15 กุมภาพันธ์ 2553 23:02 น.
แขม่วแมน
เกิดเป็นคนเวียนวนขึ้นบนโลก
อุปโลกน์ศักดิ์มนุษย์ผู้ชิดใกล้
สร้างชื่อเรียกเป็นเครื่องหมายผู้ไว้ใจ
เป็นคำงามมีความนัยมั่นใจกัน
คำสมมติคำนั้นเรียกว่า "มิตร"
เป็นคำเรียกผู้ใกล้ชิดไม่สงสัย
เป็นคำแทนเครื่องหมายความไว้ใจ
มีความหมายยิ่งใหญ่เกินกล่าวคำ
กว่าจะหาหนึ่ง"มิตร"มาชิดเชื้อ
กว่าจะก่อความเชื่อขึ้นดื่มด่ำ
กว่าจะเป็น"มิตร"แท้แน่ในคำ
กว่าจะจำคำของกันจนมั่นคง
เมื่อมี"มิตร"จงเก็บ"มิตร"ให้ดีเถิด
"มิตร"ที่ดีเป็นสิ่งเลิศพึงประสงค์
วิธีเก็บรักษา"มิตร"ต้องทำตรง
อย่าหลอกลวงล่อหลงหวังกำไร
อยากมี"มิตร"แต่มิทำตัวเป็น"มิตร"
ก็อย่างหวังจะมี"มิตร"เอาใจใส่
ทำกับ"มิตร"ด้วยหัวจิตที่จริงใจ
ความเป็น"มิตร"จะเติบใหญ่อย่างแข็งแรง
10 กุมภาพันธ์ 2553 22:17 น.
แขม่วแมน
จำกันได้ไหมคนดี
ฉันมาวันนี้ เธอยังอยู่ดีรึเปล่า
ฉันคิดถึงวันเก่าเก่า
วันนี้ฉันเหงา เลยเข้ามาทักมาทาย
ฉันมีเรื่องเล่ามากมาย
ฉันอยากระบาย รบกวนเธอช่วยรับฟัง
อย่าเอาไปคิดจริงจัง
คนเหงาคลุ้มคลั่ง อยากหาคนนั่งพูดจา
ฉันหายไปห้าเดือนกว่า
พบหลายหลากมา ปะทะถาโถมหัวใจ
ดีเลวทุกข์สุขปนไป
บ้างก็จบได้ บ้างก็ค้างไว้วันพรุ่ง
ทำไมชีวิตถึงยุ่ง
หรือเพราะหวังมุ่ง สนองตัณหาตัวเอง
บางเรื่องก็ทำขึ้นเอง
บางเรื่องไปหามันเอง ฉันเองไปหยิบใส่ใจ
ทำไมกันนะทำไม
พอทำสิ่งใด ปัญหาก็มีทุกที
หรือเพราะแท้เป็นอย่างนี้
เป็นกันทุกที่ หรือเธอไม่มีปัญหา
ชีวิตช่วงที่ผ่านมา
สนุกหรรษา ประสาวัยรุ่นวัยเรียน
หนักหมดกิจจกรรมและเรียน
หนักจนอาเจียน ก็ผ่านไปได้ด้วยดี
ชีวิตมันก็แค่นี้
จะเอาแต่ดี ก็ยังมีเลวเข้าไป
เมื่อหนีบางอย่างไม่ได้
ก็แค่เปิดใจ ทำใจยอมรับก็พอ
ใจจริงยังอยากเขียนต่อ
แต่คงต้องพอ เพราะฉันนั้นเริ่มหมดคำ
อย่างที่กล่าวไปตอนนำ
ฉันขอพูดซ้ำ คิดถึงฉันจึงเข้ามา
เอาไว้พบกันคราวหน้า
วันนี้ต้องลา คิดถึงนะจ๊ะ..จากใจ
หน้าส่วนตัว
1956
