21 ธันวาคม 2549 16:57 น.
แค่เพียงแผ่นฟ้า
เรื่องทุกอย่างมันเกิดจากความโง่เขลาของตัวเราเอง เราแปลผิดอะ เรืองมันไม่ได้เป็นอย่างที่คิดสักหน่อย Oh!แสนจะโล่งอกนึกว่าจะต้องสูญเสียคนที่เรารัก ไปอีกแล้ว เราจะต้องศึกษาภาษาอังกฤษให้มากขึ้น จะได้พูดกันเขาคนนั้น รู้ไหม? เขาอยู่ที่ดินแดนที่เรียกว่า ดินแดนแห่งภูเขาไฟฟูจิ ^^ญี่ปุ่นไง เขาก็ไม่ค่อยจะเก่งอังกฤษหรอก เราก็มั่วๆคุยกันไป สนุกจะตาย มีความสุขที่สุดในโลกเลย อยากมองฟ้าแล้วตะโกนว่า รักเขาที่สุดเลย เราคงไม่ได้ส่ง mail หาเขา 4 วันและก็คงไม่มาเขียนDiaryด้วยเพราะหยุดChirstmas ขอให้มีความสุขนะคะ Masaki และทุกๆคนด้วยคะ
21 ธันวาคม 2549 07:22 น.
แค่เพียงแผ่นฟ้า
อะไรกันเล่า ทำไม่เราความแตกต่างทางภาษานั้นต้องมาทำลายคนเรา วันนี้เราอ่านmailมันดูไม่ดีเอาเสียเลยแย่จริง ใครเก่งๆช่วยแปลที่ได้ไหม?ความจริงเราก็พอจะเดาได้แต่ไม่อยากคิดจริงๆ You are awesome ! ช่วยที่นะค่ะ
You are amajing
You are incredible
คนโง่คนหนึ่ง
20 ธันวาคม 2549 17:03 น.
แค่เพียงแผ่นฟ้า
ให้ตาย!เถอะสวรรค์ช่างเข้าข้างเราแล้วจริงๆ วันนี้เขาคนไกลได้ส่งmailมาแล้ว ช่างแสนจะดีใจเหลือเกิน เรายังไม่ค่อยที่จะแน่นใจว่าเขารักเราไหม เราก็เลยถาม ซึ่งคำถามนี้อาจจะไม่สมควรให้ผู้หญิงถามก่อน ซึ่งเราก็คิดแบบนั้นแต่สมองเจ้ากรรม สั่งมือเราไวเกินความคิดไปหน่อยเลยถามไปจนได้ แล้วเชือไหมเขาตอบว่าอะไร อ่านมาก็คงพอเดาได้ว่าเขาคิดเหมือนเราแน่นอน อะไรกันมันเป็นจริงแล้ว มันเกิดอะไรขึ้นฮะ ทำไม่ละ ทำไม่เราอยู่ไกลกันเหลือเกิน คงทำได้เพียงส่งความรู้สึกที่เรียกว่ารัก ผ่านทางตัวหนังสือก็พอ แค่นี้ใจก็สุขเกินพอแล้ว
คิดถึงคนไกล
20 ธันวาคม 2549 07:37 น.
แค่เพียงแผ่นฟ้า
ทำไมหนอ?ยอดรักไม่ส่งmail ปล่อยน้องแก้วเฝ้าค่อยละห้อยหา วันนี้เราเศร้าใจจัง เค้ายังไม่ส่งmail มาหาเราเลยทั้งๆที่เราก็เฝ้ารอรุณรุ่งเช้าทุกวัน เรามาโรงเรียนแล้วเขาเล่า จะอยู่แห่งหนใด ใจดวงนี้สุดแสนจะคิดถึงเขาคนไกลเสียเหลือเกิน ฟ้าทำไมต้องเล่นตลกละค่ะ ทำไมเล่าต้องให้เราหลงรักคนที่แสนไกลเช่นนี้ ช่างแสนเหงาเหลือเกิน ฟ้ารู้ไหมคะ ว่าเรานะอ่านหนังภาษามากขนาดไหน เนื่องด้วยภาษาเราก็ไม่เอาอ่าวเสียเท่าไรเลย ต้องศึกษามากๆเพื่อจะได้พูดคุยกับคนไกลคนนั้น ก็ยังคงหวังว่าเขาจะส่งmail มาหาเรานะวันนี้ อย่าทรมานใจดวงนี้เลย..........
แด่คนไกลที่ใจรัก
19 ธันวาคม 2549 16:52 น.
แค่เพียงแผ่นฟ้า
เช้าแล้วดีใจจัง!เราคงยังเฝ้ารอmailของเขาอยู่ทุกวัน ความรักมันตายจากไปเมื่อ2 ปี ที่แล้วเมื่อชายที่เรารักหมดใจมากล่าวคำว่าเขาไม่ได้รักเราแล้ว นี่นะหรือคนที่เคยเป็นเพื่อนกันมา จนกลายเป็นแฟนกัน มิตรภาพมันจบลงตั้งแต่นั้นเราไม่เคยพูดกับเขาอีกเลย....สักครั้ง อยากกลับเป็นเพื่อนอย่างเคยจะได้เล่น ได้พูดได้คุยกันเหมือนเดิม มันไม่มีอีกแล้วมิตรภาพอย่าง วันนั้น ไม่มีอีกแล้ว..........
และวันนี้ก็2ปีมาแล้วที่เราเลิกกับผู้ชายคนแรกของเรา เรายังไม่ต้องการใคร เราเข็ดเหลือเกิน เรากลัวจะเสียคำว่า "มิตรภาพ"อีก ทุกๆเช้าเราจะนั่งเช็คmailเป็นประจำเพื่อ เฝ้ารอmailจากคนไกล เขาเป็นใครนะเหรอเราก็บอกไม่ได้เหมือนกัน เรารู้จักเขาทางInternetตอนแรกเรามักจะส่งบทกลอนหากันทุกวันจากเดือนก็กลายเป็นปี เราไม่อยากจะให้ความสัมพันธ์ ก้าวหน้ามากเกินเพื่อนเพราะเราไม่เคยแม้แต่เห็นหน้าเขาด้วย ซ่ำ แล้วเราก็อยู่คนละประเทสอีกตั้งหาก ทุกๆวันเราก็ส่งmailหาเขาตลอด เขาก็ส่งหาเราตลอดเช่นกัน เราคุยกันดังเพื่อนทั่ๆไป จนกระทั่ง เราปิดเทอม 1 เดือน มันดูยาวนานดัง 1 ปี ทุกๆวันเราเฝ้าแต่มองไปบนฟากฟ้า เพราะเขาเคยบอกเราว่าเราเปรียบดัง ดวงจันทร์และดวงอาทิตย์ของเขา และเราก็บอกว่าเขาก็เปรียบดังท้องฟ้าของเราเช่นกัน เราจึงค่อนข้างแน่ใจแล้ว ว่า ใจเราเล่นตลกอีกแล้ว นี่มันเรียกว่ารักใช่ไหม เราก็ยังคงหาคำตอบให้ตัวเราเองไม่ได้เหมือนกัน แล้วตอนนี้เราก็ยังส่งกลอนหากันดังเดิมจากคำว่า Friend มันก็เลยเริ่มเปลี่ยน เป็นคำว่าDarling แทน และใจดวงนี้ก็พร้อมจะรับกับสิ่งที่จะเกิดอีกครั้งขอแค่วันนี้ได้รักเขาก็พอ
แด่คนไกล
หน้าส่วนตัว
1041
