยลืมนามกระเดื่องคนเมืองคอน
๑๓...
ไม่เคยลืมคำความทุกวลี
ไม่เคยลืมบทกวี ในวันก่อน
ไม่เคยลืม สร้อยคำ ที่ย้ำกลอน
ไม่เคยลืม ร้อยอักษร อ้อน รวี
๑๔...
ไม่เคยลืมคำปลุกปลอบมอบดวงขวัญ
ไม่เคยลืมราตรีนั้นจันทร์แจ่มศรี
ไม่เคยลืมคำตราตรึงถึงฤดี
ไม่เคยลืมคืนชวนชี้ชมฟ้างาม
๑๕...
ไม่เคยลืมเสียงคลื่นที่คืนฝั่ง
ไม่เคยลืมภาพความหลังยังใจหวาม
ไม่เคยลืมสัญญาทุกคำความ
สุดจะห้ามหักรักผลักพ้นใจ
๑๖...
นิจจาเอ๋ยคนเคยรักด้วยหนักแน่น
กลับมาแคลนคลอนกัน ผันไปได้
๙ พศ. พี่รอรัก เจ้าหักใจ
ตัดอาลัยในสัมพันธ์ร่วมกันมา
๑๗...
ใจ ขนอม ตรอมใจ ทุ่งใหญ่เอ๋ย
ไม่คิดเคย จะคุ้นชิน ความสิ้นท่า
ความทรงจำที่ย้ำชิดติดตรึงตรา
โอ้ สงขลา พยานรักหลักชีวิต
๑๘...
ผลสัตย์ซื่อถือมั่น มันสาสม
สุดระทม จะข่มหัก ก็หนักจิต
เพราะเธอมอบใจให้ใครไม่ตรองคิด
ให้อีกหนึ่ง ชีวิต สุดจะลืม
เนื้อใจหนึ่งเคยเชื่อมั่นสิ่งหนึ่ง
สิ่งซึ่งหลายดวงใจมักเรียกว่า ความรัก มาอย่างยาวนาน
แต่เพียงชั่วขณะกระพริบตานั้น ศรัทธาค่อนชีวิตนั้น พังทลาย หายวับ
กลายกลับเป็นสิ่งต้องห้าม แหละดั่งถูกรอนสิทธิด้วยเธอผู้เป็นที่รัก
เคว้งนักศรัทธาในยามนั้น
มีแต่คำถาม ที่สุดท้ายกว่าจะพบคำตอบนั้น
ใจก็ได้แต่สะท้อนและน้อมรับเสียงข้างในนั้น
สาสมแล้ว สำหรับความมั่นคงที่เย่อหยิ่งของแก
ปล...พจณานุกรมแทนคุณแทนไท
๑... ไทสาร วารสารฝากความสมัยมัธยมศึกษาตอนปลาย เบญจมราชูทิศนครศรีธรรมราช (บม.)
๒...รวี มักใช้แรกแทนชื่อหญิงนั้นที่รักเป็นหนักหนา
๓...ขนอม บ้านเกิดของลูกผู้ชายดั่งทะเลสีน้ำเงินของน้องรักนางหนึ่งผู้มีแต่ความปรารถนาดี
๔... ทุ่งใหญ่ อำเภอเล็กๆ ใน จว.นคร ที่ซึ่งเธอกำเนิดเกิดกายที่นั่น
๕... มอ. มหาลัยสงขลานครินทร์ ถิ่นซึ่งไปเยือนสม่ำเสมอ เป็นค่อนศรัทธาของชีวิต
๖... แหละขอบคุณความทรงจำหลากสถานที่เหล่านี้ ซึ่งอยู่ฝั่งฟ้านั้น ณ หาดใหญ่ เมืองสงขลา ซึ่งจักเป็นตำนานสำหรับผมนิจนิรันดร์ ร้านอาหารป่ายาง กลิ่นไม้กลิ่นดอกยางหอมมาก ร้านหมี่ไก่ หมี่ก้อนใหญ่เหลือกำลัง หอนาฬิกาที่ซึ่งได้อาศัยรถตู้กลับเมืองคอนทุกครา ถนนร้อยแปด ชุมชนเล็กๆแต่อบอุ่นข้างมหาลัยนาง ร้านน้ำชาในมอ. ชื่อโวกฟ์ซินะ หอหญิงตึกสาม ท่ารถ บขส. สถานีรถไฟหาดใหญ่ หาดสมิหลาฯลฯ และทุกสถานพำนักยามไปเยือนแม้จ่ายแลกด้วยเงินตราแต่ถึงว่ายังคงระลึกถึง
ปล...
ท้ายสุด ขาดไม่ได้ขอบคุณเธอผู้เป็นอีกครึ่งหนึ่งของตำนานรักที่ผมมีในทุกขณะหายใจจนถึงปัจจุบันใจนี้น้องมอมแมม ด้วยตั้งจิตและคิดดี ขอให้ทุกความเป็นไปของคุณมีแต่ความงดงามนะครับ
เขียนด้วยระลึกถึง สุดหัวใจ....
สังฆยนา ๑๘.๒๗ น.
ขณะนี้ พระอาทิตย์ที่ ๑๓ สิงหาคม ๕๒ / แทนคุณแทนไท
13 กรกฎาคม 2552 13:17 น.
แทนคุณแทนไท
...๑...
ดอกไม้งาม บานแล้วในแววตา
ชื่นผ่าน ปรารถนาเป็นถ้วนทั่ว
ใจเนื้อ นิ่มนั้น สั่น รัวรัว
กำลังบอกว่า กลัว การจากกัน
...๒...
ความหวังมาถั่งโถม มาโรมใจ
เกรงความ "เหงา" ครั้งใหม่จนใจสั่น
ลืมความเป็นมา เนิ่นนิรันดร์
จะอยู่ได้อย่างไรฉัน ถ้าไร้คู่
...๓...
ถ้าความรัก มาริ้วรินอยู่ในใจ
มาทักทาย วันใหม่ ให้น่าอยู่
ได้อะไรหรือไม่ อย่าไปรู้
เหมือนดวงดอก ชมพูฯ มิรู้โรย
...๔...
มาให้รัก ให้ชื่นให้ยินดี
มาเติมความรู้สึกมี ที่หายโหย
มาแต้มแก้ม ให้แย้มยิ้มให้ลิ้มโดย-
-แอบเก็บโกยบางอย่างระหว่างนัย
...๕...
ความรักบานอยู่มิรู้โรย
ณ หุบใจที่รักได้โปรยผ่าน
ยิ่งพบ ก็ยิ่ง จักผลิบาน
ละเลงซ่าน จารทั่วเนื้อหัวใจ
ณ ๑๓.๑๖ น.
พระจันทร์ที่ ๑๓ กรกฎาค์ ๕๒ / แทนคุณแทนไท
Calendar
Lovers
19 คน เลิฟแทนคุณแทนไท
หน้าส่วนตัว
1829
