20 ธันวาคม 2549 07:37 น.
แค่เพียงแผ่นฟ้า
ทำไมหนอ?ยอดรักไม่ส่งmail ปล่อยน้องแก้วเฝ้าค่อยละห้อยหา วันนี้เราเศร้าใจจัง เค้ายังไม่ส่งmail มาหาเราเลยทั้งๆที่เราก็เฝ้ารอรุณรุ่งเช้าทุกวัน เรามาโรงเรียนแล้วเขาเล่า จะอยู่แห่งหนใด ใจดวงนี้สุดแสนจะคิดถึงเขาคนไกลเสียเหลือเกิน ฟ้าทำไมต้องเล่นตลกละค่ะ ทำไมเล่าต้องให้เราหลงรักคนที่แสนไกลเช่นนี้ ช่างแสนเหงาเหลือเกิน ฟ้ารู้ไหมคะ ว่าเรานะอ่านหนังภาษามากขนาดไหน เนื่องด้วยภาษาเราก็ไม่เอาอ่าวเสียเท่าไรเลย ต้องศึกษามากๆเพื่อจะได้พูดคุยกับคนไกลคนนั้น ก็ยังคงหวังว่าเขาจะส่งmail มาหาเรานะวันนี้ อย่าทรมานใจดวงนี้เลย..........
แด่คนไกลที่ใจรัก
19 ธันวาคม 2549 16:52 น.
แค่เพียงแผ่นฟ้า
เช้าแล้วดีใจจัง!เราคงยังเฝ้ารอmailของเขาอยู่ทุกวัน ความรักมันตายจากไปเมื่อ2 ปี ที่แล้วเมื่อชายที่เรารักหมดใจมากล่าวคำว่าเขาไม่ได้รักเราแล้ว นี่นะหรือคนที่เคยเป็นเพื่อนกันมา จนกลายเป็นแฟนกัน มิตรภาพมันจบลงตั้งแต่นั้นเราไม่เคยพูดกับเขาอีกเลย....สักครั้ง อยากกลับเป็นเพื่อนอย่างเคยจะได้เล่น ได้พูดได้คุยกันเหมือนเดิม มันไม่มีอีกแล้วมิตรภาพอย่าง วันนั้น ไม่มีอีกแล้ว..........
และวันนี้ก็2ปีมาแล้วที่เราเลิกกับผู้ชายคนแรกของเรา เรายังไม่ต้องการใคร เราเข็ดเหลือเกิน เรากลัวจะเสียคำว่า "มิตรภาพ"อีก ทุกๆเช้าเราจะนั่งเช็คmailเป็นประจำเพื่อ เฝ้ารอmailจากคนไกล เขาเป็นใครนะเหรอเราก็บอกไม่ได้เหมือนกัน เรารู้จักเขาทางInternetตอนแรกเรามักจะส่งบทกลอนหากันทุกวันจากเดือนก็กลายเป็นปี เราไม่อยากจะให้ความสัมพันธ์ ก้าวหน้ามากเกินเพื่อนเพราะเราไม่เคยแม้แต่เห็นหน้าเขาด้วย ซ่ำ แล้วเราก็อยู่คนละประเทสอีกตั้งหาก ทุกๆวันเราก็ส่งmailหาเขาตลอด เขาก็ส่งหาเราตลอดเช่นกัน เราคุยกันดังเพื่อนทั่ๆไป จนกระทั่ง เราปิดเทอม 1 เดือน มันดูยาวนานดัง 1 ปี ทุกๆวันเราเฝ้าแต่มองไปบนฟากฟ้า เพราะเขาเคยบอกเราว่าเราเปรียบดัง ดวงจันทร์และดวงอาทิตย์ของเขา และเราก็บอกว่าเขาก็เปรียบดังท้องฟ้าของเราเช่นกัน เราจึงค่อนข้างแน่ใจแล้ว ว่า ใจเราเล่นตลกอีกแล้ว นี่มันเรียกว่ารักใช่ไหม เราก็ยังคงหาคำตอบให้ตัวเราเองไม่ได้เหมือนกัน แล้วตอนนี้เราก็ยังส่งกลอนหากันดังเดิมจากคำว่า Friend มันก็เลยเริ่มเปลี่ยน เป็นคำว่าDarling แทน และใจดวงนี้ก็พร้อมจะรับกับสิ่งที่จะเกิดอีกครั้งขอแค่วันนี้ได้รักเขาก็พอ
แด่คนไกล
18 ธันวาคม 2549 12:43 น.
แค่เพียงแผ่นฟ้า
ทำไมหนอ?ฟ้าต้องส่งมนุษย์ลงมาพร้อมกับความรู้สึกที่เรียกว่า "ความรัก" และมนุษย์ก็ยังคงแสวงหามันอยู่ทุกวี่วัน สำหรับบางชีวิตอาจมีพร้อม แต่บางชีวิตเล่ากลับถวิลหามันอยู่ร่ำไป แม้สิ่งที่หาเปรียบดังแสงไฟดวงเล็กๆกลางป่าทึบ เค้วงคว้าง เปลี่ยวเหงา ต้องการเพียงคนๆหนึ่งอยู่เคียงข้างกายเท่านั้น แต่เมื่อลมเพียงบางเบา พัดมากระทบ แสงไฟนั้นดับลง คน ก็ยังเหงาอยู่ร่ำไป ฤา ไม่มีรักจริงบนโลก ไม่มีคนที่ฟ้าส่งลงมาเคียงข้าง เขาผู้นั้นจะอยู่แห่งหนใด ฟ้าจะส่งเขาคนนั้นมาไหม ฤาจะปล่อยให้ใจดวงนี้เหว่ว้าไร้หนทาง
หน้าส่วนตัว
1140
