23 ธันวาคม 2548 18:10 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
สิ่งที่เรียกว่ารักรักหมดจิต
สิ่งที่เรียกว่าคิดอยากไปหา
สิ่งที่เรียกว่าห่วงทุกเวลา
มันหลั่งมาจากส่วนไหนของใจเธอ
เธออาจพูดหวานหวานน้ำตาลหยด
เธออาจกดข่มใจให้ฉันเผลอ
ใช้คำหวานหลอกให้ฉันมั่นใจเธอ
ให้ฉันเพ้อกับทุกสิ่งแล้วทิ้งไป
แน่นอนหละ! ฉันโง่ ฉันโง่เง่า
หรือเป็นเพราะตัวเราไม่เอาไหน
เป็นเพราะฉันเชื่อเธอจนเกินไป
แล้วทิ้งฉันปล่อยให้ใจฉันตาย
22 ธันวาคม 2548 17:35 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
วันที่เรามีความสุขที่สุด
คือวันที่เรารู้สึกว่า
เราทำทุกอย่างเพื่อคนที่เรารักให้มีความสุข
ถึงแม้ว่า ตัวเราเองจะต้องทนกับความทุกข์แสนสาหัสเพียงไรก็ตาม
22 ธันวาคม 2548 17:07 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
A little thing,
Is a great mean for me.
"สิ่งที่ดูไร้ค่า กลับมีความหมายมหาศาลสำหรับฉัน"
19 ธันวาคม 2548 16:00 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
เมื่อหยาดฝนหยดลงมาหญ้าเขียวสด
เมื่อฝนหมดหมดค่าหญ้าเหี่ยวเฉา
ทุขภัยวิบากกรรมซ้ำเติมเรา
เหลือแต่เงาในกันดารอาหารแล้ง
"จันทร์เจ้าขา" ที่หนูเคยขอข้าว
บัดนี้เล่าแผ่นดินแห้งแตกระแหง
หนูไม่อยากขอข้าวและขอแกง
แต่ขอแรงช่วยสร้างสุขปลูกธัญญา
หนูอยากได้จิตสำนึกคนเหล่านั้น
ให้เข้าหันรักบ้านเกิดกันเถิดหนา
หนูขอแค่ให้เขาช่วยพัฒนา
ร่วมรักษาแผ่นดินนี้ก็ดีพอ
18 ธันวาคม 2548 20:45 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
เมื่อฉันเหงา
มีใครคอยหัวเราะข้างฉันบ้าง
เมื่อฉันหมดหวัง
มีใครคอยดูแลฉันบ้าง
เมื่อฉันอ่อนล้าและล้มลง
มีใครคอยพยุงฉันบ้าง
เมื่อฉันท้อแท้ใจ
มีใครคอยเสริมกำลังฉันบ้าง
เมื่อฉันว้าเหว่
มีใครคอยอยู่ข้างๆฉันบ้าง
เมื่อฉันผิดหวัง
มีใครคอยให้กำลังใจฉันบ้าง
เมื่อฉันล้มเหลว
มีใครคอยปลอบฉันบ้าง
เมื่อฉันเครียดจัด
มีใครคอยส่งยิ้มให้ฉันบ้าง
และเมื่อฉันกำลังจะตาย
มีใครคอยอยู่บอกรักฉันบ้าง...
+++++++++++
ไม่มีใครเลยที่คอยนั่งหัวเราะข้างฉัน
ยามเมื่อฉันเหงา
ไม่มีใครเลยที่คอยดูแลฉัน
ยามเมื่อฉันเหงา
ไม่มีใครเลยที่คอยพยุงฉัน
ยามเมื่อฉันอ่อนล้าและล้มลง
ไม่มีใครเลยที่คอยเสริมกำลังใจฉัน
ยามเมื่อฉันท้อแท้ใจ
ไม่มีใครเลยที่คอยอยู่ข้างๆฉัน
ยามเมื่อฉันว้าเหว่
ไม่มีใครเลยที่คอยให้กำลังใจฉัน
ยามเมื่อฉันผิดหวัง
ไม่มีใครเลยที่คอยปลอบฉัน
ยามเมื่อฉันล้มเหลว
ไม่มีใครเลยที่คอยยิ้มให้ฉัน
ยามเมื่อฉันเครียดจัด
และไม่มีใครเลยที่คอยอยู่บอกรักฉัน
ยามเมื่อฉันกำลังจะตาย...
+++++++++++