5 พฤศจิกายน 2549 18:01 น.
แค่ปลายปากกา
หวังว่าคงสบายดี
กับความรักที่มีกับคนใหม่
ขอให้มีความสุขกับทางที่เธอเลือกไป
ฉันคงไม่โกรธอะไรหรอกคนดี
เมื่อเป็นความพอใจของคนที่ฉันรัก
ถึงต้องเจ็บหนักก็สนับสนุนเธอเต็มที่
เรื่องวันวานก็ขอให้เวลารักษาแผลใจที่มี
ฉันอยู่ได้คนดีไม่ต้องกังวล
ไม่ต้องห่วงอะไรมาก
ฉันไม่ลำบากอย่างที่เธอคิดเลยสักหน
ถึงฉันจะเจ็บแต่มันก็พอทน
ในเมื่อคนที่ฉันรักไปได้ดี....ฉันยอม
4 พฤศจิกายน 2549 21:36 น.
แค่ปลายปากกา
21.25 นาที
ความเหงาทบเท่าทวีใจฉัน
ดูอะไรรอบกายก็ไม่เหมือนทุกวัน
เงียบเหงาร้าวรานในใจ
แต่ก็ยังดีที่ได้เหงา
ได้มีโอกาสคิดถึงวันเก่าๆวันอ่อนไหว
ซาบซึ่งดีรสชาติแห่งความเดียวดาย
จะตายก็ไม่ตายเหงาดีจัง
3 พฤศจิกายน 2549 22:38 น.
แค่ปลายปากกา
เราไม่สามารถกำหนัดคืนวัน
ให้เร็วหรือสั้นดั่งใจได้
จะเร็วจะช้าไม่ได้ขึ้นอยู่กับใคร
ทุกคนมีเวลาให้ใช้เท่าๆกัน
เวลาก็เหมือนใจคน
วุ่นวายสับสนและไหวหวั่น
มีสุขมีทุกข์สะสมปนกัน
ขึ้นอยู่กับวันแต่ละวันจะรับอะไรเข้า...ไป(ในใจ)