11 มกราคม 2550 23:48 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
เมื่อตะวัน ผันกาย เหนือขอบฟ้า
โลกก็จ้า แจ่มหวัง เจิดรังสี
สยบความ หนาวพร่า ของราตรี
หลากชีวี เริ่มเคลื่อนไหว ไปตามกาล
เราจึงเห็น ความพลิ้วไหว ของใบไม้
ที่พลิ้วรับ อุ่นไอ อันแผ่ซ่าน
ดอกไม้ใน เมืองหลวง ก็ผลิบาน
เด่นตระหง่าน ระหว่าง ตึกสูงชัน
ชั่วใบไม้ สะบัดใบ ไหวไหววิ่ว
ใจก็พลิ้ว ตามลม ที่เริ่มผัน
หลากชีวิต ใช้ชีวิต ไปตามวัน
ตามเส้นทาง แห่งฝัน แต่ละคน
รุ่งอรุณ ต้อนรับ ทุกสรรพสิ่ง
มอบอุ่นอิง คลายหนาว จากสายฝน
มอบพลัง แห่งความสุข ทุกชั้นชน
ให้เริ่มต้น ลุกตื่น ฟื้นกำลัง
เพียงรอบข้าง เคลื่อนไหว อย่างอิสระ
จึงปลดปล่อย ภาระ ความสิ้นหวัง
เป็นของขวัญ จากฟ้า มาประทัง
ให้ชีพยัง ยืนหยัด อย่างหยัดยืน
เมื่อตะวัน ลาลับ ตรงขอบฟ้า
โลกกลับมา หนาวเย็น เช่นวันอื่น
ทุกสรรพสิ่ง แปรสภาพ เริ่มกลับคืน
สู่ห้วงภวังค์ เพื่อรอตื่น ขึ้นอีกครั้ง...
7 มกราคม 2550 03:09 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
โลกนี้มิเคยหมอง
หากคนครองด้วยเที่ยงธรรม
โลกนี้มิหม่นดำ
หากปราศจากเศษซากกลี
โลกนี้มิเคยร้อน
หากคนผ่อนซึ่งแสงสี
โลกนี้ปราศราคี
หากชาวประชาละสามานย์
โลกนี้ปราศเข่นฆ่า
หากชาวประชาสันติศานต์
โลกนี้มิเดือดดาล
หากอุ่นไอจากไมตรี
โลกนี้มิเคยเศร้า
หากคนเราเปี่ยมยินดี
โลกนี้ปราศกาลี
หากบทธรรมค้ำจุนใจ
โลกนี้มิเคยหม่น
หากผู้คนจิตสดใส
โลกนี้มิยากไร้
หากทุกใจร่วมแบ่งปัน
โลกนี้มิเคลื่อนไหว
หากเป็นไปตามวารวัน
โลกนี้สงบงัน
หากโลกนี้ไม่มีคน
27 ธันวาคม 2549 23:40 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
รามคำแหง แห่งนี้ สร้างชีวิต
สร้างแนวทาง ความคิด ประสิทธิ์ผล
แหล่งเลี้ยงหล่อ ก่อคุณค่า ปัญญาชน
เพื่อฝึกฝน ประสบการณ์ ผ่านวารวัน
แสงเทียนไข ส่องสว่าง ให้ทางแจ้ง
รามคำแหง ส่องสว่าง ให้ทางฝัน
สร้างโอกาส แก่ผู้คน ทุกชนชั้น
ได้เพาะพันธุ์ เพิ่มแสง แห่งปัญญา
ให้เร่งเรียน เร่งรู้ สู้ชีวิต
ต่อความคิด ก้าวไกล เพื่อภายหน้า
ลูกขุนราม จักได้ ใช้วิชา
เพื่อแก้ไข ปัญหา ในสังคม
ใช้เหตุผล เป็นแนวทาง สร้างความคิด
นำชีวิต ให้ก้าวย่าง อย่างเหมาะสม
พัฒนา คุณค่า ประชานิยม
เพื่อสังคม เสรี อธิปไตย
คือหน้าที่ สานต่อ ลูกพ่อขุน
สนับสนุน ร่วมสร้าง ชาติสดใส
สืบทอดต่อ ความดีงาม ความภูมิใจ
จารึกไว้ เป็นเกียรติก้อง ของบ้านเมือง
27 ธันวาคม 2549 21:39 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
สวัสดีปีใหม่........
ระเริงรื่นชื่นใจกันทั่วหน้า
ปีกุนเวียนมาถึงอีกหนึ่งครา
พวกเราต่างหรรษาเริงสำราญ
สองพันห้าร้อยห้าสิบ ไม่ช้านี้
ขออวยพรให้สุขศรีฤดีศานต์
ปู่ย่าเฒ่ายิ้มแย้มแพลมชื่นบาน
ทั้งลูกหลานพลอยเกษมอุ่นเปรมปรีดิ์
ขอให้ท่านผ่านเรื่องร้ายทั้งหลายสิ้น
ให้ชีวินมีแต่พบประสบศรี
ให้การงานท่านเจริญเงินมั่งมี
ให้ตัวท่านโชคดีเป็นมิ่งชัย
คิดสิ่งใดดีเลิศจงเกิดผล
เป็นมงคลดลจิตให้สดใส
สุขสงบด้วยธรรมค้ำจุนใจ
ขอสวัสดีปีใหม่.....ให้ท่านเจริญ
17 ธันวาคม 2549 21:31 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
นิราศแว่วเสียงระฆังดังหงั่งเหง่ง
ออกเดินทางแต่รุ่งสางยังคว้างเคว้ง
รีบย่ำเร่งฝีเท้าก้าวเดินไป
ข้าพเจ้าบรรเลงเพลงนิราศ
ป่าวประกาศความฝันอันยิ่งใหญ่
รอนแรมตามจุดหมายปลายทางไกล
จากหัวใจเปี่ยมด้วยรักนักเดินทาง
นิราศร้างแต่เดิมเริ่มอีกครั้ง
ด้วยกำลังสองเท้าพร้อมก้าวย่าง
เก็บเกี่ยวรอยความฝันอันชืดจาง
ที่ตกหล่นในระหว่างทางชีวิต
แล้วมาเรียงเป็นถ้อยหลากร้อยท่า
ผ่านอักษราจดจารงานลิขิต
คงไว้ซึ่งความงามทางความคิด
เป็นนิราศนิรมิตวิจิตรตระการ
เยือนเมือง -จีน- ถิ่นประชาอารยะ
กราบคารวะท่านเหมาฯ, เข้าวิหาร-
แห่งนครต้องห้ามนามสะท้าน
เฉกดวงมานพี่ต้องห้ามจากใจนาง
คิดแล้วช้ำจำใจเจ็บเก็บมันไว้
ห่างฤทัยน้องนี้ที่เหินห่าง
ทางแม้ไกลสุดท้ายที่ปลายทาง
ยังไม่เหงาอ้างว้างเท่าทางรัก
ให้พี่วุ่นครุ่นคิดจิตเพ้อพร่ำ
ในบ่วงกรรมกามารมณ์ที่จมปลัก
เพราะแพ้พิษพ่ายภัยพี่พรั่นพรัก
จึงสลักเป็นนิราศไว้บาดใจ
ข้ามกำแพงเมืองจีนปีนป่ายข้าม
ทอดเรื่อยตามสันเขาเงาผาไหล่
เช่นคำน้องที่คดลดเลี้ยวไป
ไม่ซื่อใสกลับขุ่นข้นเปื้อนมลทิน
บอกว่าห่วงแต่พี่คนนี้นัก
บอกว่ารักหมดใจไม่รู้สิ้น
ไฉนน้องเมินเฉยคำเคยยิน
กลับดูหมิ่นคำอ้อนออดคำปลอบโลม
จากเขตขันธ์แดนมังกรจรร่อนเร่
หลงเสน่ห์สีแสงแห่งเมืองโสม
-เกาหลีเหนือ- -เกาหลีใต้- ซากใจโทรม
โดนจู่โจมเจ็บแปลบแทบปลิดปลง
น้องว่าพี่หล่อไม่เท่าคนเกาหลี
น้องว่าพี่ด้อยชื่อเสียงอันสูงส่ง
พี่เป็นเพียงคนคนนี้ที่ซื่อตรง
พร้อมจะรักโฉมยงไม่เสื่อมคลาย
ข้าพเจ้าจึงละวางจากทางรัก
แล้วตั้งหลักเริ่มไขว่คว้าหาจุดหมาย
รอนแรมทางฝัน, แม้อันตราย
แม้มีร้ายตามทางที่ย่างไป
มาค้นหาความหมายให้ชีวิต
ค้นความคิดอุดมการณ์อันยิ่งใหญ่
ทิ้งราคะละวางรักหักห้ามใจ
แล้วมุ่งใฝ่ไขว่ฝันอันพรั่งพรู
-มองโกเลีย- ถิ่นยิ่งใหญ่ในครั้งก่อน
เมืองอมรแหล่งหลักของนักสู้
เจงกิสข่าน ลือเลื่องนามเฟื่องฟู
โลกเชิดชูท่านนี้คือวีรชน
ถึงอาทิตย์อุทัยยังไหววุ่น
สาว -ญี่ปุ่น- ทำใจให้ตกหล่น
ยวนยิ้มแย้มแก้มใสใบหน้ามน
โธ่ หญิงคนเมืองยุ่นทำวุ่นวาย
-ไต้หวัน- ยังทวงสิทธิ์อิสรภาพ
โดนเมืองจีนกำราบต้องพลาดพ่าย
แต่ด้วยแรงรักชาติไม่ขลาดตาย
ยอมพลีกายเพื่อรักษาประชาธิปไตย
ข้าฯขอพักการเดินทางอย่างเหนื่อยล้า
เพื่อรอคอยเวลามาเริ่มใหม่
ความทรงจำในระหว่างเส้นทางไกล
ข้าพเจ้าจะเก็บไว้ในห้วงมาน
แล้วมาพบกันใหม่ในครั้งหน้า
ผ่านอักษราหลากร้อยถ้อยคำหวาน
เล่าเรื่องราวแห่งความฝันของวันวาน
เป็นตำนานแห่งอิสระพเนจร.
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแดนไกล ไลบีเรีย
หน้าส่วนตัว
1008
