10 เมษายน 2549 19:40 น.
แค่ปลายปากกา
โลกช่างสวยงามที่มีเธอ
สิ่งที่พบเจอก็สดใส
มีเธออยู่ข้างๆไม่เคยกลัวอะไร
ต่อให้มีอุปสรรคมากมายฉันก็จะทน
แต่เธอกลับเป็นฝ่ายยอมแพ้
ยอมให้ความอ่อนแอทำรักเราปี้ป่น
ยอมให้คนอื่นเข้ามามีอิทธิพล
ยอมทิ้งใครอีกคนที่รักเธอ
ช่างเลือดเย็นเหลือเกินคนดี
ทั้งๆทีบอกรักฉันเสมอ
แล้วอะไรกันความโหดร้ายที่พบเจอ
หรือเป็นเพียงฉากหนึ่งของเธอ..ที่ใช้หลอกกัน
10 เมษายน 2549 19:29 น.
แค่ปลายปากกา
อยู่ใต้ฟ้าเดียวกัน
แต่ความผูกพันไม่ต่างจากเก่า
แต่ก่อนเคยเป็นเงาก็ยังเป็นเงา
ไม่สามารถมีตัวตนอย่างเขาได้สักที
เธอยังคงเย็นชา
ไม่ว่าก่อนหน้าหรือนับแต่นี้
เธอก็ยังมีเขาอยู่ดี
แล้วยังงี้จะคบกันไปทำไม
ในเมื่อฉันไม่เคยได้รับ
ต่อให้ฉันปรับตัวมากแค่ไหน
คนให้ก็คงเป็นฉันไม่ใช่ใคร
แล้วเรื่องอะไรฉันจะทน
10 เมษายน 2549 19:21 น.
แค่ปลายปากกา
เคยบอกไว้ว่า
หากว่าเวลาทำให้เธอเหหัน
จะไม่ขอเอาตัวเองไปผูกพันธ์
จะขอตัดคำว่า"กันและกันให้หมดไป
แต่แล้วในที่สุด
ก็ไม่สามารถหยุดหัวใจที่อ่อนไหว
ก็เขาไม่รักแล้วจะไปรักเขาทำไม
ก็เขาจะไปก็ปล่อยไปสักที
จิตใจกับร่างกายไม่สัมพันธ์กัน
ร่างกายบอกฉันอยู่ได้อย่างมีศักดิ์ศรี
แต่จิตใจบอกยังรักเขาอยู่ดี
เป็นอย่างนี้ทุกที...ปากไม่ตรงกับใจ
10 เมษายน 2549 19:17 น.
แค่ปลายปากกา
ถ้าหากความดีงามที่ทำไว้
ไม่อาจทำให้ใครเห็นคุณค่า
หากสิ่งที่ทำยังดูไร้ราคา
ก็จะขอเก็บไว้ดีกว่าไม่แบ่งใคร
คงมีชีวิตเพื่อยู่กับตัวเอง
นั่งฟังเพลงบรรเลงอย่างอ่อนไหว
จะทำทุกอย่างให้เหมือนที่ตั้งใจ
จะไม่รักใครจะรักตัวเองให้พอ
พยายามบอกอย่างงั้นอย่างงี้
แต่ทุกทีที่เห็นเธอก็ไหวอ่อน
ความเข้มแข็งหมดบฃลงไปกับสายตาอาทร
เสียงพูดจาออดอ้อนก็ทำให้อ่อนใจ
6 มีนาคม 2549 15:04 น.
แค่ปลายปากกา
เจ็บจริงๆ
กับทุกสิ่งที่พวกได้ทำกับฉัน
คนหนึ่งเป็นเพื่อนที่รักและเข้าใจกัน
และคนในฝันที่ฉันไว้ใจ
แล้วอะไรกันในวันนี้
เห็นตำตาสักทีปิดฉากอย่างร้าวไหว
เดินจูงมือเข้ามาทำหน้าเศร้าอย่างกะอะไร
บอกเราเสียใจแต่ว่าเราสองคนรักกัน
พวกเธอบอกขอโทษนะเพื่อน
แต่เธอกลับย้ำเตือนความเจ็บช้ำของฉัน
ถ้ามีคนอื่นคงพอเข้าใจในสักวัน
แต่นี้เพื่อนกันทำกันได้ลงคอ
เธอก็เหมือนกันพ่อตัวดี
สำนึกที่มีหายไปไหน
หนอยทำเป็นท่าโน้นท่านี้ปากบอกไม่มีอะไรๆ
แต่สุดท้ายเป็นไงทำฉันเจ็บสะใจพอรึยัง
หน้าส่วนตัว
868
