27 กันยายน 2551 21:35 น.
แขม่วแมน
หยิบตำรา กางตรงหน้า อ่านพร้อมสอบ
ขอบกระดาษ แห้งกรอบ ผ่านการอ่าน
เป็นหนังสือ มือต่อมือ มาช้านาน
รุ่นต่อรุ่น ชื่นบาน สานสัมพันธ์
มารุ่นนี้ หนังสือ กลิ่นหอมใหม่
แทบไม่เคย หยิบใช้ น่าหวาดหวั่น
เป็นหนังสือ สวยใหม่ เรียบเรียงกัน
เหมือนตัวฉัน ไม่เคยหยิบ มาทบทวน
หมดรุ่นฉัน หนังสือนี้ เป็นของเก่า
มันต้องมี เรื่องเล่า ใช่ขาวล้วน
อ่านหนังสือ เสียบ้าง อย่าเรรวน
ปล่อยสายลม เวลาหวน ผลัดพ้นไป
ให้ตำรา เล่มนี้ เก่าเสียบ้าง
อย่าวางทิ้ง ลาร้าง ให้สดใส
คุณหนังสือ คือต้องอ่าน ประดับใจ
ไม่ใช่ตั้ง ทิ้งเอาไว้ นั่งเชยชม...
10 กันยายน 2551 13:07 น.
แขม่วแมน
มองท้องฟ้าไร้ดาวคราวฝนตก
มองหยาดฝนไหลตกลงเบื้องล่าง
มองเลยไปไม่เห็นแม้เส้นทาง
แสนอ้างว้างม่านฝนพรางกางกั้นใจ
ทำอย่างไรให้หัวใจได้ริเริ่ม
ทำอย่างไรจึงจะเพิ่มแรงสดใส
ทำอย่างไรที่จะสู้ได้ต่อไป
ทำอย่างไรเมื่อมองไปไม่เห็นทาง
รอฝนหยุดหรือจะฝ่าลองสักครั้ง
หรือจะทิ้งความหวังลงข้างข้าง
หรือจะเดินฝ่าไปแม้ไร้ทาง
หรือจะรอให้สว่างแล้วค่อยเดิน
ฝนหยุดแน่ไม่มีแม้ละอองฝน
แค่อดทนรอเวลาอย่าขัดเขิน
ในวันนี้ตองยอมที่จะเผชิญ
รอฝนหยุดแล้วค่อยเดินดีกว่าเรา
หน้าส่วนตัว
817
