อ า ร ม ณ์ - อ า ว ร ณ์

แดดเช้า

แค่อยากถาม ... ท่ามกลางวันคว้างไหว
หนึ่งดวงใจเคยคำนึงถึงหรือเปล่า
ความสัมพันธ์ผันพรากเพียงซากเงา
ยังมีเราอยู่ในใจหรือไม่มี

เธอเห็นดวงตะวัน ... ดวงนั้นไหม
ที่วันใหม่ ปีใหม่ ไม่ผันหนี
ตะวันออก ตะวันตก ยังอยู่ดี
พร้อมทุกที่จะทอแสงแรงศรัทธา

เธอได้ยินคลื่นทะเล ... เห่กล่อมไหม
เพรียกพร่ำหวงห่วงใยร่ำไรหา
พร้องเพลงรักถักฝันวันเวลา
อาจอ่อนล้ายังมิท้อคงรอคอย

เธอซึ้งหวานกับสายลมพรมพร่างไหม
น้ำค้างใสรุ้งเพชรสะเก็ดสร้อย
ทิ้งน้ำตาหนึ่งหยดรดร่องรอย
อำลาดาวดวงน้อยที่คล้อยคลา

เธอได้กลิ่นดินกระไอบ้างไหมนั่น
ยามหลับฝันหลังฝนหล่นฝุ่นพร่า
ม่านหมอกหม่นปนช้ำเปื้อนน้ำตา
เจ็บเกินกว่าสื่อสิ่งใดให้เธอฟัง

เธอสัมผัสได้ไหม ... ใครคนหนึ่ง
ยามค่ำคืนสะอื้นซึ้งถึงความหลัง
เส้นบางบางของสายใย ... ใครชิงชัง
คงฝากฝังรอยรำลึกหยั่งลึกล้ำ

ยังตอกตรึกลึกซึ้งคิดถึงไหม
หรือห่างไกลเลอะเลือนเหมือนเพ้อพร่ำ
อาจผิวแผ่วแล้วเลือนเหมือนไม่จำ
ไม่หยั่งย้ำยั่งยืน ... ไม่คืนมา

แต่ฉันเห็น ฉันได้ยิน รับกลิ่นกรุ่น
สัมผัสรสหวานละมุนทรงคุณค่า
แม้ผ่านผันวันเดือนเลื่อนเวลา
เธอเมินตาหมางใจ ... ยังไม่เลือน

แค่อยากถาม ... ท่ามกลางวันคว้างไหว
ดวงตะวันยังทอใจไม่เคยเคลื่อน
หรือแค่ผ่านผันแผ่วแล้วหมางเบือน
เยื่อใยเหมือนร้างความหมาย ... คล้ายไม่มี.