1 กันยายน 2550 00:08 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
ถึง ท่านผู้แปลกหน้า
1) ถึง ท่านผู้แปลกหน้า –
ผู้ที่มาเยี่ยมเยือนผองเพื่อนใหม่
ผู้เดินทางย่างก้าวมายาวไกล
ผู้มาพร้อมช่อดอกไม้แห่งไมตรี
สวัสดีทักทาย ข้ากับท่าน
เชิญสำราญตามสบายให้เต็มที่
เลี้ยงต้อนรับดื่มกินด้วยยินดี
เหล้าสุราพอยังมีให้กลั้วคอ
ดื่มเสียเถิดเหล้าสุราอาหารทิพย์
ค่อยค่อยจิบค่อยค่อยซดอย่างจดจ่อ
เชิญเลยท่านกาลเวลามิรีรอ
ข้าจะขอเลี้ยงต้อนรับสักครั้งครา
2) โอ้ สหายรัก
เจ้าช่างดีเสียนักต่อตัวข้า
มา...ข้าจักร่วมวงสุรา
ตามคำปรารถนาของมิตรรัก
ข้าเดินทางมาเหน็ดเหนื่อยและเนิ่นนาน
ผ่านดินแดนกันดารอันแล้งหนัก
ผ่านทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ได้ผ่อนพัก
ผ่านป่าทึบทึมทักและรกร้าง
ผ่านแม่น้ำเชี่ยวกรากมามากสาย
ผ่านเวิ้งแห่งทะเลทรายมาหลายย่าง
ผ่านขุนเขาเมฆคลุม ผ่านหลุมพราง
ในทุกที่ทุกทาง ข้าผ่านพบ
ค้นพบว่าข้านี้ยังมีมิตร
ผู้เปี่ยมด้วยไมตรีจิตมิรู้จบ
ต่างอาศัยแรมเรือนเป็นเพื่อนคบ
เป็นสหายร่วมประสบชะตากรรม
3) ถึง ท่านผู้แปลกหน้า –
เชิญท่านดื่มเหล้าสุราให้อิ่มหนำ
เชิญมาผ่อนความอ่อนล้าจากงานกรำ
เชิญร่วมวงในคืนค่ำให้สำราญ
แล้วจักมาพบกันใหม่ –
ผู้เดินทางมายาวไกล ผู้ได้ผ่าน
เดินทางผ่านเพื่อพบประสบการณ์
บนเส้นทางอันยาวนานและยาวไกล
ลาก่อน มิตรสหายในโลกกว้าง
ขอท่านจงออกเดินทางอย่างยิ่งใหญ่
มิตรภาพยังรอท่านเดินผ่านไป
ท่านเดินทางถึงที่ใด ให้โชคดี
20 สิงหาคม 2550 19:59 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
ทะเลของคนรัก
ฝุ่นฟายของคลื่นกระทบฝั่งตลอดเวลา
แต่ความรักมิเคยมาถึง
ฝั่งฟ้าตะวันออก
ดวงตะวันขึ้นจากทะเล
ดวงตะวันพาความรักไป
เวิ้งฟ้าตะวันตก
ดวงตะวันลับขอบทะเล
ดวงตะวันคืนความรักมาให้
ท้องทะเลของคนรัก
นานแล้วหรือไร
ที่ดวงตะวันพรากความรักไปเช่นนี้
ท้องทะเลของคนรัก
ความรักเจ้ามีอยู่แห่งหนใด
ในฟายฟ่องของเกลียวคลื่นนี้หรือ
หากความรักเจ้ามีอยู่จริง
ท้องทะเลเอ๋ย
คนรักข้าอยู่ที่ใดเล่า
.............................
.............................
.............................
19 สิงหาคม 2550 20:58 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
กูไม่ใช่กวี
กูไม่ใช่กวี
ใช่เรื่องที่กูขึ้นหิ้งสิงสถิต
มึงอย่ามาเสือกนิรมิต
ลิขิตให้กูเป็นกวี
กูบอกแล้วยังไง
ว่ากูไม่ใช่ เข้าใจไหมนี่
หรือมึงคิดอยากลองดี
ส้นตีนกูมี เอาไหมวะ
กูเบื่อที่จะเป็นกวี
เบื่อการมีเกียรติศักดิ์กักขฬะ
กูไม่อยากมานั่งสร้างภาระ
เบื่อที่จะอวดตนให้คนชม
กูอยากเป็นอย่างกู
อยากอยู่แบบกูคิดว่าดีสม
มึงอย่ามาอ้างอวดคารม
ว่ากูเฉียบคมด้วยปัญญา
โว้ย กูไม่อยากเป็นกวี
กูขอเป็นอยู่อย่างนี้จะดีกว่า
อย่ายกย่องกูเลย เสียเวลา
กูก็แค่คนอยากบ้า เท่านั้นเอง
12 สิงหาคม 2550 22:35 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
ผมกำลังวิ่งเล่นอยู่ในสนามความรัก
ผมวิ่งเล่น
ในสนามเด็กเล่น
ก็เหมือนเด็กคนอื่นๆ
ผมวิ่งเล่นกับผองเพื่อน
ผองเพื่อนวิ่งหนี
ผมวิ่งไล่จับ
วิ่งเล่นอยู่กลางสนามเด็กเล่น
วิ่งเล่นอยู่กลางลานทราย
วิ่งเล่นอยู่กลางหัวใจสีขาว
วิ่งไล่จับกันไปมา
เหนื่อย
แต่ก็สนุก
ผมวิ่งเล่น
ไม่มีใครบังคับให้ผมวิ่ง
ผมวิ่งเล่นด้วยอิสระ
ผมวิ่งอยู่ในลานแห่งอิสระ
ผมไม่รู้จักประชาธิปไตย
ผมไม่รู้จักคอมมิวนิสต์
ผมวิ่งอยู่ในลานแห่งสันติภาพ
ไม่มีกระบอกปืนใด
ที่กราดกระสุนเข้ามา
ผมวิ่งอยู่ในลานแห่งมิตรภาพ
ผมไม่เคยโกรธแค้นเพื่อนๆ
ที่เขาไล่จับผมทัน
ผมวิ่งอยู่ในลานแห่งความฝัน
ผมวิ่งเล่น
วิ่งไล่จับฝัน
ในสนามเด็กเล่น กลางลานทราย
คุณเห็นผมไหม
ผมกำลังวิ่งเล่นอยู่ที่นั่น
ในสนามความรัก กลางลานหัวใจ
คุณเห็นไหม
ผมกำลังวิ่งเล่นอยู่ในนั้น
12 สิงหาคม 2550 02:15 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
ทุ่งกล้ารวงฝัน
ดวงตะวันทอฟ้ารุ่ง......................อรุณราง
หอมกลิ่นฝันดินฟาง...................ทุ่งกล้า
ลมโชยเมื่อแสงสาง.....................ฉาบทุ่ง ฝันเอย
ฝันเจิดฝันประกายจ้า..................เบิกฟ้ารับตะวันฯ
ความฝันพลันผลิซ้อน................รวงไสว
หยัดช่อขึ้นชูใบ..........................ยอดพลิ้ว
รวงฝัน, ทุ่งฝันไกล....................เกินโลก
เกินทุ่งแห่งรุ้งริ้ว.........................ฟากโพ้นจักรวาลฯ
ผลิบานฝันเติบกล้า.....................แตกแขนง
สดสะพรั่งทั้งทุ่งแปลง................ลึก – กว้าง
แตกฝันช่อหยัดแยง.....................เสียดเอก- ภพเอย
ทุ่งพิสุทธิ์ ฝันสล้าง.....................ฝ่าพ้นภาวะอนันต์ฯ
สีสรรพ์ฝันแห่งกล้า....................กวีหวาน
ถ่ายทอดผ่านจินตนาการ............หลากร้อย
หลุดกรอบแห่งจักรวาล..............อาณาจักร โลกเอย
เพื่อผลิฝันเด็กน้อย......................จากกล้ารวงฝันฯ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแดนไกล ไลบีเรีย
หน้าส่วนตัว
1135
