4 ธันวาคม 2548 00:15 น.
แดดเช้า
หากฉันเป็นเช่นดอกไม้อย่างใครเขา
คนคงเมินไม่เอามาชื่นขวัญ
ด้วยดอกหญ้าดอกน้อยร้อยจำนรรจ์
ล้อลมหลั่นทิวไม้ใสเกินคิด
เป็นนารีที่ไร้ใจไร้มายา
ปากแกล้วกล้าพูดตรงไร้จริต
เหมือนอารมณ์ผสมผสานหว่านความคิด
เพียงอุทิศความดีงามตามที่เป็น
ไม่ได้คิดอยากรักใครสักคน
ไม่ดิ้นรนแสวงหาค่าเกินเห็น
ใช้ชีวิตติดปัจจุบันมั่นร่มเย็น
ไม่ทุกข์เข็ญไม่โหยหาไม่อาทร
ไม่ฟุ้งเฟ้อเห่อเหิมเติมความสวย
ไม่สำรวยร่ำร้องหมองใจอ่อน
ไม่ออเซาะสักคำหรือพร่ำวอน
จะออดอ้อนไม่เป็นไม่เคยทำ
มายาการผ่านตาไม่เคยพบ
ไม่พิศสบตาหวานสุดซ่านฉ่ำ
ไม่สรรหาถ้อยซึ้งแม้หนึ่งคำ
มาเพ้อคร่ำครวญชื่นให้รื่นทรวง
มีแต่คำจริงจังหลั่งประโยชน์
เหมือนของโปรดคือตรงเป้าไม่เฝ้าห่วง
สลัดทิ้งความยึดถือทั้งหมดปวง
แล้วก้าวล่วงสู่สุขเพียงลำพัง
หากฉันเป็นเช่นดอกไม้อย่างใครเขา
ใครเห็นเข้าคงผ่านเลยไม่เคยหวัง
ด้วยดวงใจไร้พันธนาการอันน่าชัง
ไม่ขุดฝังมายาจริตติดกับกาย.
2 ธันวาคม 2548 20:07 น.
แดดเช้า
อาจต้องการรักจากใครให้ห่วงหวง
คอยไถ่ทวงใส่ใจให้ความหวัง
อบอุ่นซึ้งหนึ่งหัวใจให้พลัง
ล้างชิงชังหยาบโหดหมดจากใจ
ฤๅ ... ต้องการใครสักคนบนทางกว้าง
ฟ้าเวิ้งว้างท่ามทะเลเห่อ่อนไหว
มือมั่นแนบกายอิงอกอุ่นเกินใด
ซบเคียงไหล่กว้างหนักรักอาทร
ฤๅ ... หากได้ความรักจากใครนั้น
ไม่ใช่คนในฝันไยไหว-อ่อน
จะรักไหม? หากใครเฝ้าฝันว่าวอน
ร่ายคำพรอธิษฐานคราวอยู่ไกล
ฤๅ ... ใครสักคนทนอยู่เพื่อดูแล
หามีรักที่แท้มาฝากให้
เพียงบทบาทอาจถนอมยอมเปลไกว
กล่อมเพียงเคลิ้มหลับใหลคล้ายฝันเพลิน
เราต้องการความรัก ฤๅ คนรัก
จึงยอมปักใจมั่นฝันนานเนิ่น
อาจจะได้สักใครไม่หมางเมิน
ฝันเหลือเกินรักยิ่งใหญ่กว่าใจมี
ฤๅ .. สองสิ่งคือสิ่งจริงยิ่งสิ่งใด
อันดวงใจหลอมรวมสวมศักดิ์ศรี
หากมีรักเป็นหลักมั่นอันแสนดี
ก็ขอใครสักคนที่คอยเคียงกัน
ใจต้องการความรักมักลึกซึ้ง
กายต้องการใครคนหนึ่งซึ่งใฝ่ฝัน
หากใจรักเพียงลำพังยังผูกพัน
รักเช่นนั้นคงยิ่งใหญ่กว่าใจเรา
แต่หากกายคล้ายเรียกร้องปองสักใคร
แล้วคว้าไขว่เป็นเจ้าของยามหมองเหงา
เพียงกายรักหลักอุ่นคุ้นร่างเงา
คงคว้าเอาซากกายมาก่ายกอง
จึงไถ่ถามความรักเธอใช่ไหม
รักกี่คนก็ได้ไม่ขัดข้อง
เพียงความรักกวักมือไกวใจไขว่ปอง
มั่นยึดครองรักนั้นฝันเรื่อยไป
ฉันอาจไร้หัวใจคล้ายไม่รัก
และตั้งหลักรักเสมือนเป็นเงื่อนไข
ใช่แจกจ่ายรักแท้แผ่ออกไป
ให้ใครใครรับรักง่าย ... หน่ายก็ลืม.
1 ธันวาคม 2548 21:35 น.
แดดเช้า
ขอบคุณอบอุ่นให้ ............ คลายเหงา
สอนสั่งวิชาเกลา .............. กลั่นถ้อย
ชี้ทางพร่างบรรเทา .......... ทางตีบ
กั้นเกราะกันด่างพร้อย ..... กรอบแก้วแกร่งฝัน
แนะทางเพริศพร่างล้ำ ..... สว่างทาง
ด้วยบริสุทธิ์มิพราง .......... หลอกแกล้ง
จริงใจจิตตั้งกลาง ............ ทุกที่
ขอขอบคุณแจ่มแจ้ง ......... ครบถ้วนจริงใจ
หากจักให้กว่านี้ .................. ตอบแทน
รู้สึกเพียงแก่นแกน ............ พี่น้อง
มิใช่รักอย่างแฟน ............... นะพี่
จึงมิอาจเกี่ยวข้อง ............... ลึกซึ้งเกินสาน
นับถือนานเนิ่นด้วย ........... ดวงใจ
เป็นพี่ชายเหนือใคร .......... โลกนี้
เคารพสุดดวงฤทัย ............ จักมอบ
เพียงคิดถึงชัดชี้ ................ แนบเน้นเนื้อใน
มิใช่จะร่วมเข้า ................. ชีวิต
ด้วยมิอาจพลาดผิด ........... ชอกช้ำ
และมิอาจอุทิศ .................. ใจมอบ
ได้แค่ซาบซึ้งล้ำ ................. ลึกเร้นสนองคุณ
พี่อาจวุ่นจิตข้อง ................ หลงใหล
รู้สึกเกินตัดใจ .................. หยุดยั้ง
แต่บทบาทใดใด .............. ควรแนบ
เพื่อปกป้องทุกข์ทั้ง ........... กักแก้ปัญหา
หากอารมณ์ข่มเข้า ............ ตริตรอง
ทุกสิ่งตามครรลอง ............. ถูกแท้
ทุกอย่างกักกันหมอง .......... หม่นจิต
ด้วยเงื่อนไขข้อแม้ ............ อยู่ด้วยสังคม
ยังชื่นชมพี่แท้ ................. คนดี
ไม่อาจรักอย่างพลี ........... จิตได้
รักษาบทบาทมี ................ ใจมอบ
ใจใส่ห่วงใยให้ ................ อิ่มยิ้มตามควร
ทวนคำระลึกล้ำ ................ ขอบคุณ
หวังพี่ชายใจละมุน ............ ละเมียดซึ้ง
กับรู้สึกเกื้อหนุน ............... อบอุ่น
เราเกี่ยวก้อยจากบึ้ง .......... บ่วงแท้ห่วงใย
ขอบคุณใจที่แท้ ............... ตรึงฝัน
ที่ร่วมคิดสร้างสรรค์ .......... รักแท้
แม้จักแค่ผูกพัน ............... ดวงจิต
เพียงเท่านี้มิแพ้ ............... พ่ายห้วงอารมณ์.
1 ธันวาคม 2548 11:57 น.
แดดเช้า
ปรับ กลายสิ่งชั่วช้า .............. กลับดี
ปรับ หยาบโหดท่าที ............ ละเมียดซึ้ง
ปรับ คับแคบคลายสี ........... เปิดสว่าง
ปรับ มืดเป็นกว้างบึ้ง .......... เบิกห้วงใจสวย
ปรุง ด้วยสิ่งแต่งแต้ม ......... เต็มฝัน
ปรุง รสรับรู้สรร ................. เสกสร้าง
ปรุง กลิ่นสัมผัสผัน ............ หอมกรุ่น
ปรุง เปี่ยมมารยาทพร่าง ..... เพริศด้วยใจงาม
ปรับปรุง ตามเหตุแจ้ง ........ แจ่มตา
ปรุงปรับ ภาพมายา ............ แช่มช้อย
ปรับปรุง เพื่อวาจา ............. พริ้งเพราะ
ปรุงปรับ ในจิตคล้อย .......... ลึกซึ้งงามจริง
สิ่งจริตจก้านปรับให้ ........... ดูดี
มิแต่งแต้มเกินที ................ ท่าแท้
ธรรมชาติเท่าที่มี ................ งามนัก
จึงปรับปรุงกันแก้ ............... เหตุให้ถูกทาง
ปรับ ทุกย่างก้าวคิด ............. ดำเนิน
ปรุง ทุกอย่างไม่เกิน ........... ขาดด้อย
ปรับ ใจไม่เฉยเมิน ............. ต่อกิจ
ปรุง บทบาทไม่น้อย ............. มากกล้ำกลืนเกลียว
เฉลียวฉลาดปราดเปรื่องให้ ... รู้ทาง
รู้กิจรู้เหตุผลวาง ................. บทแจ้ง
รู้กาลแห่งโลกกลาง ............. ประมาณจิต
รู้ลึกตนขัดแย้ง ................... ปรับแล้วที่ใจ
สังคมใดเช่นนั้น .................. รู้เรียน
จึงปรับเข้าสังเวียน .............. หมู่พ้อง
แล้วรู้จักคนเพียร ................ คิดอ่าน
จึงปรับปรุงมิต้อง .................. เรียกร้องใครแล
ปรับ ธาตุแท้สู่ห้วง................ เหตุการณ์
ปรุง แต่งพอดีงาน ............... ชัดแจ้ง
ปรับ ตนปรับใจสาน ............ กิจลุ ล่วงเอย
ปรุง จิตคลายใจแย้ง ........... สงบล้ำสุขเหลือ.
30 พฤศจิกายน 2548 23:21 น.
แดดเช้า
อาจเห็นเธอเล่นกลิ้ง ................. เป็นบอล
ให้เตะอุ้มว่าวอน ....................... สนุกด้วย
บางทีตักเตือนสอน ................... บ่นพร่ำ
บ้างจิกเจ็บแทบม้วย ................. หมั่นไส้เกินทน
อารมณ์คนยากค้น .................... เสาะหา
ฉันอาจเพี้ยนทุกครา ................ กลั่นแกล้ง
ทำเป็นรักเมตตา ...................... แสนสนุก
อาจเปลี่ยนเป็นไร้แล้ง .............. เชิดร้างไม่เหลียว
กลมเกลียวในช่วงครั้ง ............ ใจเหงา
เมื่อสุขก็เย้าเอา ...................... หยอกย้ำ
กลเล่ห์เล่นเกมเดา ................. ไม่ออก
เหมือนปั่นป่วนใจช้ำ ............... ประทุษร้ายสิ่งฝัน
อยากขอหลั่นโทษให้ .............. เบาบาง
ที่ผ่านมาให้จาง ...................... เหือดแห้ง
เพราะเห็นค่าจึงวาง ............... ใจคิด
และคิดถึงจึงแกล้ง ................. ปั่นให้สาสม
หากอารมณ์ห่างเร้น ............... ไม่ไย ดีเอย
ฉันหลีกมิใส่ใจ ...................... นิดน้อย
เลี่ยงจะเล่นหยอกใน ............. บางช่วง
อาจไม่สำคัญคล้อย ................. หลบลี้หนีหาย
เธออาจคล้ายเตะกลิ้ง ............. ลูกบอล
ฉันอาจทิ้งขว้างงอน ............... หยอกง้อ
หรืออาจถนอมนอน ............... หนุนต่าง หมอนนา
แล้วแต่อารมณ์ล้อ ................. หยอกได้ตามใจ
อภัยฉันได้บ้างเปล่า ............... คนดี
สิ่งผ่านผันมามี ....................... เจตน์อ้าง
ตามรู้สึกที่พลี ......................... ใจใส่
หากไม่สนใจร้าง .................... เกี่ยวข้องไปไย
เข้าใจความคิดบ้าง ................ ที่มี
รู้สึกสิ่งดีดี ............................. มอบให้
ขอโทษสักกี่ที ........................ ได้นะ
ขอแค่อย่าเคืองได้ ................. เกี่ยวก้อยด้วยดี.
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟแดดเช้า
หน้าส่วนตัว
1040
