22 มกราคม 2552 21:52 น.
แขม่วแมน
อ๊ากกกกกกก
อ้วนจังวุ้ย พุงพลุ้ย น้ำหนักขึ้น
อ๊ากกกกกกก
ไม่แล้ว เริ่มมึนมึน เริ่มไม่ไหว
อ๊ากกกกกกก
อ้วนไปแล้ว ทำไงดี ทำอย่างไร
อ๊ากกกกกกก
ปล่อยให้อ้วน ต่อไป ไม่ได้การ
...................................................
ขณะนี้ น้ำหนักพุ่ง พุงไหลพรวด
สุดเจ็บปวด ปล่อยใจเย็น เห็นไม่ได้
หาวิธี แล้วล่ะ ต้องเปลี่ยนไป
อย่าให้พุง มันใหญ่ ไม่น่าดู
เอาดีเดย์ วันนี้ เป็นวันแรก
จะต้องแหก อารมณ์อยาก เดี๋ยวจะหมู
เลยแต่งกลอน ให้พี่น้อง ช่วยเฝ้าดู
ไอ้ลูกหมู ตัวนี้ จะลดพุง...
...........................................
อ๊ากกกกกกก ผมหนัก 114 กก. แล้วอ่ะคับ เรียนปี 1 เองนะนี่
ไม่ไหวแว้ววววววววววววววว....
21 มกราคม 2552 20:41 น.
แขม่วแมน
บินมาไกลเหนื่อไหมเจ้านกน้อย
เจ้าเมฆเอ๋ยเจ้าล่องลอยมาจากไหน
เจ้ากระรอกเจ้าโผคล่องช่างว่องไว
เจ้ายอดไม้แกว่งไกวยามต้องลม
นอนหนุนหญ้านอนห่มฟ้าปล่อยใจล่อง
ให้สมองแต่งทำนองระบายสุขสม
ให้ความคิดล่องลอยไปพร้อมสายลม
อย่าไปคิดเรื่องตรมตรมกำลังสบาย
เครียดทำไมคิดทำไมให้ยุ่งยาก
คิดทำไมให้ลำบากล่ะสหาย
นอนหนุนดินหน้าผินฟ้าสบายจะตาย
ไม่ต้องคิดมากมายไม่ตายหรอกเกลอ
รู้แหละนะปัญหายังมีอยู่
แต่ก็แค่พักสักครู่ย่อมได้เสมอ
ที่พูดเนี่ย..ก็ห่วงจิตใจเธอ
เห็นกำลังพร่ำเพ้อไม่สร่างซา
มานี่มา..มานอนข้างข้างฉันนี่
ยังเหลือที่ดีดีมีคุณค่า
มานอนซะ..จะกล่อมให้สบายอุรา
พักเถอะน่า..พักครู่นึง..เดี๋ยวฉันดูแลเธอเอง....
16 มกราคม 2552 21:28 น.
แขม่วแมน
แสงไฟฟ้าสว่างกว่าแสงจันทร์จ้า
แสงดาราด้อยค่าลาลับเหงา
เพราะแสงจันทร์แสงดาวพราวเบาเบา
จึงไม่อาจสว่างเท่าแสงไฟฟ้า
อยากเห็นจันทร์อยากเห็นดาวไหมเล่าเพื่อน
อยากเห็นไหมแสงดาวเดือนสว่างหล้า
ถ้าอยากเห็นโปรดลดแสงอันบาดตา
ปล่อยแสงจันทร์ส่องพาราด้วยไอจันทร์
สิ่งเทียมแทนยึดแคว้นใจมนุษย์
จนไม่อาจยื้อยุดหรือหยุดกั้น
เราหลงลืมสิ่งกำเนิดอันสำคัญ
ลืมแสงจันทร์ลืมแสงดาวลืมตัวตน
ดับไฟเถิดดับไฟอันประดิษฐ์
ดับเสียเถิดความคิดอันสับสน
กลับสู่ธรรมกลับสู่รากแห่งตัวตน
กลับมามองฟ้าหม่นหม่นแต่นวลตา
แสงเดือนดาวไม่ปวดร้าวหรอกเพื่อนเอ๋ย
แสงไฟหรอกที่ส่องเฉยไร้คุณค่า
แสงแห่งจันทร์ได้เปล่าไร้ราคา
แต่ส่องมาเท่าไหร่ไร้มลทิน...
หน้าส่วนตัว
1195
