26 ธันวาคม 2544 13:12 น.
แดนไพร
แอบยินดีอยู่ห่างๆ
กับเส้นทางใหม่ของเธอ
มั่นใจอยู่เสมอ
ว่าเธอจะต้องก้าวไกล
แต่ถ้าวันใดพลาดพลั้ง
วันที่ผิดหวังจนหวั่นไหว
ขอให้นึกถึงฉันก่อนใคร
จะรีบไปคอยปลอบซับน้ำตา
หรือในวันใดที่หัวใจเหงา
ไม่มีเขาใจอ่อนล้า
ขอให้เรียกฉันได้ทุกเวลา
จะไปนั่งมองฟ้าเหงาเป็นเพื่อนเธอ...
26 ธันวาคม 2544 12:14 น.
แดนไพร
กี่ฤดูกาลจะผ่านไป
ยังคงห่วงใยไม่แปรเปลี่ยน
กี่ปีจะหมุนเวียน
ความผูกพันไม่เคยจาง
ต่อให้ใกลสักเพียงไหน
ยังคงห่วงใยเหมือนไม่ห่าง
ต่อให้เดินคนละเส้นทาง
ใจไม่ร้างห่างใกลกัน
ด้วยห่วงใยและอาทร
ขอให้เธอก้าวไปดั่งใฝ่ฝัน
ขอให้รู้ว่ายังผูกพันระหว่างกัน
ยังคงมั่นไม่จางระหว่างใกล...
26 ธันวาคม 2544 12:00 น.
แดนไพร
อาจจะไม่ใช่เพื่อนที่แสนดี
แต่ก็มีความห่วงใยให้กันเสมอ
จึงรู้สึกดีที่มีเธอ
แม้ไม่เลิศเลออย่างใครๆ
ทะเลาะกันบ้างก็อย่างเพื่อน
แต่ผูกพันไม่แชเชือนไปไหน
รู้กันอยู่ว่าใจสองใจ
มีแต่ความห่วงใยและอาทร...
26 ธันวาคม 2544 11:31 น.
แดนไพร
เหนื่อยใช่ไหม
ในวันที่หัวใจอ่อนล้า
ในวันที่ความฝันโรยรา
และในวันที่ดวงตาเปียกชื้น
เหนื่อยใช่ไหม
หัวใจถามหาสายลมรื่น
อยากหลับตาลงในค่ำคืน
ลืมความขมขื่นฝืนใจ
หากเหนื่อยนัก
หยุดพักสักหน่อยดีไหม
ปลุกปลอบกอบกู้กำลังใจ
แล้วค่อยก้าวเดินต่อไป......
26 ธันวาคม 2544 10:48 น.
แดนไพร
คำรัก
นั้นยิ่งใหญ่
เป็นความรู้สึกที่เกิดจากใจ
เป็นความรู้สึกที่มีค่า
คำรัก
มีไว้ให้เอื้อนเอ่ยออกมา
เป็นหนึ่งคำที่ล้ำค่า
แม้ว่าใครคนหนึ่งมิอาจให้ใจเรา
คำรัก
ที่เก็บไว้ในใจคือความเหงา
หลั่งรินเป็นหยดน้ำตา
หยดแล้วหยดเล่า
เป็นคำสารภาพที่โง่เขลา
ใครเล่าจะต้องการ....
หน้าส่วนตัว
1022
