8 พฤษภาคม 2550 22:12 น.
แก้ว กลางไพร
เธออยู่ไหนใยไม่มาหาฉันบ้าง
รักแรมร้างหรือไรใยห่างเหิน
เธอปล่อยฉันเพียงลำพังตามทางเดิน
ให้เผชิญกับขวากหนามอีกตามเคย
ไหนเธอบอกว่าจะอยู่เคียงคู่ฉัน
จะรักมั่นร่วมเรียงเคียงเขนย
แต่ทำไมเธอจึงถึงเฉยเมย
ความรักเอ๋ย..พึ่งประจักษ์..รักหลอกลวง.
7 พฤษภาคม 2550 11:09 น.
แก้ว กลางไพร
โอ้บ้านน้อยหลังนี้อยู่ที่เก่า
อยู่เชิงเขากลางพนาป่าไพรสนธ์
แสนกันดารแสนห่างไกลจากผู้คน
แต่สุขล้นด้วยธรรมชาติอากาศดี
คอยเพื่อนเพื่อนเข้ามาเยือนเหมือนก่อนเก่า
แก้วจึงเฝ้าคอยเพื่อนยามาที่นี่
ที่บ้านไร่...ศรีประจันต์...สุพรรณบุรี
ในวันนี้เชิญเพื่อนยาเเวะมาคุย.
7 พฤษภาคม 2550 11:07 น.
แก้ว กลางไพร
เธอคงลืมหญิงหนึ่งซึ่งชื่อแก้ว
เธอลืมแล้วหรือไรไม่มาหา
จากวันนั้นถึงวันนี้สิบปีกว่า
รู้ไหมว่าแก้วรอพี่ที่บ้านเรา
ไหนพี่บอกว่ารักภักดีมั่น
ใยแปรผันเปลี่ยนไปใจหมองเศร้า
โอ้บ้านไร่...ศรีประจันต์...นั้นซบเซา
แก้วจึงเฝ้า...คอยวันที่...พี่มาเยือน.
7 พฤษภาคม 2550 11:04 น.
แก้ว กลางไพร
แก้วขอถาม...คนที่...เคยมีรัก
คนอื่นจัก...เป็นเหมือนเรา...หรือเปล่าหนอ
ทุกวันนั่ง...เหงาหทัย...ใฝ่ใจรอ
อยากจะพ้อ...ต่อว่าครา...มาเยือน
เพราะเกรงว่า...เขาแบ่งใจ...ให้หญิงอื่น
เขาชวนชื่น...สมหทัย...หาใครเหมือน
เกรงไปว่า...เขาเปลี่ยนไป...ใจแชเชือน
คนอื่นเหมือน...แก้วไหม...ให้ตอบที.
6 พฤษภาคม 2550 14:53 น.
แก้ว กลางไพร
มองดาวเดือนเกลื่อนท้องฟ้าพาหม่นหมอง
น้ำตานองหมองไหม้ใจเรียกหา
เขาปล่อยเราให้ยืนเดี่ยวเปลี่ยวเอกา
เขาไม่มาปล่อยเราเดี่ยวอยู่เดียวดาย
หน้าส่วนตัว
1045
