30 มิถุนายน 2549 11:24 น.
แดดเช้า
เป็นสาวเจ้าที่หวั่นหวาดทางข้างหน้า
จึงมิกล้าเลือกทางแม้ข้างไหน
วางกฎเกณฑ์เส้นทางอย่างขลาดใจ
ฝนตกใหญ่ก็เกรงฟ้าจะคำราม
เปียกปอนแล้วเป็นหวัดไหม ... ใจก็คิด
หากลื่นล้มพลั้งผิดติดคำถาม
แผลจะเจ็บเก็บใจไม่กล้าตาม
จึงมุ่งความคิดหลักต้องหักใจ
รักจึงร้างห่างโรยแห้งโหยนัก
ฝนตกหนักก็เจ็บซ่อนความอ่อนไหว
เกณฑ์ที่ตั้งหวังที่วาดปรารถนาใด
จะมีใครเป็นดั่งที่หวังคิด
ต้องพลาดหวังซ้ำซ้ำใครกำหนด
เธอลิ้มรสขมขื่นฝืนยึดติด
กรอบความหมายคล้ายนิยามล่ามชีวิต
จมมืดมิดในโลกคว้างอย่างเดียวดาย
เป็นสาวเจ้าไม่เข้าใจในธรรมชาติ
จึงหวั่นหวาดกังวลค้นความหมาย
กรอบกฎเกณฑ์เส้นทางช่างมากมาย
แล้วสุดท้ายจึงเจ็บช้ำเพียงลำพัง.
30 มิถุนายน 2549 00:03 น.
แดดเช้า
ณ ห้องหับลึกลับหัวใจเหงา
เคยเปลี่ยวเปล่าแปลบรัญจวนจนหวนไห้
ยังรู้ว่าสายตาหนึ่งซึ้งห่วงใย
คอยถามไถ่สิ่งเป็นอยู่คอยดูแล
อาจเผลอใจไหวหวั่นไปฝันเฟื่อง
จนเป็นเรื่องอ่อนไหวได้บาดแผล
แต่แรงใจยังสื่อสารผ่านใจแปล
เป็นความหมายที่แท้ ... แผ่ออกไป
อยากเห็นน้องฝ่าหมองหม่นบนโลกกว้าง
ที่อ้างว้างคนรังแกแผลเจ็บไหม
ทบทวนโลกกระบวนการผันเปลี่ยนไป
แม้อ่อนไหวล้มแล้วลุก ... จะปลุกเดิน
ไม่มีคำหวานหวานมาหว่านให้
ขอแค่ใจแน่วแน่แม้ขัดเขิน
กับอุปสรรคหนักหนา ใครจะเมิน
พี่ยังห่วงเหลือเกิน ... นะวันนี้
ยังซึ้งซาบคำสอนที่วอนกล่าว
แทรกเรื่องราวในบทกลอนซ่อนทุกที่
จะดูแลแผลใจให้ดีดี
และไม่มีน้ำตานองต้องเสียใจ
อย่าห่วงเลยน้องเติบตนจนรู้ค่า
จะรักษาอารมณ์ตนเป็นคนใหม่
อย่ากังวลกับภาพลวงจนห่วงใย
ความเป็นไปน้องคนนี้ ... ยังมีทาง
เปิดห้องหับกับความฝันวันใสใส
โลกใบใหม่ใบนี้ที่เปิดกว้าง
ไม่หวั่นไหวในคืนค่ำมืดอำพราง
เพราะมีคนห่วงห่างห่าง ... อย่างจริงใจ.
29 มิถุนายน 2549 15:55 น.
แดดเช้า
ความอบอุ่นคุ้นละไมไหม้มอดแล้ว
แขวนขวัญแก้วเยื่อใยปลายฟ้าฝัน
ละลายห้วงห่วงหาอาทรกัน
ระหว่างเธอและฉัน ... ให้หายจาง
สุดอ่อนล้าและเรรวนเฝ้าหวนไห้
แสนอ่อนใจกับชีวิตทุกทิศย่าง
แขวนความรักหักร้าวผ่อนเบาบาง
มีเส้นทางแน่ชัดศรัทธาตน
กลายเป็นความเย็นชาความรู้สึก
ตกผลึกแกร่งกร้านผ่านหมองหม่น
จะไม่รัก ไม่หวัง กับบางคน
ร้าวรานจนแขวนใจไว้ปลายฟ้า
จะมีเพียงเพื่อนพ้องและน้องพี่
รู้สึกดีร่วมสร้างสรรค์ปันคุณค่า
แขวนสัมพันธ์นั้นไว้ให้ไกลตา
ไม่กลับมารักร่ำเหมือนคำเดิม
เพราะคุณค่าให้ไปไม่เคยรับ
ขอดึงกลับมาที่เก่าไม่เอาเพิ่ม
เป็นคนดีเท่าคนอื่นยื่นต่อเติม
ไม่ส่งเสริมสัมพันธ์ซึ้งคิดถึงเกิน
ความอบอุ่นคุ้นละไมหายไปแล้ว
เพราะเก็จแก้วรักล้ำค่ามาห่างเหิน
แขวนสัมพันธ์ฝันใฝ่ที่ใครเมิน
ไม่เคลิ้มเพลินปองความหมายมากมายแล้ว.
29 มิถุนายน 2549 13:54 น.
แดดเช้า
จะมีกี่ใครในโลกนี้
ยินดีขื่นขมตรมหม่นหมอง
ซาบซึ้งหนึ่งถ้อยของร้อยกรอง
สอดคล้องความช้ำกระหน่ำใจ
ยอมให้สายฝนหล่นกลางจิต
ใช้สิทธิ์ยึดมั่นความฝันใฝ่
แน่นรักหลักมั่นมิหวั่นใด
อ่อนไหวลำพังเพียงหวังมี
ปรารถนากล่อมอารมณ์ตรมรู้สึก
ผลึกแก้วกานท์สานศักดิ์ศรี
เพื่อหลอมละลายความหมายพลี
หลั่งลงเป็นคำกวี สุดที่รัก
เดินทางหว่างห้วงดวงใจหวั่น
เคลิ้มฝันเพ้อฟุ้งมุ่งตั้งหลัก
หากล้ากี่คราก็กล้าพัก
ตระหนักภารกิจชีวิตนี้
เชื่อมั่นสัจจะประสบการณ์
กรองงานตามเห็นเป็นสักขี
ร่ำรักสุด โศกแสน แค้นทวี
แทนที่การทำลายล้าง ... เส้นทางใคร
ขอจรดปลายปากกามาบันทึก
ถ้อยนึกอารมณ์ผสมฝันใฝ่
แม้มิเป็นเช่นกวีเกรียงไกร
แค่จริงใจ กับงาน ... เท่านั้นพอ
ยินดีกลืนกินน้ำตานอง
จะไม่เรียกร้องร่ำปองขอ
ทะนงในศักดิ์ที่ถักทอ
อดทนรอเสพความหมาย ... ในถ้อยคำ
จะมีสักกี่คนบนโลกนี้
ยินดีเรียนรู้อารมณ์ร่ำ
ระบายถ่ายทอดถ้อยลำนำ
แทนที่การกระทำ ... ก่อกรรมร้าย.
28 มิถุนายน 2549 18:17 น.
แดดเช้า
อยากจะบอกออกไปใจคิดถึง
เธอจะซึ้งความหวังดีนี้บ้างไหม
พยายามสื่อคำพร่ำเพ้อใจ
เธอช่างไม่รู้นัยซึ้งถึงคนคอย
เธอกลับพร่ำถึงใครฉันไม่รู้
เป็นผู้ดูการคร่ำครวญหวนละห้อย
"ร่ำรอวัน รอคืน ชื่นใจลอย
หลับตื่นยังเอื้อมสอยฝันงามตา"
กลับเป็นผู้รู้เห็นความเป็นไป
ทุกดวงใจที่เธอฝันอันล้ำค่า
ฉันมิใช่แรงใจหรือ ที่ผ่านมา?
เริ่มอ่อนล้าเมื่อเธอซึ้งถึงบางใคร
กับความคว้างเข้าข้างตนทนทดท้อ
อยากจะหยุดอยากจะพอเลิกฝันใฝ่
เจ็บถ้อยคำซ้ำแทงแสลงใจ
หนึ่งห้วงนัยของเธอเป็นอีกคน
อยากจะบอกออกไปใจยังรัก
อาการหนักพล่านเพ้อฟังเธอบ่น
หวานน้ำคำล้ำค่ามาบันดล
อีกตัวตนมิเป็นฉัน ... สร้างสรรค์ใจ
เมื่อหัวใจไม่ตรงกัน ... ขอลาก่อน
พักคลายเหนื่อยล้าอ่อนผ่อนหวั่นไหว
ปรารถนาค่าล้ำความห่วงใย
ความเป็นไปของฉัน ... เท่านั้นพอ.
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟแดดเช้า
หน้าส่วนตัว
1649
