1 พฤษภาคม 2546 14:49 น.
แดนไพร
อธิษฐานความรักสลักจิต
ต่อชีวิตจะลับดับแดดิ้น
แต่ความรักความผูกพันธ์มั่นดวงจินต์
ไม่มีสิ้นจากกันแม้วันตาย
เพียงหนึ่งเดียวดวงใจมั่นในรัก
ต่อให้มีอุปสรรคอันหลากหลาย
รักเท่านั้นจะฝ่าฟันอันตราย
เพราะความหมายแห่งรักมันมากมี
เชื่อใจฉันเถิดหนาอย่าสงสัย
่ว่าหัวใจของฉันมั่นเต็มที่
หากเธอเองก็เช่นกันมั่นฤดี
ต่อให้มีอุปสรรครักคงเดิมฯ
1 พฤษภาคม 2546 09:46 น.
แดนไพร
เก็บฟ้าเก็บฝันวันใส
หัวใจใครหม่นหมองหมาง
ใช่เปลี่ยวเดียวดายอ้างว้าง
ผู้คนร่วมทางยังมี
เจ็บใดปวดใดใจเอ๋ย
เปิดเผยทุกข์ยากพรากหนี
เริงสุขโศกเศร้าเท่านี้
สว่างมืดฤดีเสมอกัน
เก็บรักเก็บเอื้ออุ่นนัก
เอื้อรักเอื้อใจในฝัน
พิศงามโลกหล้าลาวัณย์
ชีวิตล้วนสรรค์เสกงาม
ดวงใจท่องเดินทางฝัน
งานรักบุกบั่นขวากหนาม
จุดหมายแดนใดนิยาม
ย่อมคืนคำถามสู่ใจ..
1 พฤษภาคม 2546 09:39 น.
แดนไพร
เก็บฟ้าเก็บฝันวันใส
หัวใจใครหม่นหมองหมาง
ใช่เปลี่ยวเดียวดายอ้างว้าง
ผู้คนร่วมทางยังมี
เจ็บใดปวดใดใจเอ๋ย
เปิดเผยทุกข์ยากพรากหนี
เริงสุขโศกเศร้าเท่านี้
สว่างมืดฤดีเสมอกัน
เก็บรักเก็บเอื้ออุ่นนัก
เอื้อรักเอื้อใจในฝัน
พิศงามโลกหล้าลาวัณย์
ชีวิตล้วนสรรค์เสกงาม
ดวงใจท่องเดินทางฝัน
งานรักบุกบั่นขวากหนาม
จุดหมายแดนใดนิยาม
ย่อมคืนคำถามสู่ใจ..
1 พฤษภาคม 2546 01:11 น.
แดนไพร
เขียนถึงยอดแก้วแววขวัญ นานแล้วจากกันห่างหน้า
คืนวันผันผ่านเข้ามา รำลึกถึงเธออยู่ไกล
ดวงเอยดวงใจข้านี้ อยู่ไหนยอดฟ้าแก้วขวัญ
ห่วงเอยห่วงเธอทุกวัน นอนอาบน้ำตาหม่นตรม
ห่วงขวัญยอดแก้วแววฟ้า ฝากใจลมพาคิดถึง
ใช่น้อยร้อยใจตราตรึง ร้อยรึงในความเงียบงาม
ห่างไกลหัวใจใฝ่ฝัน รัดรึงพาใจฝ่าข้าม
สู่คืนและวันเยือนยาม ทุกลมหายใจคือ...เธอ
29 เมษายน 2546 20:25 น.
แดนไพร
เสียเจ้าราวร้าวมณีรุ้ง
(ห่อน)มุ่งปรารถนาอะไรในหล้า
มิหวังกระทั่งฟากฟ้า
ซบหน้าติดดินกินทราย
จะเจ็บจำไปถึงปรโลก
ฤารอยโศกรู้ร้างจางหาย
จะเกิดกี่ฟ้ามาตรมตาย
อย่าหมายว่าจะให้หัวใจ
ถ้าเจ้าอุบัติบนสรวงสวรรค์
ข้าขอลงโลกันต์หม่นไหม้
สูเป็นไฟเราเป็นไม้
ให้ทำลายสิ้นถึงวิญญาณ
แม้แต่ธุลีมิอาลัย
ลืมเจ้าไซร้ชั่วกัลปาวสาน
ชาติไหนเกิดไปพบพาน
ทรมานควักทิ้งทั้งแก้วตา
ตายไปอยู่ใต้รอยเท้า
ให้เจ้าเหยียบเล่นเหมือนเส้นหญ้า
เพื่อจดจำพิษช้ำนานา
ไปชั่วฟ้าชั่วดินสิ้นเอย
หน้าส่วนตัว
1360
