28 มกราคม 2550 21:04 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
เมื่อคนรวยฉวยโอกาสขาดสติ
จึ่งดำริคิดการผลาญเงินหลวง
เมื่อข้าราชการไทยในกระทรวง
แอบตักตวงสมบัติของชาติไทย
เมื่อคนเลวในซากหน้ากากหรู
หวังเชิดชูหน้าตาออกปราศรัย
อ้างสิทธิ์ตามระบอบอธิปไตย
หวังมีชัยในชนคนบูชา
แล้วกดขี่ประชาไทยในประเทศ
นี่คือเขตความยิ่งใหญ่ไทยของข้า
จะเร่งกินเร่งผลาญการนานา
เหยียบรากหญ้าให้ตนพ้นจากตม
ชาวประชาตาบอดปลอดสำนึก
ไร้รู้สึกไหวหรือนิ่งทุกสิ่งสม
จึงยอมทนโดนย่ำซ้ำเหยียบล้ม
สิหน้าก้มหลังคดรออดตาย
พวกผู้ดีร่ำรวยก็รีบไถ
เหมือนเช่นชนคนไทยไร้ความหมาย
เป็นเพียงเศษรากหญ้าน่าอับอาย
เป็นเพียงควายบอดใบ้ใช้ไถดิน
คือนิยามทุนนิยมที่ถมทับ
คือตำรับการผลาญการปล้อนปลิ้น
ฉวยโอกาสหวังจะก่อต่อชีวิน
บนที่ทางทำกินของปวงชน
สักวันหนึ่งคนจนจะหมดโลก
หยดน้ำตาเศร้าโศกที่รินข้น
จะเหือดหายลับไปในเล่ห์กล
หายไปพร้อมกับดอกผลของคนรวย…!!!
26 มกราคม 2550 20:43 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
ครั้งสำนึกวัยเยาว์เริ่มแตกต่าง
จึงเปลี่ยนทางซื่อใสไร้ความหวัง
เปลี่ยนเงียบเงียบเป็นแฝงแกร่งกำลัง
ที่เหนี่ยวรั้งชาวชนบทไม่อดตาย
จึงเริ่มรู้เร่งเรียนเพียรศึกษา
จึงเข้าเมืองไขว่คว้าหาจุดหมาย
ตลอดทางที่ฟันฝ่าล้วนท้าทาย
แฝงอันตรายเล่ห์กลของคนเมือง
หวังจะก่อกายาให้กล้าแกร่ง
หวังปลุกแรงให้ยั้งอยู่นานเนื่อง
หวังเปลี่ยนภาพชีวีที่ขาดเคือง
เป็นชนบทที่รุ่งเรืองและเฟื่องฟู
......................................................
......................................................
......................................................
......................................................
โดนชาวเมืองลวงล่อและรุกไล่
ด้วยความซื่อความใสไม่กล้าสู้
แต่เมื่อเหิมยิ่งแกร่งก็ยิ่งรู้
ว่าต้องอยู่บนสิทธิ์ชีวิตตน
ในสังคมแก่งแย่งและยื้อหยัน
ทุกชีวันให้ต้องมาหมองหม่น
ทุกวิถีที่ย่างเหมือนทางจน
จึงต้องรู้ทันกลเล่ห์คนลวง
ชีวิตชาวชนบทดูอดสู
มาเรียนรู้ในแดนเมืองแมนสรวง
ด้วยชีวิตแหละจะทนเพื่อชนปวง
จะเกี่ยวรวงแห่งหวังรังรองใจ
......................................................
......................................................
......................................................
......................................................
รวมพลังเถิดคนชาวชนบท
อย่าทนอดทนทุกข์ตามยุคสมัย
เมื่อวันนี้ยังมีประชาธิปไตย
ก็ยังมีเส้นชัยให้เราคว้า......
รวมพลังเถิดคนชาวชนบท
จงอย่าหมดเรี่ยวแรง...จงแกร่งกล้า
พลังแห่งมวลชนคนศรัทธา
จะเจิดจ้าและหนักแน่นทั้งแผ่นดิน
22 มกราคม 2550 02:06 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
รักคือสิ่งใดกันฉันขอถาม?
รักคือนิยามความเข้าใจ...ใช่แน่หรือ?
หากแต่รักเป็นเพียงคำเขาร่ำลือ
ว่ารักคือเล่ห์ลวงบ่วงเล่ห์ใจ
รักเอย...........
สิเฉลยให้ฉันรู้บ้างได้ไหม
สิว่ารักที่แท้นั้นเป็นอย่างไร
สิว่าใครหลายหลากอยากพบเจอ
......................................................
......................................................
......................................................
......................................................
ใช้ใจฟังจึงรู้ว่ารักคืออะไร
คือ...การเอาใจใส่ด้วยใจเสมอ
คือ...ถ้อยคำกำลังใจมอบให้เธอ
คือ...สิ่งเลอเลิศค่ากว่าอื่นใด
คือ...นามธรรมที่ชูโลกเหนือโศกเศร้า
คือ...เสียงเล้าโลมหวังอีกครั้งใหม่
คือ...รู้จักที่จะให้อภัย
คือ...อุ่นไออาบฟ้าอุ่นธาตรี
ฯลฯ
......................................................
......................................................
......................................................
......................................................
เปรียบ....ว่ารักว่าอย่างไร
เปรียบ...รอยยิ้มพิมพ์ใจทั่วทุกที่
เปรียบ...แสงจันทร์ส่องกระจ่างกลางนที
เปรียบ...ดอกไม้หลากสีที่เริงราย
ฯลฯ
......................................................
......................................................
......................................................
......................................................
ไม่ว่ารัก, แท้จริงคืออะไร......
แม้เรายังไม่เข้าใจในความหมาย
แม้นิยามคำว่ารักยากอธิบาย
หากแต่รับรู้ได้ง่าย....ด้วยใจเรา...
11 มกราคม 2550 23:48 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
เมื่อตะวัน ผันกาย เหนือขอบฟ้า
โลกก็จ้า แจ่มหวัง เจิดรังสี
สยบความ หนาวพร่า ของราตรี
หลากชีวี เริ่มเคลื่อนไหว ไปตามกาล
เราจึงเห็น ความพลิ้วไหว ของใบไม้
ที่พลิ้วรับ อุ่นไอ อันแผ่ซ่าน
ดอกไม้ใน เมืองหลวง ก็ผลิบาน
เด่นตระหง่าน ระหว่าง ตึกสูงชัน
ชั่วใบไม้ สะบัดใบ ไหวไหววิ่ว
ใจก็พลิ้ว ตามลม ที่เริ่มผัน
หลากชีวิต ใช้ชีวิต ไปตามวัน
ตามเส้นทาง แห่งฝัน แต่ละคน
รุ่งอรุณ ต้อนรับ ทุกสรรพสิ่ง
มอบอุ่นอิง คลายหนาว จากสายฝน
มอบพลัง แห่งความสุข ทุกชั้นชน
ให้เริ่มต้น ลุกตื่น ฟื้นกำลัง
เพียงรอบข้าง เคลื่อนไหว อย่างอิสระ
จึงปลดปล่อย ภาระ ความสิ้นหวัง
เป็นของขวัญ จากฟ้า มาประทัง
ให้ชีพยัง ยืนหยัด อย่างหยัดยืน
เมื่อตะวัน ลาลับ ตรงขอบฟ้า
โลกกลับมา หนาวเย็น เช่นวันอื่น
ทุกสรรพสิ่ง แปรสภาพ เริ่มกลับคืน
สู่ห้วงภวังค์ เพื่อรอตื่น ขึ้นอีกครั้ง...
7 มกราคม 2550 03:09 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
โลกนี้มิเคยหมอง
หากคนครองด้วยเที่ยงธรรม
โลกนี้มิหม่นดำ
หากปราศจากเศษซากกลี
โลกนี้มิเคยร้อน
หากคนผ่อนซึ่งแสงสี
โลกนี้ปราศราคี
หากชาวประชาละสามานย์
โลกนี้ปราศเข่นฆ่า
หากชาวประชาสันติศานต์
โลกนี้มิเดือดดาล
หากอุ่นไอจากไมตรี
โลกนี้มิเคยเศร้า
หากคนเราเปี่ยมยินดี
โลกนี้ปราศกาลี
หากบทธรรมค้ำจุนใจ
โลกนี้มิเคยหม่น
หากผู้คนจิตสดใส
โลกนี้มิยากไร้
หากทุกใจร่วมแบ่งปัน
โลกนี้มิเคลื่อนไหว
หากเป็นไปตามวารวัน
โลกนี้สงบงัน
หากโลกนี้ไม่มีคน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแดนไกล ไลบีเรีย
หน้าส่วนตัว
1005
