12 กันยายน 2551 08:36 น.
แจ้นเอง
ดีใจได้มารู้จัก
ได้รัก ได้พบ ได้คบหา
ถึงคราวจากไปไกลตา
โทรหา เล่าสู่กันฟัง
ยังคงสบายดีไหม
เหงาใจโทรคุยกันมั่ง
สุข ทุกข์อย่างไรก็ยัง
พร้อมฟังแบ่งปันบรรเทา
จะคงไว้ความคิดถึง
คนอยู่ห่างไกลห่วงใยเจ้า
ยังคงติดตามเป็นเงา
งานเดินตามเป้าหรือเปล่าเธอ
เจ้านาย ลูกน้องเกี่ยวข้องไหม
หนักใจคุยได้เสมอ
แค่ห่วง เท่านั้น นะเออ
แค่...อยากเห็นเธอ สบายดี
8 กันยายน 2551 23:11 น.
แจ้นเอง
ฝนตกหนักจัง
ฉันยังนั่งอยู่ที่เก่า
และนั่งมาตั้งแต่เช้า
ที่ที่เราเคยคุยกัน
ฝนยังตกหนักมาก
และยากจะหยุดฝนนั่น
และคงจะตกทั้งวัน
ข่าวว่าพายุมันเพิ่งเข้ามา
แต่ข่าวเธอกลับเงียบหาย
เปล่าดายที่จะค้นหา
แกล้งทำไม่มีเวลา
แกล้งว่าหรือเปล่าคนดี
ฝนเริ่มซาเม็ดลง
ฟ้าคงจะเริ่มเปลี่ยนสี
ทำแสร้งสงวนท่าที
บอกสิ ว่าเธอเปลี่ยนใจ
7 กันยายน 2551 21:05 น.
แจ้นเอง
นั่งดูหนังกลางแปลง
ไม่มีคนแสดงแต่เป็นเรื่องเล่า
ตำนานหนังทำอย่างไรให้ดูเอา
อาเปี๊ยกเขาไปเรียนงานผ่านแจแปน
กว่าจะสร้างเรื่องแรกให้แตกต่าง
หนังไทยช่างน้ำเน่าเขาแนะแหนน
เปลี่ยนทำใหม่แรก"โทน"เกือบโดนแบน
งบหลายแสนที่ทำนั้นบานตะไท
ฉายไม่นานหวานชื่นตื่นจากหลับ
ไทยขยับก้าวพ้นคนหน้าใหม่
เปลี่ยนคนดูกลุ่มเก่าเหล่าหญิงชาย
สังคมไทยกลับฟื้นคืนทันตา
นำเสนอบทเพลงบรรเลงเริ่ม
ดนตรีเติมโดดเด่นเป็นสง่า
เป็นก้าวแรกและก้าวนำต่อต่อมา
สามสิบห้ามอมอก็หลายปี
อาเปี๊ยกเป็นคนกล้าท้าทายยิ่ง
และทุกสิ่งทำด้วยใจไว้ศักดิ์ศรี
เป็นพื้นฐานและตำนานของหนังดี
เชิญน้องพี่เชิญทุกผู้ดูหนังไทย
26 สิงหาคม 2551 15:56 น.
แจ้นเอง
ยี่สิบเจ็ดสิงหามาครบรอบ
ถามถึงคำตอบเรายังเศร้าไหม
หรือให้เราเก็บงำความช้ำใจ
พ่อจากไปสองปีนี้หรือไร
ยี่สิบเเจ็ดพ่อจากลาน้ำตารื้น
ยังสะอื้นยังระทวยยังโหยไห้
สามสิบแม่กลับมาพรากจากดวงใจ
แสนอาลัยอกสะท้อนอ่อนในทรวง
รู้ว่าแม่รักพ่อ พ่อรักแม่
รักเที่ยงแท้มิยอมพรากจากแดนสรวง
จึงเกี่ยวก้อยร้อยใจในทั้งปวง
สู่ยังห้วงสวรรคามิอาลัย
เมื่อพ่อลับแม่ก็รอพ่อมารับ
แม่ถึงกับปิดทวารสุดขานไข
ไม่รับอาหารไม่รับรู้ความเป็นไป
รอสายใยสายเดียวเกี่ยวก้อยกัน
พ่อให้ตั้งศพพ่อรออยู่บ้าน
สองคืนผ่านแม่ถามความโศกศัลย์
สี่ราตรีนี่ช่างนานเท่ากัปกัลป์
พ่อก็พลันมารับหนอพ่อคนดี
ทิ้งลูกให้สุดเศร้าสุดเปล่าเปลี่ยว
ไม่แลเหลียวลูกเลยหนาพากันหนี
อ้อมกอดที่เคยกอดรัดกลัดฤดี
โอ้ชีวีลูกแทบม้วยไปด้วยกัน
พ่อแม่จ๋าอยู่ไหนในแดนสรวง
เทวดาทั้งปวงช่วยเสกสรร
ฝากถ้อยคำห่วงหามากำนัล
ฝากเครื่องเซ่นสังเวยนั้นสู่ท่านเอย
25 สิงหาคม 2551 22:27 น.
แจ้นเอง
แสนสงสารแม่เจ้า กลอยใจ
ยามพ่อทิ้งเจ้าไป อ่อนล้า
จวบจนแม่จากไกล อีกเล่า
จมจ่อมจนสุดหล้า เหว่ว้า สุดฝืน
ยามนอนเห่กล่อมให้ นอนนา
ผิว่าเจ้าหลับตา เนิ่นช้า
งานการที่ค้างคา ไป่แล้ว
หากว่าเจ้าอ่อนล้า ยิ่งแล้ว เสียงาน
หน้าส่วนตัว
1774
Lovers
0 คน เลิฟแจ้นเอง
