29 เมษายน 2549 00:07 น.
แดดเช้า
ลืมตามองคนข้างข้างบ้างที่รัก
ยามที่โศกโถมหนักวันรักหม่น
วันหมอกจัดพัดน้ำค้างพร่างลมบน
คืนสับสนทนหนาวร้าวรานใจ
หลับตาฝันหารักมาถักล้อม
ฝันถึงอ้อมแขนอุ่นกรุ่นวันใหม่
ที่เคียงข้างต่างหน้านั่นน่ะใคร
เธอยังไม่ลืมตาเหลือบมามอง
เธอพ้อบ่นก่นเปรยไม่เคยพบ
ไออุ่นอบอาบฝันวันที่หมอง
ระบายใจปรารถนาคว้าค่าครอง
ไขว่หมายปองใครสักคนค้นควานไป
ลืมตาเถอะ ... เธอคนดีที่ข้างข้าง
ยังรับรู้ทุกอย่างสร้างฝันใฝ่
ควานหวังคว้างช่างเหงาโศกเท่าใด
อย่าหลับตาได้ไหม ... นะคนดี
ลืมตามองคนข้างข้างบ้างที่รัก
ทุกข์โถมหนักใช่เพียงเธอเถอะอย่าหนี
รับความจริงในแววตาอีกสักที
ฝันที่มีนั้นไม่จริง .... โปรดลืมตา.
27 เมษายน 2549 09:17 น.
แดดเช้า
ชายหาดเวิ้งข้างกายชายคนนั้น
เคยเป็นฉันมองฟ้าคราคืนค่ำ
คลื่นกระแทกแทรกซ่านผ่านน้ำคำ
ฟังเสียงพร่ำปรัชญาค่าความคิด
เขาบอกว่าฟ้ากว้างนั้นร้างไร้
คืออณูฝุ่นในโลกใหญ่ปิด
ละลายหายกับเวลา นะ ชีวิต
ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องลำพองตน
ฉันเถียงว่าไม่ใช่อย่างใจเขา
ตัวของเราต้องมั่นใจในเหตุผล
แผ่ให้กว้างอย่างศรัทธาอย่าจำนน
เข้าถึงคนถึงโลกอย่าโศกเลย
เขาโต้ว่ามนุษย์ถือสุดเลิศ
ปัญหาเกิดเพราะยิ่งใหญ่ไม่หยุดเฉย
สร้างวิวัฒน์สารพัดสิ่งเปรียบเปรย
สมมุติเกยกอบโกยไม่เคยรู้
ฉันคิดว่าถ้าคนไม่ค้นคิด
คงจมติดสิ่งเก่าเศร้าสุดกู่
โลกเปลี่ยนแปลงพัฒนาอย่างน่าดู
เพราะมีผู้เห็นค่าของตนเอง
เขารำพัน โอ้หนอ ... พอเถอะมนุษย์
เมื่อไหร่หยุดลำพองร้องตัวเก่ง
แค่อณูเล็กแห่งจักรวาลเที่ยวขานเพลง
ร้องบรรเลงสรรเสริญเยินยอตน
เขาหันมาสบตาบอกว่าหนาว
คลื่นซบทรายทุกคราวซ้ำทุกหน
เปล่งประกายฉายดาววาวในคน
ระยิบราวพ้อบ่นอะไรกัน
ฉันบอกว่าไม่เคยสบตาตนเอง
คนขี้เหงาหวั่นเกรงความไหวหวั่น
หลงสร้างโลกสดสวยด้วยผูกพัน
แล้วสร้างฝันมากมายในตัวตน
จึงคิดว่าโลกกว้างช่างสวยงาม
ไม่คิดถามถึงอณูอยู่ทุกหน
มองท้องฟ้าคว้างหนักจึงผลักวน
สร้างโลกก่นก้องว่าข้าใหญ่โต
แท้ความจริงอิงกลบนโลกกว้าง
ที่ใจสร้างฝันสวยด้วยอวดโอ่
คนตัวเล็กอยากใหญ่อยากเด่นโชว์
จึงสำคัญคุยโวว่ารู้จัง
เพราะฉันเหงาจึงปลอบตนให้พ้นเหงา
มองโลกเก่าใหญ่กว่าค่าความหวัง
จึงเจ็บช้ำซ้ำซ้ำกับสิ่งพัง
ชีพที่ยังอยู่ได้ด้วยฝันมี
ชายหาดเวิ้งข้างกายชายคนนั้น
เคยเป็นฉันขบคิดโลกลวงสี
เขาเดินห่างอย่างสันโดษในโลกนี้
แต่ฉันยังยินดีในโลกธรรม.
24 เมษายน 2549 18:34 น.
แดดเช้า
ฟ้าก็กว้างหว่างดาวมีเงาฝัน
นวลงามจันทร์พริบพราวดาวยิ้มหวาน
แล้วไยเธอเพ้อเศร้าเหงาร้าวราน
เหมือนขับขานเพลงโศกบนโลกนี้
ฟ้าเป็นม่านกระดุมดาวยังพราวฟ้า
เธอบอกว่าโลกคว้างห่างแสงสี
ดินจืดจางห่างรักจากคนดี
เหมือนป้ายสีหมึกละเลงเป็นเพลงทุกข์
ฟ้ายังพริ้มอิ่มใจในคืนหม่น
เธอคว้าใครสักคนมาปลอบปลุก
เถิด .. หลับใหลใฝ่ฝันวันรู้ลุก
ล้มเพียงครู่ตื่นสุขรู้เบิกบาน
แม้ฟ้าเวิ้งใจเริงรักทักทายโลก
ลมลบโศกสร่างซาล้างฟุ้งซ่าน
เปี่ยมสุขชื่นตื่นฝันสรรค์กลอนกานท์
เป็นเพลงหวานเถิดล้างเหงาให้เบาบาง
ฟ้ายังยิ้มอิ่มใจเธอได้รู้
เหงาแค่ครู่เพียงอารมณ์ข่มเสียบ้าง
เบิกโลกใหม่ไหวหัวใจในหนทาง
กับฟ้ากว้างยังไม่เคยไร้ดาว.
20 เมษายน 2549 12:53 น.
แดดเช้า
น้ำตาตกลึกในใจมีใครรู้
กลายเป็นผู้ถูกประณามคนหยามหยัน
เปรียบ "วันทอง สองใจ" นอกใจปัน
ไม่คงมั่นกับใครคนไหนเลย
สุดเจ็บช้ำน้ำใจใครย่ำเหยียบ
เธอยกเทียบกับหญิงอื่นขื่นเกินเอ่ย
ฟังเธอเพ้อละเมอพ้อก็ยังเคย
พอบ่นเปรยเธอก็ข่มจนจมดิน
ยอมทุกทางเธอจะมีกี่คนรัก
ยังจิตหนักใจแน่นเป็นแผ่นหิน
หนุ่มร่ำรวยมาสู่ขอก็ไม่ยิน
ไม่หันผินมองใครคนไหนเลย
แต่เขาดีแสนดีมีคุณคุ้ม
คอยโอบอุ้มเงินเสบียงเลี้ยงเปิดเผย
จะว่ารักชอบพอก็ไม่เคย
แต่ลงเอยผู้ใหญ่ให้ผูกพัน
กับประชดชดเชยเธอเคยหยาม
ควงสาวงามที่ไหนมาใฝ่ฝัน
"ตกกระได พลอยกระโจน" โยนโทษพลัน
นี่แหละกรรมของฉันจักโทษใคร
เป็น "วันทอง สองใจ" ใครเขาหยัน
สาปแช่งฉัน ... เถิดประณามหยามแค่ไหน
ที่ลึกล้ำใครจะล่วงซึ้งทรวงใน
ทั้งหัวใจทุ่มอุทิศใช่นิดน้อย
คนที่รัก กับคนที่ดีสุดแสน
จะทดแทนเลือกใครเกินใจสอย
เลือกคนรักทนช้ำน้ำตาปรอย
ต้องบาปรอยติดตราว่าเนรคุณ
ยากยิ่งนักหักใจให้เด็ดขาด
กลับกลายชาติเป็นหญิงชั่วเครียดหัวหมุน
วิบากคราวคาวบาปหมดคราบบุญ
ใจจึงพรุนถูกสาปบาปประณาม
หญิงสองใจ สองผัว มั่วสำส่อน
เหมือนละครตอกย้ำเหยียบย่ำหยาม
รักลึกซึ้งตรึงยิ่งของหญิงทราม
ใครตีความฤๅเข้าใจได้สักคน
น้ำตาตกลึกในใจมีใครรู้
อยากพรั่งพรูความคับแค้นแสนสับสน
คว้าความหมายหลายอย่างช่างวกวน
ควานตัวตนเจ็บช้ำคำประณาม.
18 เมษายน 2549 12:23 น.
แดดเช้า
จากหญิงสาวชาวบ้านหน้าไม่สวย
โชคไม่ช่วยหน้าตาแต่กล้าหาญ
พยากรณ์พยายามท่ามภัยพาล
รู้เหตุการณ์ฝนฟ้าน่ายินดี
ช่วยเหลือคนพ้นทุกข์ขุกเข็ญแล้ง
ชุ่มดินแห้งข้าวนากล้าทุกที่
ลิขิตฟ้าชะตาโลกโชคปรานี
พาพบศรีปรารถนาในเจ้าชาย
เขาชิงชังน้ำหน้าหน้าม้าเจ้า
เธอยังเฝ้าตั้งเงื่อนไขได้หลากหลาย
จะอภิเษกเสกสิทธิ์เป็นเจ้านาย
ด้วยรักจริงมั่นหมายชายคนเดียว
เฝ้ารอคอยอดทนหากลช่วย
ให้สมรักปรารถนาด้วยใครแลเหลียว
ฤๅษีถอดเกราะหน้าม้าหน้างามเชียว
เจ้าชายเลี้ยวหลงสวาทแทบขาดใจ
ชะตารักหักหาญให้ผ่านจาก
จำแลงภาคแปลงกายเป็นชายใหญ่
มุ่งช่วยเหลือเนื้อหน่อกษัตริย์ไกร
จนจะได้สองนางเป็นชายา
วีรกรรมหญิงไม่สวยโชคช่วยเสมอ
งามเลิศเลอในใจใครเห็นค่า
ทั้งรักมั่นมุ่งมานะเพื่อได้มา
ยอดหญิงกล้าเคียงข้างอย่างจริงใจ
ตำนานหญิงกล้าแกร่งแบ่งปันเล่า
นิทานเก่าสอนจิตให้คิดใฝ่
ปองสิ่งสูงหากมิสอยจะได้ไย
พากเพียรจึงจะได้ดังใจปอง.
.........................
เรื่องมันยาว เล่าไม่ไหว ... คลิกอ่านที่นี่แล้วกันนะคะ : )
http://skn.ac.th/skl/project/nitan48/nu17.htm
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟแดดเช้า
หน้าส่วนตัว
978
