24 พฤศจิกายน 2555 19:37 น.
แขม่วแมน
เคยคิดคำฉ่ำหวานมานานเนิ่น
แต่เผอิญไม่เคยใช้กับใครเขา
ใช้แค่เพียงพร่ำรำพันกับหมู่ดาว
ขอสักคราว..ได้กล่าวกับสักคน
ฉันได้กล่าวไปแล้วในคืนหนึ่ง
ฉันยังตรึงในหัวใจ..แม้เธอไม่สน
ฉันอิ่มเอมเต็มตื้นในกมล
แม่ว่าผลที่ได้มา..ยังไม่มี
ไม่เป็นไร..หัวใจฉันกล้าแล้ว
ต้องชอบคุณน้องแก้วในวันนี้
แต่เชื่อคำที่ฉันกล่าวเถอะคนดี
ฉันคนนี้จริงใจ..ในทุกคำ
15 กุมภาพันธ์ 2555 23:50 น.
แขม่วแมน
หยิบดวงดาวมาร้อยสานแทนม่านลูกปัด
หยิบฟ้าครามยามสงัดแทนผ้าห่ม
หยิบความเย็นจากผืนน้ำและสายลม
มาโอบผ่านให้ตากลมได้นอนสบาย
ฉันจะเฝ้ามองเธอตลอดคืนนี้
ฉันจะกล่อมยอดดวงฤดีมิหนีหาย
ฉันจะอยู่กับเธอทั้งใจและกาย
หลับให้สบาย..หลับให้สบายนะแก้วใจ
20 ตุลาคม 2554 22:11 น.
แขม่วแมน
เจ็บเพื่อไทยได้สำนึก
เจ็บเพื่อให้ลืมความปวดลึกในครั้งก่อน
เจ็บเพื่อฟื้น น้ำใจ ความอาทร
เจ็บเพื่อย้อนสู้อดีตอันภิรมย์
เจ็บเพื่อจำ ไว้นำเป็นบทเรียน
เจ็บเพื่อจำ ไว้เขียนความขื่นขม
เจ็บเพื่อไทย ได้ตระหนัก ต่อสังคม
เจ็บเพื่อจมสิ่งเก่าเน่าเราเคยมี
เจ็บครั้งนี้ หากได้อย่างที่คุ้ม
เจ็บครั้งนี้ดับไฟสุมมหาศาล
เจ็บไปเถอะ ฉันยอมเจ็บ ยอมทรมาน
เจ็บเพื่อกาลข้างหน้า..ไม่ต้องเจ็บ
11 พฤษภาคม 2554 14:04 น.
แขม่วแมน
สุดถนนเส้นนี้มีทางแยก
เป็นปลายทางที่ผิดแปลกและแตกต่าง
เป็นเป้าหมายแต่แรกเริ่มเมื่อเดินทาง
แต่ตอนนี้หยุดยืนคว้างกลางทางเดิน
ซ้ายหรือขวา..หรือทิศไหนที่เหมาะสม
ที่ภิรมย์สมประสงค์ไม่ขัดเขิน
ฉันไม่อยากหยุดยืนนานอยากออกเดิน
แต่เผอิญ..หัวใจมันวุ่นวาย
ได้สัมผัสปลายทางแล้ว..ในทางหนึ่ง
ปลายทางนี้..น่าทึ่ง ในความหมาย
แต่เส้นทาง..สุดแสนอันตราย
คนในอยากตาย คนนอกอยากเข้า..ไม่เข้าใจ
อีกทางหนึ่ง..ได้สานฝันครั้งยังอ่อน
เป็นชีวิตที่แน่นอนในความฝัน
เป็นปลายทางเส้นหนึ่งที่..งามเช่นกัน
และเป็นฝัน..ที่เคยใฝ่..และศรัทธา
อีกไม่นานฉันต้องเลือก..ทางเดินหนึ่ง
เป็นจุดเปลี่ยนที่คงตรึง..สมดั่งหา
ฉันจะเดิน..ฉันจะเลือก เมื่อถึงเวลา
โดยศรัทธา..จิตวิญญา..เป็นธงนำ
21 เมษายน 2554 12:19 น.
แขม่วแมน
ลมพัดเข้ามาเย็นเย็น
ใบไม้ไหวเอน ฉันนั่งจิบนมเอนกาย
วันนี้ช่างน่าสบาย
อากาศผ่อนคลาย น่าจะนอนหงายผึ่งลม
เมือหิวหันหาขนม
พร้อมน้ำอัดลม แถมพัดลมเป่าอยู่ปลายเท้า
แต่พอมานั่งดูข่าว
มีแต่คาวคาว เปลี่ยนข่าวเพราะเสียอารมณ์
สุดท้ายตบพุงกลมกลม
เปิดจ่อพัดลม แล้วฉันก็ล้มลงนอน
หน้าส่วนตัว
1687
