อย่าถามหาความไว้ใจ หรือศัทธา เพราะตอนนี้มันไม่มีค่าอะไรจะเหนี่ยวรัง ใจดวงนี้แตกยับมีเพียงซากที่หักพัง ตอนนี้ไม่อาจรับฟังเสียงหัวใจ ของฟังเสียงของสมอง ซึ่งมันป่าวร้องว่า "เชื่อไม่ไหว" กับคนที่ฉันคิดถึง ซึ้งแทบเป็นแทบตาย แต่วันนี้หลงเหลือแค่ความ "เสียงดาย" ในวารวัน กับภาพเก่าๆ ที่เรียกรอยน้ำตากลับคืน สิ่งที่เธอหยิบยื่นมาพร้อมกับเสียงสะอื้นที่เหมือนฝัน แต่มันคือความจริงที่โถมเข้ามาทั้งที่ตั่งตัวไม่ทัน เพราะงั้น โปรดอย่าฝันถึง "ความเชื่อใจ" ไม่มีทาง
หน้าส่วนตัว
2498
