10 พฤษภาคม 2551 07:34 น.
แก้ว กลางไพร
ขอฝากถ้อยร้อยกลอนสองสามบท
สุนทรพจน์เป็นจำนรรค์ที่หรรษา
ฝากผ่านบ้านกลอนไทยตั้งใจมา
ด้วยหวังว่าพบคนดีที่เฝ้ารอ
ป่านฉะนี้น้องพี่คงหลับไหล
จะมีใครอยู่บ้างอย่างเราหนอ
ทั้งครูริน...ครูเจี๊ยบ...พี่มารอ
ครูพิมก็พี่คิดถึงจึงเข้ามา
ทั้งน้องช....น้องรัน...นั้นคิดถึง
แสนซาบซึ้ง...ปลายตะวัน...น้องนางฟ้า
มณีจันทร์...นกยูง...พิมญดา
ศรกรา...ไผ่ดำ...ที่เคยเยือน
ยาแก้ปวด...ไหมไทย...ใจคิดถึง
พี่แก้วจึงเข้ามาหาประสาเพื่อน
แม้ห่างหายกันไปก็เกือบเดือน
ยังไม่เลือนลืมท่านนั้นทุกคน
20 เมษายน 2551 07:48 น.
แก้ว กลางไพร
แก้ว กลางไพร...ในวันนี้...อยู่ที่บ้าน
ยามว่างงาน...นั่งเขียนกลอน...อักษรศรี
เข้ามาสู่...บ้านกลอนไทย...ไม่รอรี
เพียงหวังมี...เพื่อนตอบ...มอบบทกลอน
ไม่ต้องการ...สิ่งใด...ไปกว่านี้
เพียงหวัมี...เพื่อนตอบ...มอบอักษร
แม้ไม่ดี...ตอนใด...ในบทกลอน
พี่แก้ววอน...เพื่อนแนะนำ...ตามต้องการ
ด้วยใจรัก...อักษร...จึงอ้อนตอบ
ด้วยชื่นชอบ...บทกลอน...อักษรศานต์
จึงเข้าสู่...บ้านกลอนไทย...มาช้านาน
หวังสืบสาน...วรรณกรรม...ตามเพื่อนยา
ขอเชิญเพื่อน...ทั้งหลาย...ทั้งชายหญิง
เชิญติติง...เชิญแนะนำ...ด้านภาษา
แม้ตอนใด...ไม่ดี...แนะนำมา
ขอสัญญา...จะแก้ไข....ให้สวยงาม
27 มีนาคม 2551 06:56 น.
แก้ว กลางไพร
รุ่งอรุณแสงทองสาดส่องฟ้า
พี่แก้วมาเยี่ยมเยือนเพื่อนอีกหน
หลังจากที่ห่างหายไปไม่มายล
ด้วยมากล้นด้านการงานที่ผ่านมา
ยังคิดถึงน้องพี่ที่นี่นะ
แต่ภาระงานมีมากอยากมาหา
คิดถึงวันเวลาที่ผ่านมา
ถึงเพื่อนยาทุกทุกคนล้นหัวใจ
แสนคิดถึง...ครูเจี๊ยบ...ครูพิมนั้น
จิตรำพัน...พิมญดา...น้องหน้าใส
ยาแก้วปวด..มณีจันทร์...น้องรันไง
ครูรินไซร้แสนคิดถึงจึงเข้ามา
ทั้งไผ่ดำ...ศรรกรา...Black MooN ด้วย
ที่คอยช่วยแนะนำด้านภาษา
น้องช่อแก้วเคยทักทายด้วยกันมา
อีกน้องยา...ปลายตะวัน...นั้นเคยเยือน
ทั้งแสงเหนือ...ฝากฝัน...นั้นเคยทัก
ทั้งน้องรัก...นางฟ้า...มาเป็นเพื่อน
ทั้งก่องกิก เพื่อนคนดีที่เคยเยือน
ที่เคยเอื้อนทักทายกัน กันนาเทวี
ขอขอบคุณทุกท่านั้นทายทัก
ขอบคุณนักทักทายกันไม่หน่ายหนี
อีกน้องช....พี่คิดถึง...ซึ่งคนดี
ขอบคุณที่เข้ามาเยือนเป็นเพื่อนกัน
ขอทุกท่านมีความสุขในวันนี้
สุขทวีด้วยเงินทองพร้อมของขวัญ
ขอทุกท่านมีความสุขทั่วหน้ากัน
พร้อมตัวฉัน...ขอให้สุข...ทุกทุกคน
7 กุมภาพันธ์ 2551 09:09 น.
แก้ว กลางไพร
อันนามจริงคืออะไรยังไม่แจ้ง
แต่นามแฝง แก้ว กลางไพร ใช้แล้วหนา
สุพรรณบุรีถิ่นกำเนิกเกิดเรามา
ที่ท้องนาศรีประจันต์คือบ้านเรา
วัดพังม่วงคือที่แรกเราศึกษา
แล้วย้ายมาวัดเถรพลายย้ายบ้านเก่า
จบป.สี่ที่นี่นะตัวเรา
ป.ห้าเข้าวัดดอนบุปผาราม
จบป.เจ็ดอยากเรียนต่อพ่อไม่ว่า
ฉันเข้ามา ม.ศ.หนึ่งถึงม.ศ.สาม
ศรีประจันต์"เมธีประมุข"แสนงดงาม
จบม.ศ.สามฉันไม่พอเรียนต่อไป
เข้าม.ศ.สี่สงวนหญิงดีใจนัก
ฉันพำนักอยู่สองปีนี้สดใส
จบ ม.ปลาย ไม่ขายหน้ากับใครใคร
ฉันสอบได้ผู้ช่วยพยาบาล...ราชบุรี
ต้องจากบ้านไปไกลหัวใจเศร้า
จากบ้านเราจากแม่พ่อท้อแล้วนี่
อยู่ไหนกันนั้นหนาราชบุรี
เรียนหนึ่งปีกับหกเดือนเหมือนนานวัน
สำเร็จงานการศึกษากลับบ้านเก่า
บรรจุเข้ารับราชการที่บ้านฉัน
สุพรรณบุรีที่ทำงานในทุกวัน
พ่อแม่นั้นมีความสุขลูกรับราชการ
แล้วสอบเข้าเรียนต่อขอศึกษา
ด้วยหวังว่าอนาคตคงสดใส
ฉันสอบเข้าพยาบาลดังตั้งใจ
เข้าเรียใหม่ที่ชัยนาทใกล้บ้านตน
แล้วกลับมาทำงานในที่เก่า
ที่บ้านเราสุพรรณบุรีนี้อีกหน
ฉันทำงานช่วยเหลือเพื่อปวงชน
ฉันสุขล้นเมื่อคนไข้ปลอดภัยกัน
ปัจจุบันสำเร็จงานการศึกษา
ปริญญา มสธ.ก่อความฝัน
บริหารสาธารณสุขเรียนครบครัน
ต่อจากนั้นพยาบาลศาสตร์ดังตั้งใจ
ปัจจุบันทำงานในหน้าที่
ตำแหน่งที่ตนเองเคยหวังไว้
พยาบาลวิชาชีพดังตั้งใจ
จะสานฝันต่อไปเพื่อปวงชน
เกี่ยกับฉัน...ก็มี...เพียงแค่นี้
โอกาสหน้าถ้ามีบอกอีกหน
อ้อ...เรามีพี่น้องรวมหกคน
สุขมากล้นเมื่อพวกเราเข้าใจกัน
17 มกราคม 2551 12:34 น.
แก้ว กลางไพร
วิเวกแว่วแผ่วบรรเลงเป็นเพลงหวาน
แทรกสู่ม่านเมฆาถึงดาหวัน
กระซิบซาบหวาบหวามยามรำพัน
ชำมะเรียงเคียงใครนั้นอย่าหวั่นเลย
ถึงสวยเด่นเช่นดาราฟ้าจับจ้อง
หลายคนมองปองดวงจิตคิดเฉลย
ไม่ลืมต้นไม่ลืมใบไม่ลืมเลย
ขอเอื้อนเอ่ยชำมะเรียงเคียงคู่ดิน.
หน้าส่วนตัว
908
