30 มกราคม 2549 00:12 น.
แดดเช้า
หนึ่งราตรีที่ไฟดับเหมือนคับแคบ
หนูน้อยซ่อนกายแอบแทบร่ำไห้
มือคว้าเกาะพัลวันหวั่นดวงใจ
แม่กอดไว้ค้นเทียนจุดเวียนวาง
แสงกระทบสบตาแววตาหนู
เบิกมองดูเปลวไฟไสวสว่าง
เสียงเล็กเล็กตื่นเต้นกระโดดพลาง
ดีใจอย่างเห็นไฟในมืดมิด
เธอบอกว่าไฟจุดเล็กแต่สว่าง
สีใสพร่างสวยจังอย่าบังปิด
ขอหนูอยู่ดูเปลวไฟอย่างใกล้ชิด
จะไม่ซนแม้เพียงนิดอย่าปิดไฟ
จุดเล็กเล็กเป็นความหวังยังวาดค่า
ไฟจักดับอีกกี่ครายังสดใส
เปลวแสงทองท่ามสลัวเหมือนส่องใจ
สบตาฉายหวังใดในแววตา
หนึ่งราตรีที่ไฟดับแม้คับแคบ
หนูน้อยแทบตื่นใจในคุณค่า
ไฟจุดน้อยค่อยกระจ่างอย่างเป็นมา
หวาดผวาหายมิดเป็นปลิดทิ้ง.
26 มกราคม 2549 21:10 น.
แดดเช้า
ฟ้าเบิกเผย ตะวัน-จันทร์ สร้างสรรค์ฟ้า
ราตรีล้าดาวจรัสยังชัดเผย
เหมือนกับฉันมั่นจริงใจไม่ละเลย
ยังคุ้นเคยเผยใจให้เธอรู้
ม่านฝนเผยความเย็นกระเซ็นฝน
รุ้งยังดลผ้าไหมใสสวยหรู
ลมยังโชยโปรยมนต์บนฤดู
ใจยังกู่เผยเรียกเพรียกเพลงรัก
แห่งแววตาเผยหน้าต่างมิพรางใจ
ได้ยินไหมใจระทีกเต้นตึกตัก
บอกจังหวะผลิเผยดั่งเคยทัก
ให้รู้จักดอกไม้งามวามชีวิต
ฟ้าเบิกเผยแสงอรุณอุ่นท่ามฟ้า
สบสายตาฉันสักครั้งหวังสะกิด
สักหนึ่งคนบนโลกคว้างกลางมืดมิด
อยากมีสิทธิ์เผยห่วงใยให้เธอรู้.
21 มกราคม 2549 18:25 น.
แดดเช้า
คือหนึ่งค่าน้ำตาเทียนเหมือนเขียนวาด
เรื่องราวอาจแตกต่างห่างจุดหมาย
ใครอาจนำน้ำตาเทียนเขียนนิยาย
เป็นเรื่องคล้ายตำนานอันพันพัว
เขานำฉันนั้นวางหว่างแท่นสวย
จุดไฟช่วยให้สว่างกลางสลัว
ใช้น้ำตาหลั่งน้ำล้างหมองมัว
พุทธมนต์บูชาทั่วแทนน้ำทิพย์
เขานำฉันบูชาธรรมน้อมนำจิต
เป็นนิมิตความดีงามตามใจหยิบ
บ้างใช้ฉันเปล่งวับวามยามมืดมิด
เพื่ออุทิศไฟสว่างหลั่งน้ำตา
อาจเป็นแสงแห่งงามท่ามค่ำคืน
หนุ่มสาวยื่นสลัวรางสร้างคุณค่า
ณ ริมฝั่งแม่น้ำรักนำพา
บรรยากาศโหยหาเร้าอารมณ์
อาจเป็นความงดงามแห่งความเหงา
ที่คนเก่าคนหนึ่งซึ้งความขม
ยามคืนค่ำช้ำชอกรักตอกตรม
ยังชื่นชมน้ำตาเทียนเยี่ยมเยียนใจ
คืนแสงจันทร์ฝันสวยด้วยความหวัง
รับขวัญแห่งความหลังยังไสว
ที่ดินแดนแห่งความงามความวิไล
มีหนึ่งใครจุดเทียนเพียรต่อเติม
บูชาครูบาบิดามารดาท่าน
จุดเทียนสานระลึกนึกส่งเสริม
ขอพรท่านผู้ใหญ่ไม่เหิมเกริม
เป็นการเพิ่มพรล้ำน้ำตาเทียน
เขานำฉันวันนี้ที่ร้านค้า
ใครมองหาเทียนสักเล่มนำขีดเขียน
ทีละจุดสร้างศิลปะจะเริ่มเรียน
ใช้เทียนเวียนเป็นภาพตรึงซึ้งดวงใจ
คือหนึ่งหยดน้ำตาเทียนหนึ่งประโยชน์
ตามแต่โปรดปรานจิตจะคิดใฝ่
อุทิศตนอุทิศแท่งแห่งแสงไฟ
หลอมละลายเพื่อให้ประโยชน์ครอง.
16 มกราคม 2549 19:49 น.
แดดเช้า
พร่าสะทกอกสะเทือนเหมือนกระแทก
น้ำตาแทรกหว่างเบ้าคราวคิดถึง
แต่ละคำพร่ำสอนวอนคำซึ้ง
ดั่งไม้ตรึงเสียบกระทบซบสะท้อน
เสียงไม้เรียวเกรี้ยวกราดหยาดน้ำจิต
หยดน้ำตาหลั่งเพียงนิดจิตล้าอ่อน
ทุกรอยเคี่ยวเฆี่ยนซ้ำเพื่อจำวอน
ขอให้ย้อนย้ำคำสั่งหลั่งจากใจ
จุดมุ่งหมายคล้ายให้ได้เติบกล้า
ทางที่กว้างใหญ่กว่าใจที่ใฝ่
อัดความรู้สู่ความคิดหลอมเบื้องใน
เคี่ยวเข็ญไว้แม้เหนื่อยแรงยังแกร่งทน
เพียงชื่นใจไหลหลากจากใจศิษย์
ได้เห็นผลสัมฤทธิ์ไม่ผิดหม่น
หวังถึงฝั่งฟากฝันบันดาลดล
เกิดปัญญาหลุดพ้นวนเวียนทุกข์
หัวอกครูผู้ยิ่งใหญ่หนักใหญ่หลวง
เหนี่ยวแรงหน่วงดวงจิตสติปลุก
ณ เส้นทางพร่างดาวคว้างหนาวซุก
ยังมีแสงสว่างสุกคือสุขล้น
หัวใจครูผู้แน่นหนักคือรักแท้
เฝ้าดูแลเลี้ยงปัญญาเติบกล้าต้น
เป็นหลักพึ่งหนึ่งหลักแห่งผองชน
หลากสายน้ำบันดาลดลผลความดี
พร่าสะทกอกสะเทือนเหมือนสะท้อน
แว่วคำสอนเสียงก้องตรองทุกที่
รอยไม้เรียวเคี่ยวเข็ญแผลเป็นมี
เป็นสักขีปั้นตนบนเส้นทาง.
16 มกราคม 2549 12:02 น.
แดดเช้า
(๑)
คนตั้งโต๊ะเรียงรายขายเลขสวย
ที่เรียกหวยบนดินกินความหวัง
ใครสักคนทนกัดฟันปันเศษตังค์
ซื้อเลขสั่งให้เขียนสักสองตัว
แผ่นเล็กน้อยคอยฟังเสียงวิทยุ
ปากคนยุเชียร์สนั่นฝันสลัว
ยี่สิบบาทเลขท้ายคล้ายมึนมัว
ฟังถ้วนทั่วคงถูกบ้างอย่างตั้งใจ
คือตลาดซื้อขายหวังวันฝันขาด
เงินอาจพลาดทอหวังประทังได้
จะยืนเดินนั่งนอนฝันรำไร
เป็นฝันใหญ่วาดชีวิตทิศทางงาม
คนตั้งโต๊ะก็หวังก่อนโต๊ะตั้ง
ขายความหวังเลขเด็ดคนเดินถาม
กำไรเงินกำไรทองของโมงยาม
เก็บเกี่ยวความหวังไว้ตั้งใจรอ
ตลาดหวังยังตั้งโต๊ะทุกหนที่
ความเป็นอยู่ที่ดีที่เกิดก่อ
แม้ลมแล้งแห้งโหยหวังโปรยพอ
หรือเสี่ยงต่อความหมดสิ้นยังยินดี
ง่ายกับการเขียนเลขไม่กี่ตัว
ไม่เหนื่อยหนักปวดหัวกลัวภาษี
ซื้อความหวังสักตั้งยังเปรมปรีดิ์
อย่างน้อยที่หัวใจได้ศรัทธา
(๒)
คนร่ำรวยคือใครมีใครคิด
เงินแม้นิดยี่สิบบาทอาจล้นค่า
สะสมเป็นเงินล้านหว่านเงินตรา
อ้างเอื้อทุนศึกษาเด็กยากจน
รัฐบาลสานค่านิยมผิด
ให้คนคิดสุขสบายคลายขัดสน
แต่แท้สุดเกินฉุดรั้งหวังเปรอปรน
งมสุดใจไม่พ้นขุมนรก
(๓)
รากหญ้ายังหวังรวยพึ่งหวยรัฐ
ดาวเด่นยังแจ่มจรัสเงินคุ้มปก
หญ้าถูกย่ำหลงละเมอเผลอเพ้อพก
ดาวยังจกเงินหญ้ากลางฟ้าไกล
ห่างไกลกันเหลือเกินเหมือนเดินหลง
ฟ้ามิอาจต่ำลงคุ้มหญ้าได้
หนาวดาวพริบระยิบตาครามองไป
ร้อนหญ้าไร้แล้งเยือนเหมือนใครเมิน
คนตั้งโต๊ะเรียงรายขายเลขสวย
ดาวอาจช่วยหลายใบไม่ขัดเขิน
หญ้าหวังเลขเสกปราสาทงามเหลือเกิน
ดาวยังเพลินเสี่ยงเล่นเป็นเวลา
คือตลาดความหวังอาจพลั้งพลาด
สิ่งหวังวาดต่างหวังต่างคุณค่า
มุมมองดาวมุมมองหญ้าต่างราคา
ด้วยเหตุฟ้าสูงเกินดินต่ำจม.
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟแดดเช้า
หน้าส่วนตัว
1197
