17 พฤษภาคม 2550 07:43 น.
แก้ว กลางไพร
เธอเป็นหญิงคนหนึ่งซึ่งรู้จัก
เธอนั้นพักอยู่ร่วมเรียงใกล้เคียงฉัน
เธองามหญิงเหนือหญิงใดในสุพรรณ
แต่จอมขวัญแก้วกัลยามาจากไกล
เที่ยวตามนุชสุดที่รักสลักจิต
ตามทั่วทิศทั่วแดนดินถิ่นเหนือใต้
ไม่พบนุชสุดสวาทแทบขาดใจ
ประกาศให้รางวัลมากหากท่านเจอ
17 พฤษภาคม 2550 07:40 น.
แก้ว กลางไพร
ในป่าดงพงไพรใช่ไร้ค่า
ดอกไม้ป่าสวยสดงดงามยิ่ง
ทั้งแดงเหลืองเรืองอร่ามงามตาจริง
สรรพสิ่งสร้างไว้ในป่าดง
พบสาวหนึ่งซึ่งงามนักปักดวงจิต
เทพนิมิตรแปลงร่างมาพาลุ่มหลง
หรือสาวเจ้าอยู่พนากลางป่าดง
โอ้อนงค์สวยงามยิ่งกว่าหญิงใด
16 พฤษภาคม 2550 07:12 น.
แก้ว กลางไพร
ฟ้าสุพรรณ...เช้าวันนี้...สีคล้ำหม่น...
คิดถึงคน...แดนไกล...ใจห่วงหา .....
นานแล้วหนอ...ที่ไม่พบ...สบสายตา ....
อยากรู้ว่า...เขาสุข...หรือทุกข์เอย
16 พฤษภาคม 2550 07:07 น.
แก้ว กลางไพร
มองดาวเดือนเกลื่อนท้องฟ้าพาหม่นหมอง
น้ำตานองถึงบ้านเก่าเศร้านักหนา
คิดถึง..."อ.อู่ทอง"...คนท้องนา
"แก้ว"จากมาด้วยคิดผิดจิตจาบัณฑ์
ด้วยไม่คิดว่าเมืองหลวงจะลวงหลอก
"แก้ว"ช้ำชอกเพราะเขาเอ่ยคำเย้ยหยัน
อยากจะกลับคืนบ้านนาป่าไพรวัลย์
แต่ใจหวั่น..."อ".ไม่...อภัยเรา
15 พฤษภาคม 2550 06:47 น.
แก้ว กลางไพร
ฉันอยู่ไปวันวันนั้นเพื่อลูก
สิ่งพันผูกอยู่ในกายให้ถวิล
อยากจะดื่มยาพิษปลิดชีวิน
น้ำตารินลูกในท้องคงต้องตาย
จึงทนอยู่สู้ชะตาอย่างชาเศร้า
เพราะว่าเขาไปมีใหม่ให้ใจหาย
ทิ้งเราสองแม่ลูกทุกข์ทนกาย
ชีพเกือบวายแม่จะทนจนม้วยมรณ์.
หน้าส่วนตัว
789
